Είναι επικίνδυνοι!

Γιώργος Δελαστίκ
Αδίστακτοι πολιτικοί απατεώνες συναπαρτίζουν την κυβέρνηση Παπανδρέου, όπως αποδεικνύεται στην πράξη.
Έχουμε να κάνουμε με την πιο επιθετική κυβέρνηση του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου που υπήρξε ποτέ μετά τη μεταπολίτευση, συνυπολογιζομένης και της κατάστασης του εργατικού και του λαϊκού κινήματος. Διαγράφεται σαφέστατα πλέον ο κίνδυνος να κατορθώσει ο Γιωργάκης να προωθήσει ακόμη πιο αντιδραστικές τομές και από εκείνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1990-1993, γιατί τότε τρεισήμισι χρόνια ο κόσμος ήταν στους δρόμους και όλοι ξέραμε ότι θα ανατραπεί η κυβέρνηση της Δεξιάς, ενώ τώρα σχεδόν δεν κουνιέται φύλλο.....
 Ο Παπανδρέου αισθάνεται πλέον τόσο ισχυρός από την ανυπαρξία σοβαρών αντιστάσεων που μας κοροϊδεύει ωμά, χωρίς να κρατά ούτε τα προσχήματα. Έχει φυσικά και πλήρη επίγνωση, του πόσο ισχυρά στηρίγματά του είναι η ΕΕ και το ΔΝΤ στην αντιμετώπιση των εργαζομένων, αν αποπειραθούν να προβάλουν σθεναρή αντίσταση. «Έχω γίνει πιο σοσιαλιστής απ’ ό,τι ήμουν πριν!» δήλωσε μέσα στη Βουλή με απίστευτο κυνισμό και ειρωνεία, λίγες μόλις ώρες αφ’ ότου είχε αποφασίσει να πετάξει εν ψυχρώ τους έλληνες εργαζόμενους βορά στις ύαινες του ΔΝΤ. Είναι εξόφθαλμο ότι ήταν συνειδητή πολιτική επιλογή του Παπανδρέου από την αρχή να μας οδηγήσει στο ΔΝΤ. Παρά το σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα που παρουσίασε προεκλογικά για να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό, ήταν από τότε αποφασισμένος να αναδειχθεί σε κορυφαία πολιτική φυσιογνωμία του κεφαλαίου προχωρώντας σε τόσο βαθιές αντεργατικές μεταρρυθμίσεις και τόσο εκτεταμένη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων προκειμένου να πετύχει ριζική αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ των πλουσίων, ώστε είχε επίγνωση ότι αυτά δεν μπορεί να τα υλοποιήσει χωρίς την άμεση υπαγωγή της Ελλάδας στην οικονομική δικτατορία της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Δεν έλεγε ότι η ελληνική οικονομία είναι «στην εντατική», ότι είναι «Τιτανικός» κ.λπ. εξαιτίας πολιτικού κρετινισμού. Όλα αυτά αποσκοπούσαν στο να ενισχύσουν το «γδάρσιμο» της Ελλάδας από το διεθνές τραπεζικό σύστημα με στόχο να χρησιμοποιήσει τη δανειακή αποσταθεροποίηση της χώρας για να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό, ώστε να διευκολυνθεί χωρίς αξιόλογες αντιστάσεις η πορεία υπαγωγής της χώρας υπό το ζυγό του ΔΝΤ και της ΕΕ. Το πέτυχε με μηδαμινές μέχρι στιγμές πολιτικές απώλειες. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μας γεμίζει απογοήτευση η ευκολία με την οποία πέτυχε το στόχο του σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αποκάλυψε και σε μας ένα αποκαρδιωτικό επίπεδο αφενός πολιτικής συνειδητοποίησης και αφετέρου διάθεσης κινητοποίησης του σύγχρονου εργατικού κινήματος, πέρα από κάποιες σωστές επισημάνσεις ως προς το πού έχει οδηγήσει την κατάσταση ο ρεφορμισμός του συνδικαλιστικού κινήματος επί τόσα χρόνια.
Αυτές οι διαπιστώσεις δεν αλλάζουν όμως την ουσία των πραγμάτων. Η οικονομική, κοινωνική και τελικά πολιτική δικτατορία του ΔΝΤ και της ΕΕ θα καταφέρει τρομερά, πρωτοφανή πλήγματα εναντίον των εργαζομένων. Κανένα εργασιακό δικαίωμα δεν θα μείνει όρθιο. Μπορεί από πλευράς εισοδημάτων οι εργαζόμενοι να γυρίσουν τουλάχιστον τριάντα χρόνια πίσω, γύρω στη δεκαετία του 1980 τηρουμέων των αναλογιών, αλλά από πλευράς εργασιακών σχέσεων θα γυρίσουν πίσω περίπου ...έναν αιώνα! Τίποτα δεν θα είναι ίδιο μετά από τη δεκαετία φτώχειας και κοινωνικής κατεδάφισης της Ελλάδας από το ΔΝΤ και την ΕΕ. Θα μας λιώσουν σαν σκουλίκια, αν δεν αντισταθούμε! Αυτή είναι η γραμμή της Γερμανίας για τους εργαζόμενους όλων των χωρών της ΕΕ και γι’ αυτό επιστράτευσε το ίδιο το Βερολίνο το ΔΝΤ, παρόλο που είναι όργανο των Αμερικανών. Απαιτείται η συστράτευση όλων των δυνάμεων του κεφαλαίου για να επιτευχθεί ο κοινός στόχος της αφαίρεσης όλων των εργατικών κατακτήσεων σε πανευρωπαϊκή –και έπειτα φυσικά πολύ εύκολα και σε παγκόσμια– κλίμακα. Αυτός είναι ο λόγος που το ίδιο το γερμανικό κεφάλαιο βάζει προσωρινά σε δεύτερη μοίρα τις αντιθέσεις του με το αμερικανικό και οδηγεί την ΕΕ σε συμμαχία με το ΔΝΤ – μια Ιερή Συμμαχία του 21ου αιώνα, η οποία δοκιμάζεται με πρώτο θύμα τους εργαζόμενους της Ελλάδας, τους οποίους επιχειρούν να κατασπαράξουν πρωτίστως για «πειραματικούς» λόγους. Αν το μοντέλο πάει καλά, τότε θα επεκταθεί παντού.
Το ερώτημα είναι αν οι έλληνες εργαζόμενοι θα αντισταθούν και θα τους τινάξουν το πείραμα στον αέρα. Σύντομα θα ξέρουμε.
ΠΗΓΗ