Γερμανικό μοντέλο με νέα μέτρα υποθηκεύει τη χώρα για 30 χρόνια

Σοφία Βούλτεψη

Σκηνικό λαϊκής οργής έχει στηθεί στη λεκάνη της Μεσογείου και στην Μέση Ανατολή, με τις εξεγέρσεις να περνούν με απίστευτη ταχύτητα τα σύνορα και με το μέλλον της περιοχής αβέβαιο.

Την ίδια ώρα, η Ελλάδα παραμένει στην αβεβαιότητα, με την τρόικα να εντατικοποιεί τους ελέγχους της, ενώ οι προτεινόμενες λύσεις οδεύουν ολοταχώς προς το «γερμανικό μοντέλο».

Ένα μοντέλο που δεν περιορίζεται στην εξυγίανση του Κράτους, αλλά θα περιλαμβάνει και περαιτέρω επιπτώσεις στον πληθυσμό, με νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων και αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.

Την ερχόμενη Παρασκευή, στο Συμβούλιο Κορυφής αναμένεται να παρουσιαστεί το σχέδιο διάσωσης, με αναφορά σε συγκεκριμένα (νέα) μέτρα και περιοριστικό χρονοδιάγραμμα της τάξης του ενός έτους.

Η δε συζήτηση περί αναδιάρθρωσης ή επιμήκυνσης, έχει διολισθήσει σε σχέδιο αποπληρωμής τριάντα ετών, που σημαίνει ότι η Ελλάδα επί τρεις ολόκληρες δεκαετίες θα πληρώνει δυσβάστακτους τόκους.

Όποια λύση και αν δοθεί, ένα είναι βέβαιο: Το μέλλον της χώρας είναι υποθηκευμένο. Και είναι απορίας άξιο πώς το πολιτικό σύστημα που οδήγησε την χώρα σ’ αυτό το πρωτοφανές χάλι περιορίζεται σε απλές αυτοκριτικές συνεντεύξεις και παρατηρήσεις.

Αυτοί που ξανάφεραν τους Γερμανούς στη χώρα, γεμίζουν κάθε σαββατοκύριακο τις εφημερίδες με συνεντεύξεις τους και περιφέρονται στα κανάλια περιγράφοντας την καταστροφή και ομολογώντας ότι η χώρα έπεσε θύμα της δημαγωγίας, του λαϊκισμού και της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος.

Στο μεταξύ, η οπερέτα με τους εγκατεστημένους στο… άβολο παλάτι λαθρομετανάστες συνεχίζεται και όσο το θέμα δεν κλείνει ο κίνδυνος δεν έχει παρέλθει – με δεδομένη την μεγάλη παρουσία ξένων στη χώρα.

Χθες ανακοινώθηκε η δεύτερη φάση του κοινοτικού προγράμματος εθελοντικού επαναπατρισμού, στο πλαίσιο του οποίου καλούνται οι αλλοδαποί που επιθυμούν να επιστρέψουν στη χώρα τους να εγγραφούν στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, όπου θα εκδοθούν τα αναγκαία ταξιδιωτικά έγγραφα.

Παράλληλα και μέχρι την ημέρα της αναχώρησής τους θα καλύπτονται οι στοιχειώδεις ανάγκες τους, ενώ προ της αναχωρήσεώς τους θα λάβουν και από 300 ευρώ. Πρόκειται για πρόγραμμα που χρηματοδοτείται κατά 75% από την ΕΕ και κατά 25% από την Ελλάδα.

Η προθεσμία για την υποβολή αιτήσεων λήγει στις 21 Φεβρουαρίου 2011, καταληκτική ημερομηνία για να πάει η κυβέρνηση στο Σχέδιο Β, προχωρώντας άμεσα σε απελάσεις.

Θα έχει ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε πόσοι από τους λαθρομετανάστες θα μπουν στην διαδικασία εθελοντικού επαναπατρισμού – κυρίως μετά την τελευταία ακτιβιστική δράση που φαίνεται ότι έχει ανοίξει την όρεξη σε πολλούς.

Για να καλύψουν την ατιμωρησία θα μας φέρουν την Αλ Κάιντα!

 

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Η συνταγή είναι παλιά και επιτυχημένη, αλλά υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, οδηγεί σε επικίνδυνα τοξικά πιάτα. Όσο τοξική είναι και η προπαγάνδα, η οποία αποτελεί το βασικό υλικό της.

Όσο γρηγορότερα το αντιληφθεί αυτό η κυβέρνηση, όσο δηλαδή νωρίτερα αντιληφθεί πως πρέπει να πάψει να αποτελεί τον βραχίονα του ΠΑΣΟΚ, που φημίζεται για αυτό το είδος της «μαγειρικής», τόσο το καλύτερο – και για τη χώρα και για το ΠΑΣΟΚ.

Η αντικατάσταση της διακυβέρνησης με την προπαγάνδα επιτυγχάνεται μόνο σε εποχές παχιών αγελάδων, όταν το χρήμα που ρέει μπορεί να διατίθεται για πελατειακούς σκοπούς. Και όχι όταν δανειζόμαστε με ληστρικά επιτόκια για να ανταποκριθούμε σε υποχρεώσεις οι οποίες δημιουργήθηκαν τον καιρό της ανευθυνότητας.

Σε δύσκολους καιρούς, όμως, δεν μπορείς να κυβερνάς μόνο με την προπαγάνδα – έστω και αν ο αντίπαλός σου δεν μπορεί να την αντικρούσει και να την ξεσκεπάσει. Είσαι υποχρεωμένος να κάνεις κάτι. Να κυβερνήσεις.

Πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή που η κατασκευή ψευδογεγονότων, προκειμένου να καλυφθούν τα πραγματικά γεγονότα, ήταν αποτελεσματική πρακτική.

Δεν μπορείς κάθε φορά που στριμώχνεσαι, να ανακαλύπτεις και από μια καινούργια γιάφκα.  Το έκανες μια (όταν τον Απρίλιο του 2010 κατέφθανε η τρόικα), το έκανες  δυο (όταν τον Δεκέμβριο κατέφθανε ο Στρος-Καν και σκοτώνονταν στη ΓΣΕΕ), το έκανες τρεις (όταν πριν από λίγες μέρες αποκαλύφθηκε η συνομιλία του κ. Χρυσοχοΐδη με τον Αμερικανό πρέσβη για την ΕΥΠ, αλλά και η σκληρή επιστολή της ΠΑΣΚΕ).  Στο τέλος θα την πάθεις σαν τον βοσκό με τα πρόβατα.

Και επιτέλους δεν μπορείς κάθε φορά που τα βρίσκεις μπαστούνια, να κατασκευάζεις (από την αρχή) ένα άλλο γεγονός για να καλύψεις την πραγματικότητα. Διότι αυτό συνέβη με την περίπτωση του πορίσματος για την Ζήμενς και την εγκατάσταση των λαθρομεταναστών στη Νομική.

Το πόρισμα έπρεπε να παραδοθεί την Πέμπτη, 20 Ιανουαρίου. Την Παρασκευή, 21 Ιανουαρίου, συνεχίζονταν οι διαβουλεύσεις και τα παζάρια σχετικά με τα ονόματα που θα κρεμιόνταν στα μανταλάκια. Έγιναν οι αναγκαίες διαρροές, μετρήθηκαν οι αντιδράσεις, κατάλαβαν πως επρόκειτο για φιάσκο – όλοι πλην του Προέδρου και των μελών της Εξεταστικής – και άρχισαν να ψάχνουν πώς θα καλυφθεί η αποτυχία.

Επρόκειτο, βέβαια, για κυβερνητική αποτυχία, καθώς με κυβερνητική απόφαση (και του πρωθυπουργού προσωπικά), αποφασίστηκε να ανατεθούν σε βουλευτές (πολλοί εκ των οποίων δεν γνωρίζουν αγγλικά, θυμίζω) δικαστικά καθήκοντα.

Πώς θα ξεχνούσαμε (όπως έγραψα και χθες) το φιάσκο; Μα με κάτι πιο θεαματικό. Η επιστολή του κ. Παμπούκη προς τον διευθύνοντα σύμβουλο της Ζήμενς Ελλάς δεν ήταν αρκετά δυνατό πυροτέχνημα. Χρειαζόταν κάτι άλλο, πιο δυνατό.

Την ίδια ώρα, στην Κρήτη, κάποιοι συγκέντρωναν μετανάστες, τους έβαζαν στη σειρά, τους οδηγούσαν μπροστά σε λιμενικούς, που έκαναν  έλεγχο επιβατών, τους επιβίβαζαν σε πλοίο, τους αποβίβαζαν στον Πειραιά, τους οδηγούσαν συντεταγμένα από το λιμάνι στην καρδιά της Αθήνας και τους εγκαθιστούσαν στη Νομική Σχολή Αθηνών. Ανενόχλητοι!

Από κει και πέρα, το μπαλάκι πετάχτηκε στην πρυτανεία. Για τα όσα (δεν) έγιναν πριν, δεν μιλάει και δεν απολογείται κανείς. Και δεν παραιτείται κανείς.

Η συμπεριφορά της κυβέρνησης και των αρμοδίων αρχών είναι ύποπτη. Είναι προφανές πως αν ήθελαν, οι μετανάστες δεν θα έφθαναν ποτέ από την Κρήτη στη Νομική. Επομένως, δεν ήθελαν. Και δεν ήταν σύμπτωση. Δικαιολογίες δεν χωρούν.

Είναι γελοίο το επιχείρημα ότι δεν επιτρέπεται η παρεμπόδιση της εισόδου οποιουδήποτε σε πανεπιστημιακό ίδρυμα, διότι αυτό αποτελεί κατάργηση του ασύλου. Το οποίο και πάλι δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα πώς έφυγαν από την Κρήτη και από τον Πειραιά. Υπάρχει και εκεί… άσυλο;

Αυτό που επικράτησε και πάλι ήταν η ανάγκη για ένα μεγαλύτερο γεγονός, που θα κάλυπτε ένα μικρότερο. Αυτό επετεύχθη. Η Ζήμενς ξεχάστηκε.

Αλλά αυτά είναι πολύ επικίνδυνα πράγματα. Και πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που τα απεργάζονται, τα κατασκευάζουν ή τα αφήνουν να εξελιχθούν.

Δεν μπορώ να δεχθώ ότι υπάρχει έστω και ένας εχέφρων άνθρωπος που δεν φαντάζεται τι θα συμβεί σε περίπτωση που πειραχθεί μια τρίχα της κεφαλής μουσουλμάνου.

Αν δεν το ξέρουν όσοι παίζουν με την φωτιά, να τους το πούμε ξεκάθαρα: Θα ξεσπάσουν τρομερές ταραχές. Θα χυθεί αίμα. Θα έλθει η Αλ Κάιντα στην Αθήνα. Και δεν θα έλθει φράγκο (βοήθειας, δανείων, επένδυσης) στον αιώνα τον άπαντα.

Αξίζει τέτοια κοσμοχαλασιά μόνο και μόνο για να καλυφθεί η ατιμωρησία και η πλήρης ανικανότητα του συνόλου του πολιτικού συστήματος;

Οι λαθρομετανάστες κάλυψαν το φιάσκο της Ζήμενς

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αν δεν υπήρχαν οι λαθρομετανάστες έπρεπε να τους είχαν εφεύρει. Είναι τέτοιο το φιάσκο με το πόρισμα για το σκάνδαλο της Ζήμενς και όσα ακολούθησαν, που για τα μέλη της Εξεταστικής πρέπει να ήλθε ως μάννα εξ ουρανού η φασαρία με την κατάληψη της Νομικής. Διαφορετικά, θα βρίσκονταν ακόμη στα παράθυρα, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να απαντούν στις διαμαρτυρίες.

Τελικά, μήπως μπορεί κανείς να μας πληροφορήσει τι ακριβώς προκύπτει από το πόρισμα; Πέραν της καταγραφής (των ήδη καταγεγραμμένων) περιστατικών, ισχύει τελικά τίποτε από όσα καταλογίζουν σε διάφορα πρόσωπα;

Υπάρχουν τελικά ποινικές ευθύνες; Κι’ αν ναι, σε ποιους ανήκουν; Διότι μέχρι στιγμής, όλοι έχουν δηλώσει πως ως έχοντες την πολιτική ευθύνη έπραξαν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που διαπίστωσε η Εξεταστική.

Στέλνουν επιστολές, αναφέρουν πραγματικά περιστατικά, δίνουν στη δημοσιότητα έγγραφα και στοιχεία. Κι’ όταν, ευλόγως, ζητάς να μάθεις γιατί δεν τα έδωσαν στην Επιτροπή, ευλόγως απαντούν ότι δεν τους τα ζήτησε. Λογικό. Όταν εξετάζεσαι, είτε ως μάρτυρας είτε ως κατηγορούμενος, απαντάς σ’ αυτά που σε ρωτάνε. Επί των υπολοίπων, δεν θεωρείς ότι υπάρχει θέμα. Αν υπήρχε, θα σε ρωτούσαν.

Και τελικά, βλέπεις ότι τελικά για άλλα σε ρώτησαν και άλλα περιέλαβαν στο πόρισμα. Όπως ακριβώς έγινε με εκείνη την γελοιότητα του «cabinet man». Που έγινε αποδεκτή η μετάφραση «άνθρωπος της κυβέρνησης», ενώ ήταν ο… ξυλουργός.

Από τότε φάνηκε ότι θα στράβωνε το πράγμα. Και όλα τα μέλη της Εξεταστικής που στην διάρκεια της πολύμηνης διάρκειάς της εμφανίζονταν στα κανάλια διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους ότι θα βγάλουν άκρη και πως αν δεν βγάλουν δεν θα μπορούν ούτε να κυκλοφορήσουν, κυκλοφόρησαν μια χαρά στα κανάλια, αυτή τη φορά διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους πως έκαναν καλή δουλειά.

Και σα να μην έφθανε αυτό, ζητούν τώρα με το πόρισμά τους σύσταση προανακριτικής επιτροπής της Βουλής. Προφανώς, όχι με τα ίδια μέλη. Οπότε, άντε πάλι από την αρχή καμιά εικοσαριά βουλευτές να ενημερώνονται για την υπόθεση. Υπάρχει περίπτωση οι καινούργιοι να βρουν κάτι που δεν το βρήκαν οι παλιοί; Ούτε κατά διάνοια.

Δεν σκέφθηκαν καν το απλό. Να πάρουν τις συνθέσεις των υπουργικών συμβουλίων που έλαβαν τις αποφάσεις για τις μεγάλες συμβάσεις και να πουν: Ιδού οι ένοχοι. Ήξεραν, δεν ήξεραν, τα πήραν, δεν τα πήραν, αυτό δεν το βρήκαμε. Σας κατονομάζουμε, όμως, αυτούς που έστω και από απλό πολιτικό φιλότιμο έπρεπε κάτι να έχουν ψυλλιαστεί.

Ο δείνα, λένε, ήταν στην διυπουργική όταν αποφασίστηκε η τάδε αγορά. Και οι άλλοι της διυπουργικής τι ήταν; Διακοσμητικά φυτά;

Επιπλέον, η επιτροπή ανακάλυψε και έναν νέο όρο: Πλημμελής άσκηση καθηκόντων. Μοιάζει αθώος, αλλά είναι και ο πιο σοβαρός. Προσδιορίζει την πολιτική ευθύνη, που είναι γενική, αλλά συνοδεύεται και από συγκεκριμένες κατηγορίες. Για πολλούς, όμως, αυτές οι κατηγορίες εδράζονται επί περιστατικών που οι ίδιοι επαρκώς αντικρούουν. Οπότε, αν κάποιοι είναι πράγματι ένοχοι, κρύβονται πίσω από την οργή των αδικηθέντων και συκοφαντηθέντων.

Ο πρώην υπουργός Προκόπης Παυλόπουλος, για παράδειγμα, έστειλε στον Πρόεδρο της Βουλής επιστολή διαμαρτυρίας, από την οποία προκύπτουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που καταγράφονται στο πόρισμα. Δεν αναφέρω τις λεπτομέρειες, διότι πρόκειται για μεγάλη σπαζοκεφαλιά.

Αλλά το γελοίο του πράγματος συνίσταται στο γεγονός ότι καταβάλλεται προσπάθεια να αποδοθούν μεμονωμένα ευθύνες σε πρόσωπα, με τρόπο που να προκύπτει ότι φταίνε όλοι το ίδιο – και αυτοί που έβαλαν τις υπογραφές και αυτοί που μετά πήραν στα χέρια τους την καυτή πατάτα, όπως συνέβη και με τον Μαρκογιαννάκη.

Περίπου μας λένε ότι αφού αγοράστηκε το C4i και δεν λειτούργησε ποτέ, έχουν την ίδια ευθύνη αυτοί που το αγόρασαν με αυτούς που έπρεπε να επαναδιαπραγματευτούν λεόντειες συμβάσεις.

Τέλος, αν επρόκειτο για πλημμελή άσκηση καθηκόντων, δεν χρειαζόταν να ερευνηθεί το θέμα της Ζήμενς και να συκοφαντηθούν όλοι ως διεφθαρμένοι. Η πλημμελής άσκηση καθηκόντων προκύπτει από την σημερινή δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας. Και ανήκει σε όλους. Στο σύνολο του πολιτικού συστήματος.

Υ.Γ. Στην Αλβανία θα συσταθεί κοινοβουλευτική επιτροπή που θα εξετάσει τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβαν χώρα τα πρόσφατα αιματηρά γεγονότα, καθώς και τον «μηχανισμό της απόπειρας πραξικοπήματος από την αντιπολίτευση». Αν ο Μπερίσα δεν τα καταφέρνει μόνος του, να τους στείλουμε την τεχνογνωσία…

Αναμένοντας τον … «ειρηνικό» ακρωτηριασμό του Αιγαίου από τον Γιώργο Παπανδρέου

Zέζα Ζήκου H Τουρκία ξέρει πως ό,τι θέλει –οτιδήποτε– θα της το δώσουν οι...

Έλληνες πολιτικοί χωρίς αντίσταση. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τής έδωσε τη Ζυρίχη με τη συνθήκη εγγύησης, η οποία παρείχε και το νομικό κάλυμμα για τον 1ο και το 2ο «Αττίλα» στην Κύπρο το 1974. O Ανδρέας Παπανδρέου τής έδωσε στο Nταβός τον έλεγχο των ερευνών για πετρέλαιο σε ολόκληρο το Αιγαίο. O Kώστας Σημίτης τής αναγνώρισε απροσδιοριστία συνόρων («γκρίζες ζώνες») επίσης σε ολόκληρο το Αιγαίο – αδύνατο πια να υψωθεί ελληνική σημαία σε βραχονησίδα. Ο Kώστας Kαραμανλής τής χάρισε το καθεστώς χώρας υποψήφιας για ένταξη στην EE άνευ όρων – χωρίς καν την προϋπόθεση να άρει την απειλή πολέμου. Και τώρα αναμένεται από τον Γιώργο Παπανδρέου να συμφωνήσει μαζί της τον «ειρηνικό» ακρωτηριασμό του Αιγαίου.  Αλλά και προγενέστερα μήπως είχε υπάρξει πολιτική αντίδραση σοβαρή, δηλαδή αποτελεσματική, στο βίαιο αφελληνισμό της Ίμβρου, της Τενέδου, της Κωνσταντινούπολης; Ακούστηκε ποτέ ελλαδική κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει ως πολιτικό όπλο σε διεθνείς διαπραγματεύσεις την πίεση για αναγνώριση της γενοκτονίας του ποντιακού και μικρασιατικού Ελληνισμού; Τα τελευταία χρόνια, τώρα, η ελλαδική διπλωματία, τάχα, έχει παιδαριωδώς παγιδευτεί στην «απαίτηση» να επαναλειτουργήσει η Σχολή της Xάλκης και δεν καταφέρνει ούτε τον άχρηστο αυτό στόχο να πετύχει – ταπεινώνεται και γελοιοποιείται διε θνώς. Και όλοι –πρωθυπουργοί και υπουργοί Εξωτερικών– εμφανίζουν σαν σπουδαίο πολιτικό τους κατόρθωμα την «ειρηνική» παραχώρηση. Όπως το έκαναν στη Ζυρίχη, στο Nταβός, στα Ίμια, στο Ελσίνκι (με τη «συμφωνία Φερχόιγκεν»). Ενώ οι Τούρκοι ξέρουν το μυστικό της πραγματικής (όχι «επικοινωνιακής») επιτυχίας: Θέτουν μακροπρόθεσμους στόχους. Δεν βιάζονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο τρόπος που δουλεύει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, δεκαετίες τώρα, ή ο τρόπος που οδηγούν σε «πνιγμό» –σε ιστορική εξαφάνιση– το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Δεν τους χρειάζεται να κάνουν πόλεμο ούτε για τη Θράκη ούτε για το Αιγαίο. Ξέρουν τους πολιτικούς της «σύνεσης» και του νεοταξικού «ρεαλισμού». Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν ιστορία περίπου δύο αιώνων, γεμάτη διδάγματα. Από τις πέντε, μετά την Επανάσταση του 1821, ένοπλες αναμετρήσεις με την Τουρκία (1850, 1897, 1912, 1920 και 1974 στην Κύπρο) ηττηθήκαμε κατά κράτος στις τέσσερις! Το ελληνικό κράτος δεν στάθηκε ικανό μετά τον Ελευθέριο Βενιζέλο να προστατεύσει αποτελεσματικά τον ευρύτερο Ελληνισμό και να αναστείλει τη συρρίκνωση ή τον αφανισμό του. Και ήδη βαθμηδόν φανερώνεται ανήμπορο να προστατεύσει και το Έθνος που βρίσκεται εντός των συνόρων του.  Η ελλαδική κοινωνία σήμερα δεν έχει αντανακλαστικά θέλησης για ιστορική επιβίωση – είναι περισσότερο από φανερό. Και η πιστοποίηση τεκμηριώνεται κυρίως στην περίπτωση των σχέσεων με την Τουρκία. Η διαφορά πολεμικής ισχύος των δύο κρατών –διαφορά εξοπλισμών, πληθυσμιακού μεγέθους, οργανωτικής αποτελεσματικότητας, πατριωτικού φρονήματος και απαιτήσεων αξιοπρέπειας– είναι δεδομένα αμείλικτα, τα οποία η ελλαδική κοινωνία παραβλέπει ανέμελη.  Μια πολιτική κοινωνία δεν ζει για να ασκεί εξωτερική πολιτική. Ασκεί εξωτερική πολιτική για να μπορεί να ζει. Τη ρήση του Τζορτζ Κέναν, του πατέρα της στρατηγικής της ανάσχεσης, καλό θα ήταν να τη θυμηθούν αυτοί που διαπραγματεύονται στα Ελληνοτουρκικά. Επειδή στα ρεαλιστικά και οξυδερκή πολιτικά οράματα του σημερινού υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, από θέσεως ισχύος, οι αντοχές της σημερινής άρρωστης Ελλάδας είναι πενιχρές έως ανύπαρκτες. Η κατάρρευση της υπερχρεωμένης χώρας πολλαπλασιάζει τους κινδύνους δορυφοροποίησής μας από την Άγκυρα. Μετά την οικονομική παράδοση της χώρας μας στη Γερμανία και στο ΔΝΤ, οι επόμενες ημέρες κρύβουν παγίδες πολλαπλώς κρισιμότερες. Η διαπραγματευτική ισχύς της Ελλάδας βρίσκεται στο ναδίρ σε όλα τα επίπεδα. Σημαίνει, όμως, ότι στο διαρκή διπλωματικό πόλεμο θέσεων η απώλεια κύρους και διαπραγματευτικής δύναμης αντανακλάται στον τρόπο που την αντιμετωπίζουν αντίπαλοι και γείτονες. Η πείρα αποδεικνύει ότι η Άγκυρα εκμεταλλεύεται τις στιγμές αδυναμίας της Ελλάδας. Υπενθυμίζουμε τα πλήγματα κατά της ελληνορθόδοξης μειονότητας στην Κατοχή, το πογκρόμ εναντίον Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης το 1955, όταν η Ελλάδα ήταν ακέφαλη λόγω της ασθένειας του Αλέξανδρου Παπάγου, την εισβολή στην Κύπρο το 1974, όταν η χούντα ψυχορραγούσε, και, βεβαίως, την κρίση για τα Ίμια, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ημιθανής και ο Κώστας Σημίτης έκανε τα πρώτα του βήματα ως πρωθυπουργός. Οι ελληνικοί εθνικοί στόχοι έχουν de facto σβήσει από το 1922 και μετά, αλλά οι Νεοέλληνες αρκούνται στην τροφή και την ασφάλεια που τους παρέχει η EE. H Τουρκία, ανισομερής, αντιφατική, εν πολλοίς άμορφη ακόμη, αλλά με ακμαίες πηγές γεωπολιτικής ενέργειας, κοιτάζει αδιάκοπα πέρα από τα σύνορά της σε ευρύτατους χώρους προς τους οποίους την ωθούν πολύ νωπές και εν ενεργεία ηγεμονικές μνήμες, καθώς ακόμη και φυλετικές, γλωσσικές και ιστορικές συγγένειες. Σήμερα, πλέον, στο οπλοστάσιο της Τουρκίας έχει προστεθεί και η οικονομική ισχύς της γειτονικής χώρας· και την παράμετρο αυτή αξιοποιεί σπουδαία ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Άνευ μισθολογικών δικαιωμάτων οι μετατασσόμενοι

Όσοι υπάλληλοι έχουν μεταταχθεί ή πρόκειται να μεταφερθούν σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου τομέα θα πρέπει να ξεχάσουν τις τυχόν ευνοϊκότερες μισθολογικές αποδοχές τους και να συμβιβαστούν με τα νέα μισθολογικά δεδομένα της θέσης που θα καταλάβουν. Οι ειδικές διατάξεις που προέβλεπαν τη διατήρηση προσωπικής διαφοράς αποτελούν πια παρελθόν.

Σε εγκύκλιο του υφυπουργού Οικονομικών, Φίλιππου Σαχινίδη, επισημαίνεται ότι όσοι υπάλληλοι μετατάσσονται ή μεταφέρονται με οποιαδήποτε σχέση εργασίας από 1-1-2011 και εφεξής από υπηρεσίες του δημόσιου τομέα σε άλλες υπηρεσίες του ίδιου τομέα θα λαμβάνουν το σύνολο των αποδοχών της θέσης στην οποία μετατάσσονται ή μεταφέρονται. Ομοίως, όσοι υπάλληλοι έχουν μεταταχθεί ή μεταφερθεί με οποιαδήποτε σχέση εργασίας, από και προς υπηρεσίες του δημοσίου τομέα, κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-2010 έως και 31-12-2010 και έχουν διατηρήσει, σύμφωνα με ισχύουσες ειδικές διατάξεις προσωπική διαφορά, από 1-1-2011 η διαφορά αυτή καταργείται και καταβάλλονται πλέον στους υπαλλήλους αυτούς μόνο οι αποδοχές της θέσης στην οποία μετατάχθηκαν ή μεταφέρθηκαν.
Η προσωπική διαφορά που καταβλήθηκε το προαναφερόμενο χρονικό διάστημα εμπίπτει στις μειώσεις του 12% και 8% από 1-1-2010 και από 1-6-2010 αντίστοιχα.
Ακόμη, προβλέπεται πως όσοι υπάλληλοι έχουν μεταταχθεί ή μεταφερθεί με οποιαδήποτε σχέση εργασίας, από και προς υπηρεσίες του δημοσίου τομέα πριν την 1-1-2010 και έχουν διατηρήσει, σύμφωνα με ισχύουσες ειδικές διατάξεις προσωπική διαφορά, εξακολουθούν να δικαιούνται τη διαφορά αυτή με τους όρους και τις προϋποθέσεις των διατάξεων που προβλέπουν τη διατήρησή της, μειωμένη κατά 12% και 8% από 1-1-2010 και από 1-6-2010 αντίστοιχα.
Προβλέπεται, τέλος, ότι κάθε γενική ή ειδική διάταξη, που προβλέπει διατήρηση προσωπικής διαφοράς σε μετατάξεις ή μεταφορές υπαλλήλων από και προς υπηρεσίες του δημόσιου τομέα, δεν έχουν ισχύ για τις μετατάξεις ή μεταφορές που γίνονται από 1-1-2010 και εφεξής. 
"cosmo.gr"

Η «γκάφα» αποκάλυψε σύστημα χειραγώγησης των πληροφοριών

Γράφει η  Σοφία Βούλτεψη

Η δημοσιοποίηση λανθασμένων πληροφοριών για την ταυτότητα της Γερμανίδας που συνελήφθη την προηγούμενη εβδομάδα ονομάστηκε (κατ’ ευφημισμόν) γκάφα. Κατά την γνώμη μου, δεν είναι ακριβώς έτσι.

Ονομάζουμε γκάφα ένα τυχαίο λάθος που οφείλεται σε επιπολαιότητα, βιαστική εκτίμηση ή λανθασμένη και αδιασταύρωτη πληροφόρηση.

Όλα αυτά συνέτρεξαν στην περίπτωση της 27χρονης Γερμανίδας (πράγματα ανεπίτρεπτα και καταδικαστέα όταν προέρχονται από δημόσιους λειτουργούς ή λειτουργούς της ενημέρωσης).
Αλλά δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτά. Από την ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ πληροφορηθήκαμε ότι λειτουργεί στον χώρο της ροής (της διοχέτευσης, καλύτερα) των πληροφοριών ένα καινοφανές και αντιδεοντολογικό δημοσιογραφικά σύστημα.

Μάθαμε ότι υπάρχει ένα σύστημα «άτυπης ενημέρωσης», βάσει του οποίου, προφανώς, η Αστυνομία δίνει πληροφορίες στους εκπροσώπους του Τύπου (μασημένη τροφή δηλαδή), προκειμένου αυτές να μεταδοθούν στην κοινή γνώμη.

Η έννοια της «άτυπης ενημέρωσης» στην δημοσιογραφία δεν υπάρχει, δεν πρέπει να υπάρχει. Η μόνη αποδεκτή πρακτική είναι αυτή της off the record ενημέρωσης, που γίνεται από πολιτικά πρόσωπα και τις Αρχές, με την εκ μέρους των δημοσιογράφων υποχρέωση να μην μεταδώσουν τίποτε. Αλλά να χρησιμοποιήσουν αυτήν την background ενημέρωση ως υπόβαθρο για να είναι πιο ακριβείς στις αναλύσεις και στις προβλέψεις τους όταν ενημερώνουν την κοινή γνώμη.

Το ιδιότυπο και απαράδεκτο σύστημα της «άτυπης ενημέρωσης» εξυπηρετεί οτιδήποτε άλλο εκτός από την Ενημέρωση. Καταργεί την δημοσιογραφική έρευνα, οδηγεί στα γνωστά «ρεπορτάζ-καρμπόν», όπου όλοι μεταδίδουν τα ίδια χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να συλλέξει ο καθένας τα δικά του στοιχεία, εξαφανίζει τις «αποκλειστικότητες», εξουδετερώνει το δημοσιογραφικό λειτούργημα και, το κυριότερο, χειραγωγεί την ενημέρωση, καθιστώντας τους δημοσιογράφους εξαρτώμενους από την εξουσία – όποια κι’ αν είναι αυτή.

Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στον τομέα του αστυνομικού ρεπορτάζ και ειδικότερα της τρομοκρατίας. Συμβαίνει παντού. Τα ομοιόμορφα ρεπορτάζ έχουν εξελιχθεί σε τυποκτόνο επιδημία. Καθημερινά βλέπουμε παντού να δημοσιεύονται οι ίδιες πληροφορίες από την κυβέρνηση, τα κόμματα, τους θεσμούς. Πανομοιότυπα ρεπορτάζ, με αναφορές σε «κύκλους» (που είναι οι ίδιοι για όλους), αναλύσεις που εμφανίζουν τα πρόσωπα της επικαιρότητας να οργίζονται, να θλίβονται, να προβληματίζονται, διοχέτευση ευνοϊκών πληροφοριών από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους, που διαψεύδονται μεν, αλλά έχουν κάνει τη δουλειά τους.

Ο τρόπος, όμως, που (αποκαλύφθηκε πως) λειτουργεί η ΕΛ.ΑΣ είναι εξοργιστικός. Και καθόλου αθώος. Η προέλευσή του είναι πολιτική και αποδεικνύει ότι είχε εγκαινιασθεί μια πρακτική που σκοπό είχε τον έλεγχο των μεταδιδόμενων πληροφοριών. Έδιναν στους δημοσιογράφους τις πληροφορίες που ήθελαν στο πιάτο και έτσι εκείνοι δεν χρειαζόταν να «σκαλίζουν». Αλλά ούτε και αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο να τους εγκαλέσει ο αρχισυντάκτης τους, αν κάποιος άλλος συνάδελφός τους, εργαζόμενος σε άλλο μέσο, εύρισκε και δημοσίευε  κάτι παραπάνω.

Με αυτόν τον τρόπο εκπονήθηκε και εκτελέστηκε ένα σατανικό σχέδιο κατάργησης της δημοσιογραφίας. Με αιχμή του δόρατος την ίδια την Αστυνομία. Ποιος τους τα έμαθε άραγε αυτά; Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής φαίνεται ότι βρήκε μία κατάσταση, εξαιτίας της οποίας εκτέθηκε και ο ίδιος.

Με αφορμή την «γκάφα», έδωσε εντολή απαγόρευσης μετάδοσης πληροφοριών αν δεν έχουν ολοκληρωθεί οι έρευνες και αν δεν έχουν προηγουμένως διασταυρωθεί όλα τα στοιχεία. Με την επισήμανση η ενημέρωση να γίνεται μόνο με επίσημο τρόπο, δηλαδή με επίσημη ανακοίνωση (και προφανώς όχι με «άτυπη ενημέρωση»).

Δεν ήταν αυτό αυτονόητο; Μπορεί η αστυνομία να πετά τις πληροφορίες της φύρδην μύγδην, αδιαφορώντας για τις συνέπειες; Όχι, βέβαια. Δεν χρειαζόταν φιλοσοφία για να το γνωρίζουν αυτό οι αρμόδιοι. Το γνώριζαν μια χαρά – διαφορετικά έπρεπε ήδη να έχουν απομακρυνθεί από τις θέσεις τους. Δεν απομακρύνθηκαν, διότι εγκαινίασαν αυτήν την πρακτική με πολιτική επίνευση και προστασία.

Τα δε επιχειρήματα που χρησιμοποίησε το Γραφείο Τύπου της ΕΛ.ΑΣ είναι τόσο σαθρά, όσο και η πρακτική τους. Μας είπαν ότι το έκαναν επειδή τους πήρε ο πόνος μήπως και δημιουργηθούν «εσφαλμένες εντυπώσεις» - σιγά μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου, δηλαδή.

Παραδέχονται την «άτυπη ενημέρωση» και λένε ότι στην διάρκειά της έσπευσαν να «αποκαλύψουν» την συγγενική σχέση της συλληφθείσας με μέλος της «ΡΑΦ – Φράξια Κόκκινος Στρατός», ώστε, λέει, να προληφθεί η δημιουργία εντυπώσεων (πάλι ο πόνος για τις εντυπώσεις) εμπλοκής μέλους της ΡΑΦ.

Αν και ακατανόητο το κείμενο, αντιλαμβανόμεθα ότι θέλουν να πουν ότι προσπάθησαν να αποτρέψουν αυτό το οποίο τελικά πέτυχαν: Να μην θεωρηθεί ότι εμπλέκεται στην υπόθεση μέλος της ΡΑΦ, ενώ απλώς επρόκειτο για την κόρη μέλους της ΡΑΦ.

 Και βέβαια, καθόλου δεν ήταν αυτός ο (επικοινωνιακός) σκοπός τους. Ο σκοπός τους ήταν να δώσουν οι ίδιοι ένα εντυπωσιακό στοιχείο (ότι δηλαδή έπιασαν την κόρη της παλιάς τρομοκράτισσας), στο πλαίσιο της σπουδής τους να εμφανίζουν συνεχώς «επιτυχίες», αν και όλοι γνωρίζουμε ότι περπατούν πάνω σε κινούμενη άμμο.

Οι δημοσιογράφοι μετέδωσαν την πληροφορία επειδή πράγματι ήταν εντυπωσιακή. Όλοι έγραψαν και είπαν ότι επρόκειτο για πληροφορία που έδωσε η ίδια η Αστυνομία. Αν, όμως, έστω και αυτή η αδιασταύρωτη πληροφορία είχε δοθεί ως off the record ενημέρωση (με την υποσημείωση ότι το θέμα ερευνάται και απλώς αναφέρεται για να ξέρουν οι δημοσιογράφοι πως μπορεί να «σκάσει» και αυτό), τότε όποιος το δημοσίευε, θα το είχε κάνει με δική του ευθύνη.

Τώρα, το στοιχείο του εντυπωσιασμού (και της τρομερής «επιτυχίας») έγινε μπούμερανγκ γι’ αυτούς που το διοχέτευσαν. Καταφέρνοντας απλώς να κάνουν οι ίδιοι εντύπωση. Αλγεινή!
 

Ο μηχανισμός της απάτης

Ο μηχανισμός της απάτης

Η κρίση χρέους της Ελλάδας αποτέλεσε αφορμή για τις επικείμενες εκτεταμένες αλλαγές στη λειτουργία της ΕΕ, οι οποίες όπως όλα δείχνουν θα οδηγήσουν στην επόμενη φάση της ενοποίησης, αλλά και για παρεμβάσεις με τις οποίες θα επιχειρηθεί έλεγχος των αγορών και περιορισμός των κερδοσκοπικών παιχνιδιών εις βάρος κρατών. Επειδή η πρώτη φάση της κρίσης ξεκίνησε από τις ΗΠΑ με τα ομόλογα επισφαλών ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων και η δεύτερη φάση της εκδηλώθηκε με το σπεκουλάρισμα στο χρέος της Ελλάδας προκειμένου να χτυπηθεί το ευρώ, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον ορισμένα στοιχεία, από την Ουάσιγκτον, για τον περίεργο ρόλο των οίκων αξιολόγησης... Πρόκειται για τους ίδιους οίκους που πρωταγωνίστησαν στην κρίση των ακινήτων στις ΗΠΑ και κατόπιν στις υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας και των ελληνικών τραπεζών, συμβάλλοντας στην αύξηση των spreads και στο κερδοσκοπικό παιχνίδι που στήθηκε τους τελευταίους μήνες. Επειδή ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο δικαστικής προσφυγής της Ελλάδας κατά όσων κερδοσκόπησαν στο ελληνικό χρέος, είναι άκρως διαφωτιστική και προφανώς χρήσιμη για τις ελληνικές Αρχές η τοποθέτηση του Δημοκρατικού Γερουσιαστή Κάρλ Λέβιν της Πολιτείας Μίσιγκαν, ο οποίος προΐσταται της Γερουσιαστικής Μόνιμη Υποεπιτροπή Ερευνών, της Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας, η οποία διερευνά τον ρόλο που διαδραμάτισαν στην κρίση, επιχειρήσεις, τράπεζες, πρόσωπα, θεσμοί και εν γένει όσοι καθ’ οιονδήποτε τρόπο ενεπλάκησαν στα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάσταση την οποία η Επιτροπή περιγράφει ως εξής: «Η οικονομική κρίση δεν ήταν θεομηνία. Ήταν κατά μέτωπο οικονομική επίθεση, διαπράχθηκε από ανθρώπους, και στοίχισε σε εκατομμύρια συνανθρώπους την δουλειά τους, εξανέμισε δισεκατομμύρια δολάρια των αποταμιευτών, και έσπρωξε την χώρα μας στην χειρότερη οικονομική καταστροφή από την εποχή του 1930».

ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΑ ΧΑΡΤΙΑ

Ο Καρλ Λέβιν περιγράφει με αποκαλυπτικό και γλαφυρό τρόπο τον ρόλο των επενδυτικών τραπεζών αλλά και των οίκων αξιολόγησης, χωρίς τη συμβολή των οποίων η πυραμίδα των στεγαστικών δεν θα μπορούσε να έχει στηθεί. Όπως δεν θα μπορούσε να οργανωθεί και η κερδοσκοπική επίθεση κατά της Ελλάδος. Αφού τονίζει ότι η εμπιστοσύνη στους οίκους αξιολόγησης «εξανεμίστηκε πια», σημειώνει :
«… Χρησιμοποιήσαμε σαν παράδειγμα τις δύο μεγαλύτερες Αμερικανικές εταιρίες αξιολόγησης, την Moody’s και την Standard & Poor. Εξετάσαμε την βαθμολογία που έδωσαν στα χρεόγραφα που φούντωσαν την οικονομική κρίση. Ήταν δηλαδή τα χρεόγραφα που είχαν αντίκρισμα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια, τα RMBS (Residential Mortgage Backed Securities), καθώς και τα χρεόγραφα με συλλογικό εμπράγματο αντίκρισμα, τα CDO(Collateralized Debt Obligations). Η έρευνά μας διαπίστωσε ότι οι εταιρίες αξιολόγησης αξιοπιστίας επέτρεψαν στην Ουώλ Στρήτ να επηρεάσει τις αναλύσεις τους, την αντικειμενικότητά τους και την καλή τους φήμη ότι προσφέρουν ασφάλεια. Και το έκαναν αυτό για να βγάλουν μεγαλύτερες αμοιβές. Οι εταιρίες αξιολόγησης λειτουργούσαν μέσα σε ένα κλίμα καταφανούς σύγκρουσης συμφερόντων, γιατί οι αμοιβές τους προέρχονταν από τις χρηματομεσιτικές εταιρίες που ήθελαν ευνοϊκό πόρισμα για τα χρεόγραφά τους, ώστε να μπορέσουν να τα πουλήσουν. Είναι σαν να πηγαίνεις στο δικαστήριο για να βρεις το δίκιο σου, αλλά ο μισθός του δικαστή πληρώνεται από τον αντίδικό σου. Ή πηγαίνεις στο ποδόσφαιρο και περιμένεις έντιμη διαιτησία, αλλά τον μισθό του διαιτητή τον πληρώνει η αντίπαλη ομάδα… Στα τελευταία δέκα χρόνια η Γουώλ Στρήτ εξέδιδε όλο και πιο πολύπλοκα χρεόγραφα προς πώληση σε επενδυτές...Τα λεγόμενα «δομημένα επενδυτικά προϊόντα» είναι τόσο δυσνόητα, που οι επενδυτές αναγκάζονταν να βασιστούν υπερβολικά στην βαθμολογία αξιοπιστίας των χρεωγράφων αυτών για να αποφασίσουν αν θα τα αγοράσουν ή όχι… Αν δεν υπήρχαν οι (δύο-τρείς μεγάλες) εταιρίες αξιολόγησης και βαθμολόγησης αξιοπιστίας χρεογράφων, οι χρηματιστηριακές εταιρίες της Γουώλ Στρήτ θα είχαν δυσκολευτεί πολύ να πουλήσουν τα «προϊόντα» τους αυτά, γιατί ο κάθε επενδυτής θα αναγκαζόταν να βασιστεί μόνο στην προσωπική του ικανότητα να κρίνει την αξιοπιστία των προσφερόμενων στην αγορά χρεογράφων. Η παραμόρφωση της αγοράς προχώρησε σε σημείο που οι χρηματιστηριακές εταιρίες «σχεδίαζαν» χρεόγραφα κατά παραγγελία, βάζοντας στο πακέτο αντικρίσματος μερικά ασφαλή ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια και πολλά χαμηλής ποιότητας… Όταν οι εταιρίες αξιολόγησης αξιοπιστίας άρχισαν να βαθμολογούν με ΑΑΑ τέτοια χρεόγραφα, η ζήτηση αυξήθηκε τόσο που οι μεσίτες δεν πρόφταιναν να πουλάνε…»

ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ

Με βάση τα παραπάνω αλλά και πλήθος άλλων στοιχείων που ήδη έχει συλλέξει η Επιτροπή η οποία θα παραδώσει το πόρισμά της στο τέλος του έτους δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι έγινε και στην ελληνική περίπτωση. Δεν μπορεί πάντως να παραβλέψει κάποιος ότι μόλις τον περασμένο Οκτώβριο, μεσούσης της κρίσης, η ΕΕ όρισε επισήμως τους τρεις μεγάλου οίκους (Moody’s, S&P, Fitch) αρμόδιους για την αξιολόγηση του χρέους των κρατών μελών… Είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής και συμμαχιών για το πώς θα κινηθεί η ελληνική κυβέρνηση όσον αφορά στο ενδεχόμενο δικαστικής προσφυγής. Επειδή στόχος της χώρας είναι να ξαναβγεί στις αγορές για δανεισμό το συντομότερο δυνατόν και με δεδομένο ότι μπροστά της πάλι τους ίδιους οίκους θα βρει, έχουν σημασία οι όροι που θα έχουν διαμορφωθεί στην επόμενη συνάντηση.

Ο ΓΕΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΚΑΡΛ ΛΕΒΙΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΟΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ

Τα «σκουπίδια που έγιναν» ευκαιρίες

«Χρεώγραφα με αντίκρυσμα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια, τα RMBS,είναι ένα απο τα παλιότερα είδη δομημένων χρεωγράφων. Για να εκδώσουν τέτοια «χαρτιά», συγκεντρώνουν σε πακέτο πολλά στεγαστικά δάνεια, υπολογίζουν το συνολικό εισόδημα που παράγει το κάθε συγκεκριμένο πακέττο, και κατόπι μοιράζουν το εισόδημα αυτό σε μερίδες που τις ονομάζουν «tranches». Δηλαδή δεν πρόκειται για πακέττα ενυπόθηκων δανείων, αλλά απλώς για μερίδια εισοδήματος απο το «ρεύμα» εισοδήματος που «τρέχει» απο το συνολικό πακέττο δανείων. Κάθε «tranche» αποτελεί το αντίκρυσμα ενός χρεωγράφου που εκδίδεται, βαθμολογείται απο τις εταιρίες αξιολόγησης αξιοπιστίας, και ρίχνεται στην ελεύθερη αγορά των επενδυτών. Τα πρώτα στην σειρά «tranches» αντιπροσωπεύουν τα ασφαλέστερα δάνεια του συγκεκριμένου πακέτου, γιατί είναι διαλεγμένα να ανήκουν στους πιο αξιόπιστους δανειολήπτες στεγαστικών δανείων και βαθμολογούνται με 3Α. Τα επόμενα «tranches» είναι κάπως πιό επισφαλή, και έχουν χαμηλότερη βαθμολογία. Τα τελευταία είναι εντελώς επισφαλή, έχουν πολύ χαμηλή βαθμολογία και οι αγοραστές τους παίρνουν μερίδιο από το συνολικό κέρδος του πακέτου μόνο αφού πληρωθούν πρώτα τα υψηλόβαθμα «tranches». Η Γουώλ Στρήτ όμως δεν σταμάτησε στο σημείο αυτό. Ξαναγόραζε κάποια απο αυτά τα δομημένα χρεόγραφα που είχαν έμμεσο αντίκρισμα σε ενυπόθηκα δάνεια και που είχαν ήδη πουληθεί νωρίτερα, τα ξανα-πακετάριζε και τα βάφτιζε CDO, δηλαδή Χρεόγραφα Συλλογικού Εμπράγματου Αντικρίσματος. Ένα τέτοιο χρεόγραφο μπορούσε να περιέχει «χαρτιά» απο 100 διαφορετικά προηγούμενα «tranches» που ήταν βαθμολογημένα απο τις εταιρίες αξιολόγησης σαν 3Β. Μπορούσε όμως συχνά και να περιέχει και άλλα «χαρτιά», όπως ομόλογα κάποιων εταιριών, ή και ομόλογα ανταλλαγής χρεωκοπημένων χρεογράφων με άλλα. Οι εταιρίες της Γουώλ Στρήτ δημιούργησαν και τρίτο όροφο χρεογράφων που τα ονομάσανε «συνθετικά CDO» και τα οποία δεν περιείχαν κανένα πλέον αντίκρυσμα. Ακόμη και αυτά όμως τα κόβανε σε «tranches», δηλαδή μερίδες, και εξέδιδαν νέα χρεόγραφα με βάση τα «tranches», έβαζαν τις εταιρίες αξιολόγησης να τα βαθμολογήσουν ακόμα και ΑΑΑ, και κατόπιν τα πουλούσαν σε επενδυτές.»

Τα e- mail που έκαψαν τους βαθμολογητές

“Υπάρχουν email που αντάλλαξαν βαθμολογητές της Moody’s με την
επενδυτική εταιρία Merrill Lynch. H Moody’s ζητούσε μεγαλύτερη
αμοιβή, και η Merrill Lynch απαντούσε:
«ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΑΜΟΙΒΗ ΣΑΣ ΣΤΗΝ
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΔΟΣΟΛΗΨΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΩΣΤΕ «ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ» ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΜΟΙΒΗ ΣΑΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΘΜΟΛΟΓΊΑ ΣΑΣ.»”

“Ο βαθμολογητής της S&P, σ’ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που κατασχέθηκε
και βρίσκεται τώρα στα χέρια της γερουσιαστικής επιτροπής, γράφει:
ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΕΧΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΡΟΘΥΜΙΑ
ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ. ΤΟ ΧΡΕΩΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΠΑΣΑ
ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ.
Παρά την γνωμοδότηση του υπαλλήλου, και η MOODY’s και η S&P,
βαθμολόγησαν το επίμαχο χρεόγραφο με ΑΑΑ και εισέπραξαν την
αμοιβή. Αυτά τον Απρίλη του 2007. Έξη μήνες αργότερα το
υποβίβασαν και το χρεόγραφο αποσύρθηκε…”

Το ρεπορταζ του Λάμπρου Καλαρύτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ"

Πηγή:neosdimospargas.blogspot.com

Ζήτημα Σηφουνάκη εγείρουν ΝΔ και ΛΑΟΣ

Την παραίτηση του κ.Σηφουνάκη θα ζητήσουν σύμφωνα με πληροφορίες στελέχη του ΛΑΟΣ και της ΝΔ μετά την αποκάλυψη του Πρώτου Θέματος πως δεν δηλώνει στην εφορία την υπεράκτια εταιρία που διατηρεί.Ο φλύαρος υπουργός είναι ο ίδιος που λειτουργούσε ως διώκτης ιδιωτικών κεφαλαίων που επένδυαν και ήθελαν να επενδύσουν στη χώρα μας.

Ο κ.Σηφουνάκης, όπως γράφαμε προ ημερών και στην ιστοσελίδα, εκτός ότι είναι φλύαρος είναι και...φοροφυγάς σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα (κλικ στην εικόνα για μεγένθυση). Μάλιστα η εταιρία του πατέρα της συζύγου του, χρωστά στο δημόσιο χιλιάδες ευρώ, ενώ είναι ο ίδιος υπουργός που συνέτρωγε (πλουσιοπάροχα) σε καιρούς κρίσης στο ξενοδοχείο που έτρωγε και ο κ.Πάγκαλος.

Κ.Παπανδρέου, θα τον διώξετε τον κ.Σηφουνάκη από την κυβέρνηση ή ο ελληνικός λαός είναι αναγκασμένος να ανέχεται παρόμοιες περιπτώσεις;

http://www.politicsnews.gr/14147.html

Η ανήμπορη κοινωνική εξέγερση

Τα γεγονότα στην Τυνησία και την Αλβανία αποδεικνύουν ότι το ενδεχόμενο οι πολίτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, είναι πάντοτε ανοικτό. Και ότι σε καταστάσεις κοινωνικής έντασης αρκεί μια σπίθα για να ανατιναχθεί το σύμπαν. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα πρόσφατα γεγονότα έλαβαν χώρα σε κράτη περιφερειακά του «δυτικού κόσμου».
Στη Δύση ο γερασμένος πληθυσμός  είναι πολύ» μαλθακός» για να προβεί σε τέτοιες ενέργειες μαζικού χαρακτήρα. Ο πολίτης της «αναπτυγμένων κρατών» “ιδιωτικοποιεί” την κρίση, κοιτά πως θα τα βγάλει πέρα σε ατομικό επίπεδο, διστάζει να κοινοποιήσει τη δεινή οικονομική του κατάσταση. Κάποιοι λίγοι οδηγούνται στην αυτοκτονία, χωρίς καν να έχει αντιληφθεί ο περίγυρος τους το «αδιέξοδό» τους.
Εξαίρεση αποτέλεσαν οι ταραχές στη Βρετανία, στις οποίες όμως συμμετείχαν οι φοιτητές, οι οποίοι έβλεπαν το όνειρο της ολοκλήρωσης των σπουδών τους να γίνεται εφιάλτης.

Στη Γαλλία πριν από μερικά χρόνια η εξέγερση είχε εθνικά χαρακτηριστικά, στο βαθμό που στα γεγονότα πρωτοστάτησαν μετανάστες δεύτερης γενιάς, οι οποίοι ζουν σε μεγάλο βαθμό απόβλητοι, στα γκέτο,στις παρυφές της γαλλικής κοινωνίας.
“Στην Ελλάδα τι θα γίνει;” είναι το ερώτημα όλων. Θα υπάρξει κοινωνική εξέγερση, όπως προβλέπουν πλέον πολλοί; Προς το παρόν, η λεγόμενη μικροαστική τάξη δείχνει μεγάλη αντοχή στην πίεση των εισοδημάτων της, η έκρηξη της ανεργίας δημιουργεί τάξεις νεόπτωχων, οι οποίοι όμως «ιδιωτικοποιούν» την πολύ δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκονται, ο θεσμός της οικογένειας δημιουργεί ανάχωμα προς την περιθωριοποίηση.
Το οικονομικό «πρόβλημα» του καθενός είναι υποκειμενικό και τις περισσότερες φορές  σχετικό. Συχνά έγκειται στην αδυναμία ευρύτερων στρωμάτων να διατηρήσουν ένα δαπανηρό τρόπο ζωής στον οποίο είχαν εθιστεί. Άρα πολλοί περιορίζουν δραστικά το «λίπος», κόβοντας καταναλωτικές συνήθειες και επικεντρώνονται απλώς στην «αναπαραγωγή της εργατικής τους δύναμης» , στην στοιχειωδώς δηλαδή αξιοπρεπή τους διαβίωση.
Αλλά και σε ιδεολογικό επίπεδο, τα μικροαστικά αυτά στρώματα δείχνουν μια απέχθεια προς τις μαζικές κινητοποιήσεις αλλά και τη χρήση βίας. Έχουν βαθιά πίστη στο «σύστημα» και θεωρούν ότι μετά την κρίση θα έχουν και πάλι μία «θέση κάτω από τον ήλιο». Κινήματα όπως το «δεν πληρώνω» θα έχουν πάντα πέραση στη χώρα μας, καθώς εκδηλώνονται ατομικά (σπρώχνω τη μπάρα και φεύγω) και ενσωματώνουν την εγγενή απειθαρχία προς τη κρατική εξουσία και τον κάθε είδους εξαναγκασμό.
Συμπερασματικά,  η κοινωνική έκρηξη θα έλθει όταν οι πολίτες δεν θα έχουν να χάσουν τίποτα άλλο εκτός από τις αλυσίδες τους.
Αλλά φαίνεται ότι είμαστε ακόμα πολύ μακριά από ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Μικρός Οδυσσέας

http://www.antinews.gr/2011/01/24/81609/

Πτώση χωρίς αλεξίπτωτο για την οικονομία

 

 Γιώργος Κύρτσος

Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο. Τα υφεσιακά φαινόμενα ενισχύονται, με αποτέλεσμα να οδηγούνται πολλές επιχειρήσεις και ολόκληροι κλάδοι σε αδιέξοδο και να αυξάνεται επικίνδυνα το ποσοστό της ανεργίας. Παράλληλα, οι αγορές και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης υποβαθμίζουν συνεχώς την προοπτική της ελληνικής οικονομίας, διατηρώντας τα λεγόμενα spreads στο επιτόκιο δανεισμού σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα και διατυπώνοντας αμφιβολίες για τη δυνατότητα του ελληνικού Δημοσίου να φανεί συνεπές στις τοκοχρεολυτικές υποχρεώσεις του.
Σχεδόν όλοι οι αναλυτές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μία οικονομία που βυθίζεται σε τόσο βαθιά ύφεση και ένα Δημόσιο που δεν μπορεί να εξασφαλίσει την πάταξη της φοροδιαφυγής και την ουσιαστική αύξηση των εσόδων δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος ενός δημόσιου χρέους της τάξης των 340 δισεκατομμυρίων ευρώ. Σε αυτήν τη διαπίστωση άλλωστε οφείλεται και η απόφαση του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επιμηκύνουν το χρόνο αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ. Ανάλογοι υπολογισμοί θα οδηγήσουν στη χορήγηση νέου δανείου το 2012, όταν θα γίνει φανερό ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν μπορεί να απευθυνθεί στις διεθνείς αγορές για να καλύψει τις ανάγκες χρηματοδότησής του.
Ουσιαστικά έχει αρχίσει η διαχείριση της αδυναμίας της αναπτυξιακής επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας και του διαχειριστικού αδιέξοδου του ελληνικού Δημοσίου.
ΠΗΓΗ: neosdimospargas.blogspot.com

Έλεγχος της παράνομης μετανάστευσης μόνο στα λόγια

Γιώργος Κύρτσος

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ

Η κυβερνητική προσπάθεια για τον έλεγχο της παράνομης μετανάστευσης είναι περισσότερο φραστική και λιγότερο ουσιαστική. Ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του προσαρμόζουν την κυβερνητική φρασεολογία στη θέληση των Ελλήνων πολιτών, όπως αυτή προκύπτει μέσα από τις δημοσκοπήσεις. Κατά τα άλλα, συνεχίζεται η συγκέντρωση παράνομων μεταναστών στα μεγάλα αστικά κέντρα και σε ορισμένα λιμάνια της χώρας, σε συνθήκες που μπορούν να προκαλέσουν κοινωνικές και φυλετικές συγκρούσεις.
Κυρίαρχη παρουσία 
Η παρουσία των παράνομων μεταναστών είναι πλέον κυρίαρχη στο κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας και άλλων πόλεων. Ό,τι και να λέει ο κ. Παπουτσής για την υποτιθέμενη αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης, το υπουργείο του περιστοιχίζεται από πολυάριθμους παράνομους μετανάστες, οι οποίοι έχουν καταλάβει το οδόστρωμα της Κατεχάκη και επιδίδονται στην επαιτεία και το παρεμπόριο υπό την καθοδήγηση πανίσχυρων κυκλωμάτων. Ό,τι και να λέει ο υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης κ. Γερουλάνος για βελτίωση της τουριστικής προοπτικής της χώρας, όλα τα πεντάστερα ξενοδοχεία του κέντρου της Αθήνας πολιορκούνται καθημερινά από παράνομους μετανάστες, οι οποίοι κάνουν πραγματικά αποκρουστική την εικόνα της τουριστικής Αθήνας για τους ξένους επισκέπτες, το συνάλλαγμα των οποίων υποτίθεται ότι θα μας βγάλει από το δημοσιονομικό και οικονομικό αδιέξοδο. Τέλος, όσες διαβεβαιώσεις και να μας δώσουν οι κυβερνητικοί αρμόδιοι για σταδιακό περιορισμό της ροής παράνομων μεταναστών προς τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, ολόκληρες περιοχές της πρωτεύουσας παραμένουν υπό τον ασφυκτικό έλεγχο Αφγανών, Ιρακινών, Πακιστανών, Σομαλών, Νιγηριανών και άλλων παράνομων μεταναστών.
Επενδύουν στην ένταση
Οι αρμόδιοι κυβερνητικοί και κρατικοί παράγοντες δεν κάνουν τίποτα για να περιορίσουν τη συγκέντρωση παράνομων μεταναστών στην Αθήνα· αντίθετα, φαίνεται να επενδύουν επικοινωνιακά και πολιτικά στις κοινωνικές και φυλετικές συγκρούσεις που συνδέονται με αυτήν. Η ΕΛ.ΑΣ. έχει μετατραπεί σε ένα είδος «διαιτητή» στη σύγκρουση μεταξύ ακροαριστερών στοιχείων που θεωρούν διεθνιστικό καθήκον τους την υποστήριξη της παράνομης μετανάστευσης και ακροδεξιών στοιχείων που αξιοποιούν τη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια των κατοίκων για να προβάλλουν λύσεις... εθνικής καθαρότητας. Η κυβέρνηση, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα θέματα μεγάλου ενδιαφέροντος, διαχειρίζεται τη μαζική παράνομη μετανάστευση με επικοινωνιακούς, πολιτικούς όρους, αντί να την αντιμετωπίζει αποτελεσματικά με γνώμονα τα καλώς ευνοούμενα εθνικά και ευρωπαϊκά μας συμφέροντα.

Πολιτική πίεση στο Βερολίνο μέσω Χάγης για τις γερμανικές οφειλές

Σοφία Βούλτεψη

 Γλέζος: Να πάνε οι ίδιοι οι υπουργοί Εξωτερικών και Δικαιοσύνης

Η παρέμβαση της Ελλάδας στην εκκρεμή διαφορά μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας  σχετικά με τις γερμανικές οφειλές αποτελεί μια τραγική αποκάλυψη: Η κωλυσιεργία της Ελλάδας επί δεκαετίες ήταν τέτοια, ώστε η χώρα μας να παρεμβαίνει τώρα υπέρ άλλης χώρας για ένα κατάδικό της θέμα.

Η Ελλάδα θα παρέμβει υπέρ της Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και στη διάρκεια του χθεσινού υπουργικού συμβουλίου ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε στην σοβαρότητα του θέματος και στον ιδιαίτερο συμβολισμό του.

Εξήγησε ότι προκειμένου να αποφασιστεί η παρέμβαση χρειάστηκε να εξεταστούν μια σειρά θέματα – ηθικά, νομικά και πολιτικά – καθώς και τα συνολικά συμφέροντα της χώρας σε μια κρίσιμη περίοδο όπως η σημερινή.

Ο κύβος ερρίφθη και η παρέμβαση τελικά θα γίνει, με προφανή διάθεση να υπενθυμιστούν στην Γερμανία οι υποχρεώσεις της και σε σχέση με τη σημερινή στάση της. Την ίδια ώρα η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ διατράνωνε την βούληση της Γερμανίας να κάνει ό, τι είναι απαραίτητο για να στηρίξει το ευρώ.

Ο Μανώλης Γλέζος, Πρόεδρος του Συμβουλίου Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών, όμως, με δήλωσή του στην «Ελεύθερη Ζώνη», αφού επισημαίνει το παράδοξο (στην Χάγη δεν βρίσκονται αντιμέτωπες Γερμανία και Ελλάδα, αλλά απλώς η Ελλάδα παρεμβαίνει υπέρ τρίτης χώρας για σφαγή ελληνικού χωριού), προειδοποιεί σχετικά με την μεθόδευση.

Όπως μας είπε ο κ. Γλέζος, προκειμένου η παρέμβαση να έχει επιτυχή έκβαση, πρέπει στην Χάγη να υποστηριχθεί από τους ίδιους τους υπουργούς Εξωτερικών και Δικαιοσύνης και όχι από ομάδα νομικών, στους οποίους αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός.

Υπογραμμίζει επίσης ο Μανώλης Γλέζος ότι το θέμα αφορά μόνο τα θύματα του Διστόμου και όχι όλα τα ελληνικά ολοκαυτώματα, ούτε το σύνολο των οφειλών.

Πράγματι, η παρέμβαση γίνεται για την υπόθεση του Διστόμου, του οποίου οι κάτοικοι και απόγονοι των σφαγιασθέντων είχαν δικαιωθεί μέσω Ιταλίας τον Απρίλιο του 2008. Τότε, ο ιταλικός Άρειος Πάγος είχε ανάψει το πράσινο φως για κατασχέσεις γερμανικών ακινήτων που βρίσκονται σε ιταλικό έδαφος, καθώς διεκδικούνται αποζημιώσεις ύψους 60 εκ ευρώ.

Είχε προηγηθεί η απόφαση του Δικαστηρίου της Λιβαδειάς και του ελληνικού Αρείου Πάγου, που έμειναν στα χαρτιά. Οι 214 δικαιούχοι απευθύνθηκαν αρχικά στην βελγική Δικαιοσύνη και τελικά βρήκαν το δίκιο τους από την ιταλική Δικαιοσύνη.

Η Γερμανία έχει υποβάλει ένσταση ετεροδικίας, η οποία απορρίφθηκε από το δικαστήριο της Φλωρεντίας, προσέφυγε κατά της ιταλικής απόφασης και η υπόθεση θα εκδικαστεί στην Χάγη τον προσεχή Ιούνιο. Η προθεσμία, προκειμένου να παρέμβει υπέρ της Ιταλίας η Ελλάδα λήγει αύριο, Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου.

Στις αρχές του Δεκεμβρίου, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης είχε από το βήμα της Βουλής αφήσει ανοικτό το θέμα να διεκδικήσει η χώρα μας τις γερμανικές οφειλές, ανακοινώνοντας ότι το θέμα εξετάζεται με σοβαρότητα και από όλες του τις πλευρές, ώστε να είναι η Ελλάδα έτοιμη πριν από τις 14 Ιανουαρίου.

Το θέμα είχε ανακινηθεί με δημόσια παρέμβαση και τις υπογραφές 166 αντιστασιακών, τον Δεκέμβριο του 2009, όταν η Επιτροπή Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζο, είχε δώσει στην δημοσιότητα σκληρή επιστολή, με αφορμή τις δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων κατά της Ελλάδας.

Είχε προηγηθεί η δήλωση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Σόιμπλε, σύμφωνα με την οποία «Εμείς οι Γερμανοί δεν μπορούμε να πληρώσουμε τα λάθη των Ελλήνων». Με την επιστολή τους προς τον κ. Σόιμπλε, οι αντιστασιακοί υπενθύμιζαν ότι οι Έλληνες επί εξήντα χρόνια πληρώνουν τα καταστροφικά λάθη των τότε Γερμανών. Και τον καλούσαν, αφού το Βερολίνο δεν εννοεί να πληρώσει τις επανορθώσεις (7 δις 100 εκ δολάρια και το αναγκαστικό δάνειο 3 δις 300 εκ δολαρίων, αγοραστικής αξίας 1938) να τις αφαιρέσει από τα σημερινά δάνεια προς τη Γερμανία.

Αργότερα, και υπό τον κίνδυνο τα χρήματα αυτά να καλύψουν οικονομικές ατασθαλίες, το Συμβούλιο επανήλθε, ζητώντας να δοθούν μόνο στους δικαιούχους.

Στην όλη υπόθεση υπάρχει και μια (εσωτερική και εσωκομματική) πολιτική διάσταση.  Το Συμβούλιο Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών έχει επανειλημμένα καταγγείλει τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη προσωπικώς, διότι με δική του παρέμβαση (ακόμη και στις κρίσεις των δικαστών) έδωσε μάχη για να μην δικαιωθεί η Ελλάδα ενώπιον της ελληνικής Δικαιοσύνης.  Μάλιστα, ο κ. Σημίτης είχε παρατείνει την θητεία του τότε Προέδρου του Αρείου Πάγου Στ. Ματθία.

Έτσι, τον Φεβρουάριο του 2001, ο Άρειος πάγος αμφισβήτησε, εμμέσως πλην σαφώς, τη δυνατότητα των ελληνικών δικαστηρίων να εκδικάζουν αγωγές των συγγενών των θυμάτων  της ναζιστικής θηριωδίας. Το θέμα παραπέμφθηκε προς επίλυση στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο και τον Σεπτέμβριο του 2002 η ελληνική Δικαιοσύνη έβαλε τέλος στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων μπλοκάροντας  τις χρηματικές διεκδικήσεις  κατά του γερμανικού δημοσίου. Ουσιαστικά, με 6 ψήφους έναντι 5, είχε γίνει αποδεκτό το επιχείρημα της Γερμανίας περί ετεροδικίας.  Παράλληλα, κρίθηκε ότι τα θύματα της γερμανικής Κατοχής δεν έχουν δικαίωμα ατομικής αγωγής κατά του γερμανικού δημοσίου και η αποζημίωσή τους είναι θέμα διακρατικών διαπραγματεύσεων.

Το πρόβλημα σχετικά με τις σημερινές κινήσεις της Ελλάδας, είναι ακριβώς αυτές οι προηγούμενες αποφάσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης, που χωρίς αμφιβολία θα χρησιμοποιηθούν από την Γερμανία στην Χάγη – όπως επισημαίνεται και σε τελευταία ανακοίνωση του Συμβουλίου Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών.

Τον Φεβρουάριο του 2010 – και ενώ είχε ξεσπάσει ο θόρυβος λόγω των προκλητικών γερμανικών δηλώσεων – ο πρωθυπουργός είχε από το βήμα της Βουλής δηλώσει ότι για την Ελλάδα το θέμα παραμένει ανοικτό και υπαρκτό.  «Ούτε παραιτούμαστε των δικαιωμάτων μας, αλλά και δεν παρασυρόμαστε από τη συγκυρία και από προβοκατόρικα δημοσιεύματα. Θα τα διεκδικήσουμε την κατάλληλη στιγμή και με τον κατάλληλο τρόπο. Το θέμα δεν έχει τύχει οριστικού διακανονισμού», είχε δηλώσει, προσθέτοντας:  «Αν εγείραμε το ζήτημα σήμερα θα στέλναμε το μήνυμα ότι αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας».

Τον Απρίλιο του 2010, με τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης καταργήθηκε ο νόμος 3933 του 1959 που προέβλεπε την αναστολή δίωξης σε βάρος Γερμανών εγκληματιών πολέμου. Ο νόμος που καταργήθηκε όριζε ότι αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφαση του δικαστηρίου, δικαστικού συμβουλίου ή άλλη διαδικασία κάθε δίωξη Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, για εγκλήματα που προβλέπονται στη συντακτική πράξη 73/1945 «περί κολασμού και εκδικάσεως των εγκλημάτων πολέμου». Προέβλεπε επίσης και την κατάργηση των διωκτικών εγγράφων που έχουν εκδοθεί κατά αυτών και την αποστολή αντιγράφων των δικογραφιών στις γερμανικές δικαστικές αρχές.

Η Ελλάδα εξακολουθεί να απαιτεί από τη Γερμανία την επιστροφή όλων των αρχαιολογικών θησαυρών που οι ναζί άρπαξαν στην Κατοχή, την εξόφληση του κατοχικού Αναγκαστικού Δανείου ύψους 3,5 δις δολαρίων, την καταβολή ποσού 7,1 δις δολαρίων που επιδικάσθηκε ως επανορθώσεις για τις ζημιές που προκλήθηκαν στη χώρα μας και την αποζημίωση των θυμάτων για τις βλάβες που υπέστησαν.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έπαψαν ποτέ να αναγνωρίζουν την εκκρεμότητα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά, καθώς τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται.

Ο λόγος για τον οποίο μέχρι στιγμής δεν είχε γίνει τίποτε, είναι ότι δεν υπήρχε κεντρική πολιτική απόφαση. Σύμφωνα με τον νόμο, για να εκτελεστεί οποιαδήποτε σχετική απόφαση, πρέπει να δοθεί άδεια από τον υπουργό Δικαιοσύνης – πράγμα που μέχρι σήμερα δεν είχε πράξει κανένας υπουργός Δικαιοσύνης.

Τον Σεπτέμβριο του 2005 παρέμβαση υπέρ της ανάγκης η Γερμανία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της είχε κάνει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας, ενώ το 2007 ο ΟΗΕ είχε βρει προβληματική την διάταξη του ελληνικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που εμποδίζει την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων και την αναγκαστική εκτέλεση – εκποίηση περιουσίας αλλοδαπού δημοσίου.

Την ίδια χρονιά, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι το γερμανικό δημόσιο απολαύει ετεροδικίας, ενώ τον Ιούνιο του 2007 κατασχέθηκαν δύο βίλες ιδιοκτησίας του γερμανικού δημοσίου στην Ιταλία, με σκοπό τα χρήματα να αποδοθούν στους απογόνους των σφαγιασθέντων στο Δίστομο (10 Ιουνίου) 1944.

Παράλληλα, η Γερμανία καταδικάστηκε να πληρώσει αποζημιώσεις 1 εκ ευρώ για τη σφαγή 200 αμάχων σε χωριό της Τοσκάνης. Τον Νοέμβριο του 2008, η Γερμανία αποφάσισε να προσφύγει στην Χάγη.  Τον ίδιο μήνα, το εφετείο της Φλωρεντίας εξέδωσε την ιστορική απόφαση, που επιτρέπει να αποζημιωθούν οι συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου μέσω εκποίησης γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ιταλία.

Wiki Leaks: Συνομιλία του Αρχηγού της Αστυνομίας με τον Αμερικανό Πρέσβη στην Αθήνα

Εκτεθειμένο αφήνουν τα τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας όσον αφορά την «εξωθεσμική» συνάντηση και συνομιλία που είχε με τον Aμερικανό πρεσβευτή, όσο και με το περιεχόμενο της συνομιλίας που αποκαλύπτει. Είχε προηγηθεί η συνάντηση του Αμερικανού Πρέσβη με τον Αρχηγό του Λιμενικού Σώματος στα πλαίσια των κύκλων επαφών που πραγματοποιούσε ο Πρέσβης για να ενημερωθεί για την αναδιοργάνωση των ελληνικών υπηρεσιών Ασφαλείας.

Πιο αναλυτικά...
για την παράνομη μετανάστευση ο Αρχηγός της Αστυνομίας Λ. Οικονόμου επισημαίνει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι εισροές λαθρομεταναστών από τα θαλάσσια και χερσαία σύνορα με την Τουρκία, δεδομένου ότι η τελευταία δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει αυτό το ρεύμα. Για το λόγο αυτό τα σύνορα θα πρέπει να φυλαχτούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, που πρακτικά σημαίνει στενότερη συνεργασία μεταξύ της Αστυνομίας και του Λιμενικού.

Όπως αναφέρει ο Λ. Οικονόμου με δεδομένη την πιθανότητα ριζοσπαστικοποίησης των παράνομων μεταναστών και των προσφύγων που παραμένουν στην Ελλάδα για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, η ελληνική κυβέρνηση ζητά από την Ε.Ε και τη διεθνή κοινότητα να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον τους στο ζήτημα αυτό το συντομότερο δυνατό. Ως μέτρο για την καλύτερη ενημέρωση της Αστυνομίας προτάθηκε η λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων από τους παράνομους μετανάστες που εισέρχονται στη χώρα και η καταχώρηση αυτών των στοιχείων σε μία βάση δεδομένων.

Θεωρείται επίσης σημαντικό οι πληροφορίες αυτές από τις ελληνικές βάσεις δεδομένων να διασυνδεθούν μέσω εξελιγμένου λογισμικού με τις πηγές που άλλες χώρες διατηρούν συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ.

Όπως παραδέχεται ο Αρχηγός της Αστυνομίας, η Ελληνική Αστυνομία χρειάζεται να ιδρύσει μία ειδική ομάδα η οποία θα έχει αρμοδιότητα σε ολόκληρη την επικράτεια με αντικείμενο την αντιμετώπιση σοβαρών εγκλημάτων. Την περίοδο της συνάντησης του αμερικανού Πρέσβη με τον Αρχηγό της Αστυνομίας, η Ελληνική Αστυνομία επεξεργαζόταν το σχέδιο για την ίδρυση αυτής της ομάδας παρά το γεγονός ότι η τελευταία είχε αρχίσει να σχηματίζεται.

Η ομάδα αυτή θα λογοδοτούσε απευθείας στον Αρχηγό της Αστυνομίας. Η ομάδα αυτή θα διέθετε τμήματα που θα ασχολούνταν με το κυβερνοέγκλημα, τις ανθρωποκτονίες, τις ληστείες, τις απαγωγές, εκβιασμούς, οικονομικό έγκλημα, και εμπόριο ανθρώπων. Η ομάδα αυτή θα πρέπει να διαθέτει τμήματα ανάλυσης και πληροφοριών για να επεξεργάζεται να αντιπαραβάλει και να μελετά πληροφορίες από άλλες υποθέσεις, οι οποίες θα είναι αποθηκευμένες σε μία κεντρική βάση δεδομένων.

Το λογισμικό θα διασφαλίζει τη διασύνδεση με άλλες υπηρεσίες και πιο ειδικά με το Λιμενικό. Στόχος είναι η ομάδα αυτή να μετατραπεί σε ένα μικρό FBI το οποίο θα στηριχτεί αρχικά σε μία ομάδα 100 ειδικών.

Όσον αφορά τον τομέα της τρομοκρατίας ο Αρχηγός της Αστυνομίας σημειώνει ότι οι επιθέσεις των τρομοκρατικών ομάδων ήταν σοβαρό πρόβλημα όχι μόνο διότι στοχεύουν διπλωματικές αποστολές (βλ. επίθεση στην αμερικανική πρεσβεία) αλλά γιατί πιθανότατα να αποσταθεροποιήσουν την ελληνική κοινωνία. Ο Λ. Οικονόμου ανέφερε ότι δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα γίνουν συλλήψεις τρομοκρατών αλλά εκτίμησε ότι η Αστυνομία έχει κάνει πρόοδο σε αυτό τον τομέα και ότι θα μπορέσει στο μέλλον να διαλύσει αυτές της ομάδες.

Επεσήμανε επίσης ότι θα πρέπει να υπάρξει σύντομα κάποια κίνηση από την Αστυνομία για την εξουδετέρωση αυτών των τρομοκρατικών ομάδων διότι οι ομάδες της άκρας αριστεράς λειτούργησαν σαν «δωμάτια αναμονής» για μελλοντικούς τρομοκράτες και λόγω της αυξανόμενης αλληλοσύνδεσης των εγχώριων τρομοκρατικών ομάδων με το οργανωμένο έγκλημα.

Στα πλαίσια των προτάσεων για την αντιμετώπιση της εγχώριας και διεθνούς τρομοκρατίας ο αμερικανός πρέσβης πρότεινε στον Αρχηγό της Αστυνομίας την δημιουργία μίας μεικτής ομάδας η οποία θα συνεδριάζει κάθε μήνα και θα αποτελείται από ελληνικής πλευράς από στελέχη της ΕΥΠ, της Αστυνομίας και από αμερικανικής πλευράς από στελέχη του FBI και της αμερικανικής πρεσβείας.

 defencenet.gr

Δείτε την δήλωση του Α. Σαμαρά

Όρος επιβίωσης για το λαό η ανατροπή της κυβέρνησης

ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ απο ΠΡΙΝ

 Αντικαπιταλιστικό πρόγραµµα πάλης, νικηφόρος αγώνας διαρκείας

Δύσκολα έβγαιναν φέτος οι ευχές για τη νέα χρονιά. Πώς να πεις «καλή χρονιά» όταν όλα δείχνουν, ότι εάν συνεχιστεί η ίδια πολιτική, το 2011 θα είναι πολύ πιο µαύρο από το κατάµαυρο 2010; Όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι αυτή η κυβέρνηση, αυτή η πολιτική, πρέπει να πέσουν το συντοµότερο δυνατό, έτσι ώστε να ξηλωθεί όλη η αντεργατική επιδροµή, πριν εξουθενώσει την εργατική τάξη και το λαό, για να ανοίξει ο δρόµος για τη συνολική αντικαπιταλιστική ανατροπή, που αναδεικνύεται ολοένα και πιο αναγκαία.

Πώς µπαίνουµε στο 2011; Καταρχήν, η µεσοπρόθεσµη αδυναµία της άθλιας κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου να περάσει τα αλλεπάλληλα «πακέτα» του Μνηµονίου (1, 2, 3…) γίνεται ολοένα και πιο εµφανής σε ευρύτερους αστικούς κύκλους. Περισσότερο όταν η κρίση χρέους χτυπά συνολικά την ευρωζώνη, ενώ µια µακρόχρονη ύφεση (αποτέλεσµα της καπιταλιστικής κρίσης, που δεν ξεπεράστηκε) εγκαθίσταται στον ευρωπαϊκό Νότο και ειδικά στην Ελλάδα. Η πολιτική που επέβαλλε η «χούντα» κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ δεν αποδεικνύεται µόνο σφαγιαστική για τα εργατικά δικαιώµατα, αλλά και πλήρως αναποτελεσµατική, καθώς οδηγεί τη χώρα ακριβώς εκεί που δήθεν ήθελε να αποφύγει: στη χρεοκοπία, κατ’ αρχήν των οικογενειών των εργαζοµένων. Έτσι και παρά τις διαψεύσεις του Γ. Παπανδρέου και των λοιπών υπαλλήλων του κεφαλαίου (που έχουν ίδια αξία µε το «λεφτά υπάρχουν» και το «δεν θα πάρουµε άλλα µέτρα») προετοιµάζεται η λεγόµενη αναδιάρθρωση ή επιµήκυνση του χρέους, δηλαδή η επιβολή καθεστώτος οικονοµικής αφαίµαξης και κοινωνικού στραγγαλισµού των εργαζοµένων για 10 - 20 χρόνια.

Το δεύτερο βασικό στοιχείο είναι ότι η κυβέρνηση, το αστικό πολιτικό σύστηµα, χάνει µε ταχύτητα τα κοινωνικά του στηρίγµατα. Μετά τους δηµοσίους υπαλλήλους (στους οποίους η επιρροή ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ πέφτει ραγδαία, όπως δείχνουν οι εκλογές στις ΕΛΜΕ), οι εργαζόµενοι στον ιδιωτικό τοµέα έρχονται αντιµέτωποι µε µια κρεατοµηχανή, θεσµοθετηµένη µε τους νόµους του ΠΑΣΟΚ, όπου µισθοί, συντάξεις, θέσεις εργασίας, όροι εργασίας αλέθονται χωρίς ενδοιασµό προς όφελος του καπιταλιστικού κέρδους. Το γεγονός ότι η πρώτη επιχειρησιακή σύµβαση υπογράφηκε στην κερδοφόρα ΝΕΟΓΑΛ της Δράµας τα λέει όλα. Η επίθεση της κυβέρνησης στα δήθεν «κλειστά επαγγέλµατα» τοποθετεί απέναντί της παραδοσιακά µικροαστικά στρώµατα, που σε µεγάλο βαθµό στήριζαν ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Όσο για τη νεολαία της οργής και της απόγνωσης, µπορεί να γίνει γενιά της ανατροπής.

Όλη αυτή η πλατιά ζώνη δυσαρέσκειας, αντίστασης και µικρής ακόµα ελπίδας για την ανατροπή, κάνει ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία της. Μπορεί να γίνει ο καταλύτης όλων των εξελίξεων, εάν συµβάλει σε αυτό η Αριστερά, πρωταγωνιστικά η αντικαπιταλιστική Αριστερά. Η επιβλητική απεργιακή κινητοποίηση της 15ης Δεκέµβρη, ο αποφασιστικός αγώνας των εργαζοµένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, η ολοένα αυξανόµενη τάση διαφοροποίησης και ρήξης µε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, ο ασίγαστος πόλεµος στην Κερατέα, η ανταρσία δεκάδων χιλιάδων οδηγών στα διόδια των εργολάβων είναι δείγµατα ενός πνεύµατος ανυπακοής, που µπορεί να γίνει πολιτικό κίνηµα ανατροπής της επίθεσης και της κυβέρνησης.

Οι «επάνω» πιάνουν τον αναβρασµό των «κάτω». Προς το παρόν στηρίζουν τον «άνθρωπό τους» Γ. Παπανδρέου για να κάνει τη βρόµικη δουλειά. Αναζητούν όµως και εναλλακτικές απαντήσεις, µε κύριο σχέδιο τη διαµόρφωση µιας ευρύτερης πολιτικής συναίνεσης. Ήδη το νεο-αντιδραστικό ΠΑΣΟΚ αγκαλιάζει το ΛΑΟΣ (δηλώσεις Πάγκαλου, τείχος του αίσχους στον Έβρο), ρίχνει γέφυρες για µια νέα συµµαχία των «δηµοκρατικών δυνάµεων» µε τη Δηµοκρατική Συµµαχία της Ντόρας Μητσοτάκη και τη Δηµοκρατική Αριστερά των λοιπών πασοκικών δυνάµεων. Η συνάντηση µε τη ΝΔ είναι ανώτερης ποιότητας, αλλά η κοινή υποστήριξη του παραπλανητικού και αντιλαϊκού στην ουσία του αιτήµατος για ευρωοµόλογο δείχνει ένα δρόµο. Στα συνδικάτα γίνεται προσπάθεια οι αντιδράσεις να µείνουν εντός των πλαισίων της ΠΑΣΚΕ, η οποία υποχρεώνεται συχνά σε διαφοροποίηση από την κυβέρνηση.

Μια Αριστερά που µένει συνδεδεµένη µε την «ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας» (µε τις αλυσίδες της ΕΕ - ΟΝΕ δηλαδή), που επιδιώκει να γίνει το παλιό «καλό ΠΑΣΟΚ» για να καλύψει το κενό που αφήνουν οι κοπρίτες του ΓΑΠ ή που υποτιµά και τελικά αρνείται να συµβάλει σε ένα κίνηµα ανατροπής της επίθεσης του κεφαλαίου (στο όνοµα µιας λαϊκής εξουσίας χωρίς επανάσταση), δεν µπορεί –παρά τους αγώνες της– να παίξει ρόλο ανατρεπτικό. Είναι χαρακτηριστικό απ’ αυτή την άποψη το άδειασµα του ΣΥΝ, που τρέχει να εξηγήσει γιατί η δική του φιλοΕΕ θέση για το ευρωοµόλογο δεν είναι ίδια µε εκείνη των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.

Η Αριστερά πρέπει να βαθύνει πολιτικά και αγωνιστικά τη διαφοροποίησή της από τη βαρβαρότητα κυβέρνησης - τρόικας, να συµβάλει στην ανάδειξη ενός µαζικού αντικαπιταλιστικού προγράµµατος πάλης για την απόκρουση της επίθεσης, για να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο (οικονοµικά και πολιτικά), να σπάσει κάθε προσπάθεια συναίνεσης και καταστολής, συµβάλλοντας µε την ανατρεπτική κοινή της δράση, στην ανάπτυξη ενός ενωτικού µαχητικού κινήµατος εργαζοµένων, ανέργων και νέων για νικηφόρο ανένδοτο αγώνα διαρκείας. Αποφασιστική θα είναι η συµβολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η πρόταση για νέα απεργιακή κινητοποίηση στα τέλη Γενάρη - αρχές Φλεβάρη (που έχει καταθέσει το ΠΑΜΕ και ταξικά πρωτοβάθµια σωµατεία) µπορεί να πιάσει το αγωνιστικό νήµα, να ενισχύσει την τάση απεγκλωβισµού από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, να γίνει µια πετυχηµένη µάχη στον παρατεταµένο κοινωνικό πόλεµο, εάν οργανωθεί µε συνελεύσεις µέσα στους χώρους δουλειάς.

Κρίκος για το ξεδίπλωµα της εργατικής αντεπίθεσης µπορεί να γίνει ο αγώνας στις συγκοινωνίες της Αθήνας, που αφορά εκατοµµύρια ανθρώπους. Ειδικά, η απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει τροµερά τα εισιτήρια, δίνει τη δυνατότητα να διαµορφωθεί ένα µέτωπο αλληλεγγύης και νίκης στον αγώνα των εργαζοµένων. Αύριο γίνονται οι συνελεύσεις των σωµατείων στα ΜΜΜ, όπου κατεβαίνουν προτάσεις για αποφασιστικό αγώνα. Η απάντηση της κυβέρνησης θα είναι ο κοινωνικός αυτοµατισµός και η καταστολή (επιστράτευση). Το εργατικό κίνηµα δεν µπορεί να αφήσει να περάσουν τέτοιες πρακτικές.

Το 2011 θα σφραγιστεί από αγώνες πρωτοφανούς έντασης και δυναµικής. Η νίκη θα είναι δύσκολη, αλλά θα είναι δική µας.

ΣΥΓΧΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΙΜΩΝ. ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΥΡΙΩΝ ΜΕ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ

Σύγχυση έχει προκληθεί στην αγορά σχετικά με το αν έπεσαν ή όχι οι τιμές στην αγορά. Το υπουργείο Ανάπτυξης υποστηρίζει πως η συμφωνία κυρίων για μειώσεις τιμών σε αριθμό προϊόντων λειτουργεί πλήρως και αναφέρεται σε τιμοληψίες που πραγματοποιήθηκαν χθες σε τρεις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετς και σε 200 προϊόντα.

Από τον έλεγχο των υπηρεσιών του υπουργείου προέκυψε (σύμφωνα πάντα με τα ανακοινωθέντα) μειώσεις που κυμαίνονται μεταξύ 5% και 17%.

Από την πλευρά τους, όμως, οι καταναλωτές και οι εκπρόσωποί τους υποστηρίζουν ότι οι τιμές έχουν πάρει την ανηφόρα, καθώς ενσωματώθηκε σ’ αυτές η αύξηση του ΦΠΑ.

Προφανώς, δεν πρόκειται για μυστήριο. Οι συμφωνίες κυρίων σπάνια αποδίδουν, καθώς η έλλειψη συγκεκριμένων τιμών επιτρέπει φαινομενικές μειώσεις, ενώ δεν αποκλείεται οι ίδιες εταιρίες να αυξάνουν τις τιμές άλλων προϊόντων τους (που δεν περιλαμβάνονται στη «συμφωνία κυρίων»), μεταφέροντας έτσι το κόστος της μείωσης από το ένα προϊόν στο άλλο.

Το μόνο βέβαιο πάντως είναι πως παρά τις διαπιστωθείσες μειώσεις, μέσα στο χάος των χιλιάδων προϊόντων, η ελπίδα για γενική μείωση έχει ήδη εξανεμιστεί. Και οπωσδήποτε, η μείωση του κόστους του καλαθιού της νοικοκυράς κατά 50 ευρώ δεν έχει διαπιστωθεί.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Κένεθ Ρογκόφ: «Η Ελλάδα δεν έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο χρεοκοπίας»

Ορατός είναι ακόμη ο κίνδυνος χρεοκοπίας για τη χώρα μας, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, κ. Κένεθ Ρογκόφ.
Σε ομιλία του σε συνέδριο στο Οσλο ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ προειδοποίησε πως μολονότι η Ελλάδα έχει προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ, εντούτοις δεν έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο να χρεοκοπήσει.«Εχουμε την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα. Ο κόσμος ανησυχεί για την Ισπανία. Τα προβλήματα χρέους στις χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης είναι σημαντικά. Το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι θα δούμε μερικές χώρες να οδηγούνται σε αναδιάρθρωση χρέους».

Μετά...

Πάγκαλος (αφού είπε ότι οι Έλληνες νομίζουν ότι είναι απόγονοι του Περικλή): "Μετά ήρθε ο Καραμανλής και αύξησε κατά 60 % τους δημόσιους υπαλλήλους και αύξησε τις δαπάνες για συντάξεις και μισθούς κατά 100%”.."

Ο Καραμανλής λοιπόν αύξησε τους δημοσίους υπαλλήλους κατά 60% και τις δαπάνες για συντάξεις και μισθούς 100%. Να ρωτήσω τότε γιατί έλεγαν ότι θα αυξήσουν και άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις αντί να τις παγώσουν όπως υποσχόταν ο Καραμανλής;

Πόσο μαλάκας μπορεί να είναι κάποιος που τα πιστεύει αυτά; Ρωτήστε τον Πάγκαλο να σας πει. Ο άνθρωπος είναι και μαλάκας εκτός από κοπρίτης.

Παχύδερμο; Δεν... λέω εγώ βραδιάτικα;

  Vassilis

Κοπρίτης, κοπρίτην ού ποιεί

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

 ΓΡΑΦΕΙ Ο Όθων Ιακωβίδης

Παρ’ όλ’ αυτά, ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, παρακαλώ, συνεντευξιαζόμενος στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Γ.Α.Παπανδρέου (ο οποίος, πριν από λίγο καιρό, αποκάλυψε στην Ευρωπαϊκή ηγεσία, ότι ο Ελληνικός λαός είναι διεφθαρμένος!!!), αποκάλυψε και αυτός, στους έκπληκτους παρισταμένους, ότι δεν είναι κοπρίτης αυτός και το συνάφι του (οι Έλληνες πολιτικοί), αλλά κοπρίτης είναι ο Ελληνικός λαός !!!!!

Και το απέδειξε με τετράγωνη λογική, που δεν σηκώνει αντιρρήσεις. Είπε:    «Το ότι κανένας πολιτικός δεν είναι διεφθαρμένος, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι κανένας μας δεν βγαίνει στο δρόμο να κυνηγήσει πολίτες για να τους διαφθείρει. Οι πολίτες είναι αυτοί που έρχονται στο γραφείο μου και με διαφθείρουν».  (εξαγοράζοντας την αγάπη μου προς αυτούς με την ψήφο τους).

Η αδιάσειστη αυτή αλήθεια, δημιουργεί μία υποχρέωση στο λαό. Πρέπει σύσσωμος να κατέβει στο Σύνταγμα και σε μία διαδήλωση μετανοίας και ελέους,  να ζητήσει γονυπετής συγνώμη από τον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο και όλο το συνάφι του, που κατηγορούνται αδίκως ως κοπρίτες. Ασκώντας δε αυστηρή αυτοκριτική, οι διαδηλωτές να αυτομαστιγωθούν μέχρις αιματώσεως, εκεί στην πλατεία Συντάγματος, ενώπιον του βουλευτοχανείου, ακολουθώντας το παράδειγμα και την προτροπή του (παρ’ ολίγον) αυτομαστιγωθέντος βουλευτή κ. Γ. Βουλγαράκη (θυμόσαστε, τότε, με την «υπόθεση Βατοπεδίου»).

Όλα αυτά, βέβαια, θα γίνουν, μετά την εξήγηση που θα μας δώσει ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος, για το αν αυτός είναι κοπρίτης που διόρισε την κόρη του στο Δημόσιο και στο βουλευτοχανείο,  ή η κόρη του είναι κοπρίτισσα (κατά τη δική του εκδοχή) αν αυτή του ζήτησε τον διορισμό ή την μετάθεσή της αυτή.

Πουτάνα Κρίση! Του Θανάση Καρτερού

Οι δημοσιογράφοι που αναζητούν τις πληγές της κοινωνίας έχουν τέτοιες μέρες δουλειές με φούντες. Δυστυχώς όμως οι ιστορίες τους μένουν στα επιφαινόμενα επιδιώκοντας να προκαλέσουν εύκολες συγκινήσεις, αφού μια - δυο φορές τον χρόνο αυτό δεν βλάφτει. Σε αντίθεση με τις αποκαλυπτικές δημοσιογραφικές ιστορίες που παραθέτουμε παρακάτω και οι οποίες εκτός της συγκίνησης επιτελούν και μια ορισμένη κοινωνική αποστολή, την οποία ελπίζουμε να εκτιμήσει ο μέσος αναγνώστης.

Η στρατηγική της χειραγώγησης και ο βαθύς ύπνος των χειραγωγημένων

Ο Αμερικανός γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκυ συνέταξε μία λίστα με τις 10 στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ.

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών.
Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής .... 

«Σε φαύλο κύκλο η ελληνική οικονομία»

«Η ελληνική οικονομία έχει εισέλθει σε φαύλο κύκλο, από τον οποίο πολύ δύσκολα θα βγει», εκτιμά ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής Πειραιώς Δημήτρης Μαθιός (ΣΒΑΠ)Παρά τα μέτρα τα οποία έλαβε η κυβέρνηση, δεν φαίνεται να ανακόπτεται η ύφεση στην οποία έχει ήδη περιέλθει. Αντίθετα, δεν αποκλείεται αυτά να καθηλώσουν την οικονομία σε μία επικίνδυνη μορφή στασιμοπληθωρισμού», αναφέρει χαρακτηριστίκα.

Σε μήνυμά του προς τα μέλη του Συνδέσμου ο κ. Μαθιός προσθέτει μεταξύ άλλων ότι:

-Το 2011 βρίσκει την ελληνική βιομηχανία και γενικότερα την ελληνική οικονομία σε ακόμη δυσκολότερη θέση από αυτή του 2010. Δυσάρεστες διεθνείς εξελίξεις, όπως οι τιμές του αργού πετρελαίου και οι αυξήσεις πρώτων υλών έρχονται να προστεθούν στα όσα στοχεύει ο νέος Προϋπολογισμός.

-Το επαχθέστερο μέτρο είναι η συνέχιση της τιμωρίας του κέρδους με έκτακτη εισφορά χρήσης 2009 στις όποιες κερδοφόρες επιχειρήσεις, οι οποίες κανονικά θα έπρεπε να είναι απαλλαγμένες και από την φορολόγηση των παγίων στοιχείων του και του συνόλου των εγκαταστάσεων.

-Η επιμονή σε έμμεσους και ειδικούς φόρους θα διατηρήσει σε υψηλά επίπεδα το φορολογικό πληθωρισμό.

αποκαλύψεις

Χάρρυ Κλυνν: «Η συμμορία Παπανδρέου χειρότερη από τους Τούρκους!»

Ο Χάρρυ Κλυνν δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις, αλλά όταν αποφασίσει να μιλήσει προκαλεί… σεισμικές δονήσεις. Μιλώντας αποκλειστικά στο “newsbomb.gr” ο ανατρεπτικός καλλιτέχνης κάνει λόγο για εξευτελιστική σκλαβιά στην οποία έχει οδηγήσει το λαό η συμμορία – όπως την αποκαλεί - του Γιώργου Παπανδρέου και καλεί τους Έλληνες σε κοινωνικές εξεγέρσεις που δεν θα έχουν προηγούμενο. Αίσθηση προκαλούν και οι απόψεις του για τον Αντώνη Σαμαρά, τα κόμματα της αριστεράς, την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Γιώργο Καρατζαφέρη.

2011: Το γκρέμισμα (των υπολειμμάτων) του κοινωνικού κράτους

Απλήρωτοι εργαζόμενοι, ελλείψεις σε προσωπικό ή υλικοτεχνική υποδομή και κλιμακούμενες περικοπές χρηματοδοτήσεων διαμορφώνουν προϋποθέσεις κατάρρευσης των -ούτως ή άλλως- υποτυπωδών κοινωνικών δομών. Ηθελημένα ή όχι, το κράτος ανάγεται στον πιο ασυνεπή εργοδότη. Ήδη από την 3ετία μεταξύ 2005 και 2008 σχεδόν 3.000 συνταξιούχοι προσέφυγαν στο Ελεγκτικό Συνέδριο, καταγγέλλοντας το ελληνικό Δημόσιο για το γεγονός ότι δεν κατέβαλλε τις συντάξεις οι οποίες είχαν επιδικαστεί. Για τις 2.516 από τις 2.818 περιπτώσεις διαπιστώθηκε παράλειψη τις διοίκησης ως προς τις ανώτατες δικαστικές αποφάσεις.