Το νέο "παρών" του Μίκη

Μπροστά στην κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας -πραγματική, ώς ένα σημείο της και «κατασκευασμένη», ώς ένα άλλο- ο υποσημειούμενος άρχισε ν’ αναρωτιέται τι συμβαίνει και δεν έχει πάρει δημόσια θέση ο Ελληνας εκείνος, που, σε κάθε κρίσιμη στιγμή της Ελλάδας, δίνει πάντα το ρωμαλέο δικό του «παρών».


Για το Μίκη Θεοδωράκη ο λόγος.

Ο οποίος ποτέ δεν κλείστηκε στους χρυσούς πύργους της καλλιτεχνικής δημιουργίας του, αλλά, λειτουργώντας σαν λαϊκό και εθνικό βαρόμετρο, σε όλες τις θύελλες που βίωσε ο τόπος, ποτέ δεν κιότεψε, βγήκε μπροστά και άρθρωσε το δικό του λαϊκό και εθνικό λόγο, χωρίς ποτέ να λογαριάσει το προσωπικό του κόστος.

Εβδομήντα χρόνια βροντοφωνάζει «παρών». Και στην Εθνική Αντίσταση και στον Εμφύλιο και στην περίοδο των Εκτάκτων Μέτρων και στον Αντιδικτατορικό Αγώνα και στη Μεταπολίτευση και στις προσπάθειες για ενότητα της Διασπασμένης Αριστεράς και στα Σκάνδαλα και σε κάθε τι που πληγώνει την Ελλάδα.

Το δικό του «παρών» έδωσε και τώρα ο χαλκέντερος Μίκης Θεοδωράκης. Ένα «παρών» γεμάτο προβληματισμούς για την κρίση, αλλά γεμάτο και από δικαιολογημένες υποψίες για όσους την εκμεταλλεύονται να σπρώξουν την Ελλάδα σε χαλεπούς δρόμους -εξουθενώνοντας, αρχικά, το λαό της.

Στην προχθεσινή δημόσια δήλωσή του, μεταξύ άλλων, αναφέρει και τα εξής:

«… Με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο τη χώρα μας, μαζί με έναν τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος.


»Ετσι, οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα, περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια, εν πολλοίς, τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι…».


Εν συνεχεία, ο μεγάλος μας καλλιτέχνης, πολιτικός και στοχαστής, θέτει το εναγώνιο ερώτημα: «Όμως, γιατί;». Και ως έχει υποχρέωση, από την ιστορία του και την αγωνιστική διαδρομή του, επιχειρεί ν’ απαντήσει ο ίδιος:


«Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική, με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού…

»Θα έπρεπε, λοιπόν, να καταργηθούμε ως λαός. Και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα…».
Μακάρι να έχει άδικο -όπως, άλλωστε, τελειώνει τη δήλωσή του- ο Μίκης Θεοδωράκης. Ας προβληματιστούν, όμως, από τον προβληματισμό του, οι πολίτες. Θα είναι καλό και για τους ίδιους και για την Ελλάδα!
ΠΗΓΗ