Η πιθανότητα μιας καθολικής αποδοκιμασίας των κυβερνητικών υποψήφιων τον Νοέμβριο δείχνει πιθανότερη από την επιβράβευση της νέας εικόνας της ΝΔ. μέσα από τις αυτοδιοικητικές κάλπες.Η ιστορία των τριών τελευταίων καλοκαιριών θα επαναληφθεί ή η παράδοση των καταιγιστικών πολιτικών εξελίξεων αυτής της περιόδου θα διακοπεί φέτος; Η απάντηση είναι φυσικά πολύ δύσκολη, ωστόσο υπάρχουν ενδείξεις για κάτι τέτοιο, όπως και ισχυρές αντενδείξεις. Η προτροπή πχ. του Γ. Παπανδρέου προς τους υπουργούς και υφυπουργούς του να τρέξουν στις παραλίες καθώς κουράστηκαν από το έργο που παρήγαν και για αυτό κι αυτοί χρειάζονται όπως όλος ο κόσμο τις διακοπές του, αποτελεί μια ισχυρή αντένδειξη για σημαντικές πολιτικές ανακατατάξεις στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το σενάριο των πρόωρων εκλογών, μάλλον έχει απομακρυνθεί οριστικά, αφού η κυβέρνηση Παπανδρέου πέρασε αναίμακτα από πλευράς εσωκομματικών απωλειών στη Βουλή, το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που εθεωρείτο ως το κομβικό σημείο για την απαρχή ανορθόδοξων πολιτικών εξελίξεων.
Έτσι, πολύ δύσκολα το φετινό καλοκαίρι μπορεί να οδηγήσει σε πολιτικές εξελίξεις ανάλογες της ίδιας περιόδου του 2007 ή του 2009, όπου η τότε κυβέρνηση Καραμανλή οδήγησε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, από τις οποίες κέρδισε άνετα στις πρώτες και συνετρίβη στις δεύτερες.
Σήμερα ούτε στρατηγική εκλογών δείχνει να έχει επιλέξει ο Γ. Παπανδρέου, καθώς καμία κίνηση της κυβέρνησης δεν προδίδει κάτι τέτοιο, όπως συνέβη το 2007, αλλά ούτε διαμορφώνονται ασφυκτικές πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που θα εξανάγκαζαν τη κυβέρνηση να προσφύγει στις πρόωρες κάλπες, όπως συνέβη πέρυσι.
Από πλευράς συσχετισμών δυνάμεων, το ΠΑΣΟΚ, έστω και τραυματισμένο καίρια εξαιτίας του καταιγισμού αντιλαϊκών μέτρων που υιοθετεί και τα οποία εκπορεύονται από την τρόικα, δείχνει να διατηρεί σταθερά και άνετα την πολιτική του ηγεμονία, με δημοσκοπικές διαφορές ανάλογες της εκλογικής νίκης του τον περασμένο Οκτώβριο. Με τη Ν.Δ. να αδυνατεί ακόμη να ανασυγκροτηθεί πολιτικά κα οργανωτικά και τη νέα ηγεσία της να επιχειρεί με έντονο τρόπο την αλλαγή της πολιτικής ατζέντας και να περάσει αυτή από τα σκάνδαλα στην οικονομία.
Αποστροφή…
Επιπλέον, από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει τεράστια αποστροφή του κόσμου απέναντι στην πολιτική και τα κόμματα, ραγδαία πτώση της απήχησης των κομμάτων του δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ.) και ενίσχυση των μικρότερων πολιτικών φορέων. Επίσης, η δυσαρέσκεια και η απογοήτευση των πολιτών για τα οικονομικά μέτρα, αλλά και για τα σκάνδαλα, έχουν ακουμπήσει… ταβάνι, ενώ σε πτώση βρίσκονται και οι δημοτικότητες όλων των πολιτικών αρχηγών.
Έτσι, υπάρχει μια ομοιότητα του φετινού καλοκαιριού ως προς το 2007, καθότι η κυβέρνηση Καραμανλή τότε και Παπανδρέου τώρα διαθέτει την απόλυτη πρωτοβουλία των κινήσεων, οπότε και επιλέγει τον δρόμο της κάλπης για να ανανεώσει εκ του ασφαλούς τη θητεία της. Μόνο που πριν τρία χρόνια ο κ. Καραμανλής έχανε μόλις έξι μήνες κυβερνητικής θητείας που απέμεναν για να ολοκληρωθεί η τετραετία, ενώ τώρα ο Γ. Παπανδρέου θα «πέταγε» στα αχρησιμοποίητα μια ολόκληρη τριετία.
Επίσης, η συνεκτική παρουσία 157 και όχι των οριακών 151 βουλευτών, που στηρίζουν την κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή, επιτρέπουν στον κ. Παπανδρέου να αντιμετωπίζει πιο εύκολα από ό,τι πριν από ένα χρόνο ο προκάτοχός του τις οποιεσδήποτε εσωτερικές και εξωτερικές αντιδράσεις και πιέσεις στην προσπάθεια να περνάει επικίνδυνες ρυθμίσεις και δύσκολα νομοσχέδια.
Δεν αισθάνεται όμηρος του κάθε υπουργού του και του κάθε βουλευτή του ξεχωριστά, ενώ η κυβέρνηση έχει βγάλει και μια χρονιά ανέφελη από πλευράς σκανδάλων, τουναντίον έχει πιστωθεί ως ένα βαθμό μια προσπάθεια σοβαρής διερεύνησης των σκανδάλων προηγούμενων περιόδων ανεξαρτήτως κυβερνήσεων.
Περίπτωση 2008;
Η πιθανότητα ο Γ. Παπανδρέου να επιστρέψει από την Πάρο και να βρει ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό σκηνικό από αυτό που θα έχει αφήσει πριν τις διακοπές του, μοιάζει επίσης απομακρυσμένη. Βεβαίως, υπάρχει σφοδρή δυσαρέσκεια των πολιτών για την οικονομική πολιτική, για την οποία η σημερινή κυβέρνηση διατηρεί ως ένα βαθμό το άλλοθι ότι η ίδια και ο κόσμος πληρώνουν τα σπασμένα προηγούμενων κυβερνήσεων. Έστω κι αν αυτό εξασθενεί σταδιακά όσο η νυν κυβέρνηση προσθέτει μήνες ζωής και μέτρων στην πλάτη της, εξακολουθεί να θεωρείται λιγότερο υπεύθυνη από τις προηγούμενες και κυρίως σε σχέση με τις βαριές ευθύνες της τελευταίας κυβέρνησης Καραμανλή.
Από την άλλη πλευρά κι αν καραδοκεί μια έκπληξη, εφιάλτης για τον πρωθυπουργό και κρυφή ελπίδα για τον Α. Σαμαρά; Απομακρυσμένη πιθανότητα δείχνει κι αυτή, καθώς ούτε νέος Εφραίμ έχει διαφανεί στον ορίζοντα, ενώ η κυβέρνηση Παπανδρέου μοιάζει νέα, σαν την αντίστοιχη του Κ. Καραμανλή το 2005, που διαχειριζόταν το δεύτερο καλοκαίρι της πρώτης θητείας της και όχι γερασμένη σαν εκείνη που διαχειριζόταν το 2008 το πρώτο καλοκαίρι της δεύτερης θητείας της.
Έτσι, λογικά άμεση εξέλιξη ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, με την ταχύτητα και τη δυναμική που συντελέστηκε η δημοσκοπική καταρχήν και εν συνεχεία η πολιτική ανατροπή από τον Σεπτέμβριο του 2008 και μετά.
Οι εκλογές του Νοεμβρίου
Όμως υπάρχει ένα κρίσιμο πολιτικό γεγονός, που ακολουθεί και διαφοροποιεί την κατάσταση σε σχέση με τα τρία προηγούμενα καλοκαίρια. Πρόκειται για τις δημοτικές και τις νεόφερτες περιφερειακές εκλογές, που συνιστούν πολιτική αναμέτρηση εθνικής εμβέλειας, από τις οποίες λόγω χαρακτήρα και συγκυρίας, οπωσδήποτε θα δοθούν σημαντικά, ίσως και καθοριστικά πολιτικά μηνύματα.
Ωστόσο, μεγαλύτεροι μπορεί να είναι οι φόβοι του Γ. Παπανδρέου από ό,τι οι προσδοκίες του Α. Σαμαρά από αυτή την αναμέτρηση. Η πιθανότητα δηλαδή μιας καθολικής αποδοκιμασίας των κυβερνητικών υποψήφιων τον Νοέμβριο δείχνει πιθανότερη από την επιβράβευση της νέας εικόνας της Νέας Δημοκρατίας μέσα από τις αυτοδιοικητικές κάλπες.
Ακόμα όμως και σε αυτήν την περίπτωση, αν προκύψει μια πολιτική ήττα της κυβέρνησης, ανεξαρτήτως έκτασης, αλλά με τη σφραγίδα της κάλπης, ασφαλώς δημιουργούνται οι πρώτες προϋποθέσεις συνθηκών ριζικότερης αλλαγής του πολιτικού σκηνικού στο μέλλον, από τις διαφαινόμενες σήμερα.
Σε κάτι τέτοιο μπορεί να ελπίζει ο κ. Σαμαράς, ώστε η υπό την ηγεσία του Ν.Δ. να σταθεροποιηθεί και να αποκτήσει ξανά αυτοπεποίθηση και ορατές ελπίδες επανόδου στην κυβερνητική εξουσία. Και ακριβώς κάτι τέτοιο απεύχεται ο Γ. Παπανδρέου, καθώς μια ήττα θα ανοίξει «τους ασκούς του Αιόλου» και πολλά ακόμη στόματα γκρινιάρηδων στο κυβερνών κόμμα, θα δυσχεράνει αρκετά τους μετέπειτα κυβερνητικούς χειρισμούς που για μια μεγάλη περίοδο και σίγουρα μέχρι τη λήξη αυτής της θητείας της θα έχουν το… σομπρέρο της τρόικας και τελικά θα καταστήσει επισφαλή την ανανέωση της πολιτικής της προοπτικής στις εθνικές κάλπες.
Επομένως, «τεχνικός» στόχος του πρωθυπουργού είναι να κρατήσει τα ηνία των εξελίξεων σε συνθήκες ανάλογες, όπως ο προκάτοχός του, τα καλοκαίρια του 2005 ή και του 2006, όταν και τότε ακολουθούσαν αυτοδιοικητικές εκλογές. Ενώ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το καλύτερο στο οποίο μπορεί να ελπίζει είναι το φετινό καλοκαίρι να αποτελέσει έναν προπομπό ανατροπών, που θα συντελεστούν όμως σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, ώστε π.χ. οι φετινές κατά τεκμήριο ανέμελες διακοπές του Γ. Παπανδρέου να είναι και οι τελευταίες.
Συμπερασματικά, ζούμε ένα πολιτικό καλοκαίρι με λίγες ομοιότητες με τα θυελλώδη τρία αμέσως προηγούμενα, όχι όμως και εντελώς «ανύποπτο» για τις μεσομακροπρόθεσμες πολιτικές εξελίξεις. Η κοινωνική δυσαρέσκεια και όχι τα σκάνδαλα είναι η νάρκη αυτή τη φορά, την οποία η κυβέρνηση καλείται να αποφύγει, ώστε να διατηρήσει τον πολιτικό έλεγχο, πράγμα πάντως όχι και τόσο εύκολο. Αλλά με την επαπειλούμενη έκρηξη να απειλεί και την ισορροπία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ακόμη δεν δείχνει ικανή να αποβάλει τη «ρετσινιά» των ευθυνών του κυβερνητικού παρελθόντος της και να δρέψει τους καρπούς της κυβερνητικής φθοράς.
Ωφελημένοι από όλο αυτό το σκηνικό μπορούν να βγουν οι «μικροί» του πολιτικού συστήματος. Μάλλον το έχουν καταλάβει και για αυτό… αυξάνονται και πληθύνονται, δημιουργώντας νέα κόμματα και κομματίδια, ενώ συνωθούνται τώρα προ της αυτοδιοικητικής κάλπης. Ανέκαθεν πάντως, το πρόβλημα των «μικρών» είχε να κάνει με το ξαφνικό μεγάλωμά τους. Ας θυμηθεί κανείς τον Αλαβάνο του 2007 και του 2009.
Οι θερινοί μήνες που έφεραν τα πάνω κάτω
Μια ματιά στο πρόσφατο πολιτικό παρελθόν, δείχνει ότι τα τρία τελευταία καλοκαίρια υπήρξαν ή προετοιμάστηκαν ραγδαίες έως και ανατρεπτικές πολιτικές εξελίξεις. Τέτοια εποχή π.χ. το καλοκαίρι του 2007, ο Γ. Αλογοσκούφης ανακοίνωνε καθημερινά δελτίο παροχών προς διάφορες κοινωνικές ομάδες και όλοι οι Έλληνες, πλην του Γ. Παπανδρέου της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, είχαν αντιληφθεί ότι έρχονται πρόωρες εκλογές.
Έτσι και έγινε και παρότι παρενεβλήθησαν οι φονικότερες πυρκαγιές όλων των εποχών, ο Κ. Καραμανλής έκανε περίπατο. Στο ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε αμέσως μια σκληρότατη εσωκομματική διαμάχη, που κατέληξε σε περηφανή νίκη του κ. Παπανδρέου απέναντι στον «πολύ» Ευ. Βενιζέλο.
Το επόμενο καλοκαίρι, του 2008, βρήκε τον Κ. Καραμανλή να περνάει τις διακοπές του ήσυχα στην Τήνο, εντελώς αμέριμνο για την καταστροφή που ερχόταν… τρέχοντας από το Άγιο Όρος. Μόλις 20 μέρες μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, το ΠΑΣΟΚ είχε περάσει μπροστά στις δημοσκοπήσεις και η «γαλάζια» διακυβέρνηση παρουσίαζε συμπτώματα ολοκληρωτικής κατάρρευσης, την οποία δεν κατάφεραν να επιβραδύνουν ούτε οι «θυσίες» Βουλγαράκη και Ρουσσόπουλου.
Και ήρθε το καλοκαίρι του 2009. Αφού προηγήθηκαν στις αρχές Ιουνίου οι Ευρωεκλογές, όπου η Ν.Δ. παρουσίαζε περίπου ως θρίαμβο την ήττα μόνο με 4,5 μονάδες, τέτοια εποχή ξεκίνησαν να «μυρίζουν» εκλογές, ενώ ήδη «μύριζε» από απόσταση η διαφαινόμενη κατάρρευση της οικονομίας. Σουφλιάς και άλλες νεοδημοκρατικές δυνάμεις έπεισαν τον Κ. Καραμανλή να ρισκάρει την αυτοκτονία, αυτός… έπιασε την ευκαιρία από τα μαλλιά και η Ν.Δ. έπιασε τον εκλογικό ιστορικό της πάτο. Ο Γιώργος Παπανδρέου εισήλθε θριαμβευτής στο Μαξίμου, ο Κ. Καραμανλής στο… χρονοντούλαπο και ο Α. Σαμαράς στη Ρηγίλλης.
ΛΙΓΟΙ «ΔΙΑΣΩΘΗΚΑΝ»
Οι καλοκαιρινοί πρωταγωνιστές που έγραψαν… ιστορία
Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις των τριών προηγούμενων καλοκαιριών είχαν τους πρωταγωνιστές τους, πολλοί από τους οποίους σήμερα δεν επιζούν πλέον πολιτικά.
Ποιος δεν θυμάται π.χ. το καλοκαίρι του 2007 τον Γ. Αλογοσκούφη να κόβει κάθε μέρα «επιταγές χαράς» για διάφορες κοινωνικές ομάδες, τον Θ. Ρουσσόπουλο να προκηρύσσει εκλογές με φόντο την φλεγόμενη Πεντέλη, τον Γ. Παπανδρέου να συλλαμβάνεται παντελώς ανέτοιμος και τον απίστευτο Β. Πολύδωρα να μιλάει για ασύμμετρες απειλές, όπως η… ανικανότητά του να αντιμετωπίσει τις φονικές πυρκαγιές.
Το καλοκαίρι του 2008, ήταν ο Θ. Ρουσσόπουλος, ο Γ. Βουλγαράκης και η… κομπανία των Βατοπεδινών υπουργών και μοναχών, που «έκλεψαν την παράσταση». Ο βομβαρδισμός που δέχτηκε η τότε κυβέρνηση από τα ΜΜΕ ήταν ανηλεής, το δε ΠΑΣΟΚ δεν χρειαζόταν να κάνει τίποτα παραπάνω από το να απολαμβάνει το δράμα του αντιπάλου. Ο άλλοτε σφριγηλός και αποφασιστικός Καραμανλής, από στιβαρός ηγέτης και θετικός πρωταγωνιστής του προηγούμενου καλοκαιριού, έδινε την εικόνα ενός άβουλου και συρόμενου από τις καταιγιστικές εξελίξεις πρωθυπουργού.
Πέρυσι τέτοια εποχή, όλοι ανέμεναν και τότε να… μιλήσει ο Καραμανλής. Αντ’ αυτού μιλούσε ο… Γ. Σουφλιάς με διάφορους χρησμούς και άρρητα ρήματα. Το προγραμματισμένο ραντεβού στις κάλπες του Μαρτίου λόγω της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας και ο γκρεμός που περίμενε στο δρόμο της την εθνική οικονομία, οδήγησαν τον τότε πρωθυπουργό στο απονενοημένο διάβημα. Ο Γ. Παπανδρέου πιο ενεργός πέρυσι, αλλά όχι και πολλά πράγματα. Συμπόσιο της Σύμης στη… Σκιάθο, «λεφτά υπάρχουν» και αναμονή να πέσει το φρούτο, το οποίο και έπεσε και διαλύθηκε.
«Εξαφανισμένοι»
Από όλους τους παραπάνω πρωταγωνιστές των τριών καλοκαιριών, μόνο ο Γ. Παπανδρέου επιζεί πολιτικά και μάλιστα ως πρωθυπουργός. Ρουσσόπουλος, Βουλγαράκης, Αλογοσκούφης, Σουφλιάς έχουν εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη προ πολλού και όχι υπό τις καλύτερες συνθήκες. Ο Πολύδωρας πολιτικά «φυτοζωεί». Ο Κ. Καραμανλής σιωπά στη Ραφήνα.
Οι πρωταγωνιστές του φετινού καλοκαιριού γεννήθηκαν στις στάχτες των τριών προηγούμενων. Ο Γ. Ραγκούσης αναδείχτηκε ως επικοινωνιακό και πολιτικό ταλέντο το «μαύρο» για το ΠΑΣΟΚ καλοκαίρι του 2007, όταν ο Α. Λοβέρδος κέρδιζε την πρωτιά στη Β΄ Αθηνών, ενώ ο Γ. Παπακωνσταντίνου άρχισε να καθιερώνεται στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό το επόμενο καλοκαίρι. Άπαντες, όπως και οι δευτεραγωνιστές συνάδελφοί τους και φυσικά ο Γ. Παπανδρέου, ας έχουν κατά νου, την οδυνηρή μοίρα των προκατόχων τους, που ούτε εκείνοι ούτε ετούτοι την φαντάζονταν ένα μόλις καλοκαίρι πριν.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου