Τα λόγια και οι πράξεις για την ενότητα της Κεντροδεξιάς

Σχεδόν αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές του 2009, στις οποίες η Νέα Δημοκρατία υπέστη μία σοβαρή ήττα, το βασικό σύνθημα που ακούγαμε από στελέχη του κόμματος αλλά και από πολιτικούς «συγγενών» δυνάμεων ήταν η ανάγκη να διαφυλαχθεί η ενότητα της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης.
Ωραία λόγια, αλλά στην πράξη τι έγινε;

Οι εσωκομματικές εκλογές, που έγιναν για πρώτη φορά με τη συμμετοχή της βάσης, ανέδειξαν τη νέα ηγεσία της Ν.Δ. Το αποτέλεσμα ήταν ξεκάθαρο και έπρεπε να λειτουργήσει ως καταλύτης για τη διαφύλαξη της ενότητας, για την όποια όλοι κόπτονταν, τουλάχιστον φραστικώς.
Όμως αυτό που παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα, είναι η απόπειρα ορισμένων, οι οποίοι μάχονταν υποτίθεται για την ενότητα της Κεντροδεξιάς να προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα τεχνητής έντασης στο στρατόπεδο της Νέας Δημοκρατίας. Ο στόχος προφανής: θέλουν να οδηγήσουν το κόμμα της Ν.Δ. έως τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε συνθήκες εσωστρέφειας. Οι ίδιοι μάλιστα δεν διστάζουν να συγκροτούν ευκαιριακά και συγκυριακά «μέτωπα», όπως καταγράφει το ρεπορτάζ του «Τύπου της Κυριακής» χωρίς ωστόσο να διαθέτουν πολιτικό στίγμα που θα τους έδινε έρεισμα και στην κοινή γνώμη.
Ουσιαστικά, όσοι εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της ενότητας της παράταξης κάνουν ο,τι μπορούν για να την τραυματίσουν. Μπροστά σε αυτό το «σκηνικό» η Νέα Δημοκρατία έχει μία επιλογή. Να εντείνει τις προσπάθειες της για την παραγωγή αξιόπιστου πολιτικού λόγου, που θα απαντά στις απαιτήσεις της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας και παράλληλα να δημιουργήσει τη νέα γενιά στελεχών που θα εμβαθύνουν την αμφίδρομη σχέση του κόμματος με την κοινωνία.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχει έναν πολύτιμο σύμμαχο. Τους χιλιάδες ψηφοφόρους της βάσης που πιστεύουν στη δυναμική της Κεντροδεξιάς παράταξης και επιθυμούν την ενότητα στην πράξη. Και όχι στα λόγια.
Ε.Τ.