Ο μηχανισμός στήριξης είναι αντίθετος με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ

Σε συνέντευξή του στο γερμανικό πρόγραμμα της DW ο Χανς Βέρνερ Ζιν, πρόεδρος του Οικονομικού Ινστιτούτου Ifo, δηλώνει πως ο μηχανισμός στήριξης είναι αντίθετος με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ

Τα φώτα συνεχίζουν να παραμένουν στραμμένα στην Ελλάδα, ιδιαίτερα μάλιστα σήμερα με αφορμή και τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών των χωρών της Ευρωζώνης στη Μαδρίτη. Οι Βρυξέλλες φαίνεται να επιθυμούν μεγαλύτερο περιθώριο παρέμβασης και ο κίνδυνος να αντιμετωπίσουν και άλλες χώρες της Ευρωζώνης μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα γίνεται ολοένα και πιο πιθανός......

 Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Χανς Βέρνερ Ζιν, πρόεδρος του Οικονομικού Ινστιτούτου Ifo:
«Η ανησυχία ότι και άλλες χώρες της Ευρωζώνης μπορεί να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη κρίση εξαιτίας των χρεών τους είναι δικαιολογημένη. Οι χώρες του νότου έχουν τεράστια ελλείμματα στον προϋπολογισμό τους. Υπάρχει όμως κάτι πιο σοβαρό: τα τεράστια ελλείμματα στο εξωτερικό εμπόριο, τα οποία θα πρέπει να καλυφθούν με δάνεια από τις διεθνείς αγορές. Οι αγορές αυτές ζητάνε όμως όλο και μεγαλύτερα επιτόκια και οι χώρες αντιμετωπίζουν όλο και μεγαλύτερα προβλήματα».
 Τώρα όμως εμφανίζεται στο προσκήνιο ολοένα και περισσότερο η ιδέα ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης.
«Κάτι τέτοιο δεν συνάδει με τις ευρωπαϊκές συνθήκες και απαιτεί ένα νέο ορισμό της συνθήκης του Μάαστριχτ. Ένας τέτοιος μηχανισμός όμως δεν προκύπτει από τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Γερμανία είχε θέσει ως όρο για το ευρώ να μην υπάρχουν τέτοιοι μηχανισμοί στήριξης και μηχανισμοί ανακατανομής. Εάν γίνει κάτι τέτοιο λοιπόν στην πράξη θα πρέπει να υπάρξει μια νέα διαπραγμάτευση της συνθήκης. Έτσι εύκολα και απλά το θεωρώ σχεδόν αντισυνταγματικό και σε κάθε περίπτωση σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές συνθήκες».
 Είναι όμως πράγματι σκόπιμο να αλλάξουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες;
 «Δεν το ξέρω. Αν φτιάξουμε μια Ευρώπη, η οποία θα είναι μια ένωση μεταβιβάσεων, όπου οι πιο ισχυρές οικονομικά χώρες θα στηρίζουν τις πιο αδύναμες χώρες, τότε θα είχαμε μια ισοπέδωση των ευρωπαϊκών σχέσεων. Θα είχαμε μια παρόμοια κατάσταση όπως με την Ανατολική και τη Δυτική Γερμανία. Εάν τώρα στηρίξουμε τους Έλληνες, τους Ισπανούς ή τους Πορτογάλους θα είναι δύσκολα. Θεωρώ πως είναι ένας πολύ προβληματικός δρόμος και θα φανεί ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας του 1996 δεν το πήραμε στα σοβαρά. Και δεν το πήραμε στα σοβαρά. Ούτε η Γερμανία. Και επειδή δεν το πήραμε σοβαρά οι χώρες του νότου πιστεύουν πως μπορούν να ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους. Εισάγουν πολλά αγαθά τα οποία δεν πληρώνουν με εξαγωγές, αλλά θέλουν να πληρώσουν με χρέη».
ΠΗΓΗ