Δεν τα άλλαξε όλα αλλά υποσχέθηκε και προχωρεί για τη δική του Ν.Δ.
Δέκα μήνες συμπληρώθηκαν προχθές από την ημέρα που ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται στο πηδάλιο της Νέας Δημοκρατίας, γεμάτοι από συνεχείς εσωτερικές αμφισβητήσεις που οδήγησαν και στη διαγραφή της Ντ. Μπακογιάννη και ορισμένων ακόμη στελεχών και πολιτικά σηματοδοτούνται από την προσπάθεια ανάκαμψης του κόμματος με κεντρική αντιπολιτευτική πολιτική στρατηγική, αυτή κατά του μνημονίου.
Αν και είναι νωρίς να μιλάει κανείς για απολογισμό της θητείας Σαμαρά, υπάρχουν κάποια βασικά στίγματα της δικής του σφραγίδας στο προηγούμενο διάστημα, που για τους υποστηρικτές του συγκροτούν την ελπίδα για την προοπτική επανόδου της Ν.Δ. σε τροχιά εξουσίας στο μέλλον.
Έτσι, για παράδειγμα, δικαιώθηκαν εκείνοι που στο πρόσωπο του κ. Σαμαρά πόνταραν στην ανανέωση της φυσιογνωμίας της Ν.Δ., κάτι που σηματοδοτήθηκε και από τις ευρύτατες αλλαγές προσώπων σε όλα τα επίπεδα του κόμματος. Η αλήθεια –λένε- είναι, ότι ο κ. Σαμαράς σε αυτούς τους δέκα μήνες «δεν τα άλλαξε όλα» όπως υποσχέθηκε, όμως άλλαξε πολλά. Κυρίως σε επίπεδο προσώπων.
Η κίνησή του να θέσει εκτός κόμματος όσα πρόσωπα πλήγωσαν την παράταξη και να παραγκωνίσει πολλά περισσότερα, που θεωρούνται πλέον βαρίδια στη νέα εποχή, έδειξε ένα άλλο πνεύμα και την έμπρακτη υλοποίηση της αυτοκριτικής για τα λάθη του κυβερνητικού παρελθόντος της Ν.Δ.
Τοποθετήθηκε επίσης εξαρχής υπέρ της διαφάνειας και της ανανέωσης του πολιτικού συστήματος, ωστόσο όρθωσε ανάστημα και κατήγγειλε ευθέως την κυβέρνηση για ιδιοτέλεια και τυχοδιωκτισμό, μόλις αντελήφθη ότι οι μεγαλόστομες κουβέντες του κ. Παπανδρέου, σε επίπεδο πρακτικής μεταλλάσσονται σε επιχείρηση πολιτικής δίωξης της Ν.Δ. και πρώην κορυφαίων στελεχών της, μη εξαιρουμένου του ίδιου του Κ. Καραμανλή.
Επίσης, εξαρχής έδωσε χέρι συναίνεσης στον πρωθυπουργό μπροστά στο δραματικό οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα, ωστόσο, όταν διαπίστωσε ότι η κυβέρνηση άγεται και φέρεται χωρίς στρατηγική διεξόδου, αγνοώντας τις προτάσεις του και οδηγώντας περίπου εκβιαστικά τη χώρα στο μονόδρομο του μνημονίου, διαχώρισε τη θέση του και ήρθε σε ευθεία ρήξη.
Μπορεί αυτού του τύπου και περιεχομένου επιλογή να ενόχλησε πολλούς στη Ν.Δ., ωστόσο ο κ. Σαμαράς φρόντισε εκτός από το να την επιβάλλει ακόμα και «δια πυρός και σιδήρου», να την τεκμηριώσει, με τα αποτελέσματα της εμφάνισής του στη ΔΕΘ να τον δικαιώνουν.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Σαμαράς δικαιώνει εκείνους που στη Ν.Δ. πιστεύουν σε ένα «κόμμα καθαρό», απαλλαγμένο όχι μόνο από τα πολιτικά βαρίδια, αλλά και μικροφιλοδοξίες όταν αυτές προτάσσονται του συλλογικού συμφέροντος της παράταξης. Αναγκάστηκε πολλές φορές να υψώσει απειλητικούς τόνους προς διάφορους διαφωνούντες, δεν δίστασε να διαγράψει στελέχη, αλλά την ίδια στιγμή και να υπερβεί θετικά «λευκές απεργίες» διαφόρων πρώην κορυφαίων και να αναθέσει υπεύθυνους στη νέα αρχιτεκτονική του κόμματος ακόμα και σε σκληρούς αντιπάλους του στην εσωκομματική σύγκρουση του περασμένου φθινοπώρου.
Επίσης, φέρθηκε με σεβασμό στον προκάτοχό του, αρνούμενος να μπει στο πειρασμό θεαματικών κινήσεων τύπου Παπανδρέου – Σημίτη, τον τίμησε επανειλημμένα και όταν χρειάστηκε έπραξε τα δέοντα για να τον προστατεύσει από έξωθεν επιθέσεις.
Φυσικά, αυτοί που επιμένουν στο «χαρτί Σαμαρά» ζητούν πολλά περισσότερα, κάτι που και ο ίδιος δεν αρνείται. Το τραύμα των περυσινών εκλογών είναι ακόμα μεγάλο, ο δρόμος εξακολουθεί να είναι ανηφορικός, δύσβατος και μακρύς, ωστόσο η γενική αποτίμηση είναι ότι μετά από μια μακρά περίοδο αστάθειας, εσωστρέφειας και περιδίνησης, η Ν.Δ. αρχίζει σταδιακά, έστω και με αργό ρυθμό, να ξαναβρίσκει τα πολιτικά της «πατήματα» στο ευρύτερο σκηνικό.
Ασφαλώς ανάλογα φαινόμενα πισωγυρισμάτων θα υπάρξουν και στο μέλλον, ενώ θα υπάρξουν και καθοριστικοί σταθμοί για την περαιτέρω πορεία, όπως αυτός των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών του Νοεμβρίου, όπου η ανάκαμψη της Ν.Δ. θα πρέπει να αποτυπωθεί σε ποσοστά, ψήφους και στον εκλογικό χάρτη.
Και σε αυτή τη μάχη, ο κ. Σαμαράς έχει ήδη αναλάβει τα ρίσκα του σε πρόσωπα, έθεσε το διακύβευμα, και το δεδομένο είναι πως πέρα από τους «αμετανόητους», η μεγάλη πλειοψηφία βουλευτών, κομματικών στελεχών και μελών δείχνει να αντιλαμβάνεται το περιεχόμενο της νέας πολιτικής της Ν.Δ. και να ενεργοποιείται.
Βεβαίως, αυτό δεν αρκεί και ο κ. Σαμαράς χρησιμοποιεί αυτή την περίοδο για να ξαναφέρει τη Ν.Δ. κοντά στους πολίτες, ώστε να ξαναχτίσει μια σχέση αξιοπιστίας μαζί τους.
Ποιοι τον κατηγορούν ότι έχει τη λογική μικρού κόμματος
Δεν είναι λίγοι, πλην ΛΑΟΣ και της κ. Μπακογιάννη, εκείνοι που στη Ν.Δ. φοβούνται πως οι επιλογές του κ. Σαμαρά οδηγούν σε ένα μικρό κόμμα και όχι σε έναν πολιτικό φορέα εξουσίας. Αν και το κλίμα στην κοινοβουλευτική ομάδα έχει μεταβληθεί άρδην στη διάρκεια των τελευταίων δέκα μηνών, οι ενστάσεις για τον τρόπο που πολιτεύεται ο αρχηγός της Ν.Δ. εξακολουθούν να υπάρχουν.
Η αλήθεια είναι ότι η θέση πως η χώρα θα μπορούσε να βγει από το μνημόνιο, μηδενίζοντας το έλλειμμά της μέσα σε δυο χρόνια εφεσιβάλλεται από τους «ντορικούς», αλλά αντιμετωπίζεται με επιφυλάξεις και από καθαρόαιμους «σαμαρικούς» βουλευτές ή άλλα κορυφαία στελέχη, όπως οι δυο αντιπρόεδροι Δ. Αβραμόπουλος και Στ. Δήμας.
Ενστάσεις υπάρχουν και για τον τρόπο εσωτερικής διαχείρισης του κόμματος. Ορισμένοι έχουν απογοητευθεί από τις διασπαστικές ενέργειες των «ντορικών», τον πόλεμο από πλευράς ΛΑΟΣ, ενώ θεωρούν ότι αν ο κ. Σαμαράς ακολουθούσε πιο ευέλικτη τακτική, θα ήταν ακόμα πιο ισχυρός στη Ν.Δ., θα μπορούσε να συγκρατήσει τη φυλλοροή στελεχών και ψηφοφόρων, να αξιοποιήσει άξια, αλλά παροπλισμένα στελέχη, ανεβάζοντας τις ταχύτητες της δυναμικής του κόμματος.
Τα ίδια στελέχη θεωρούν κατεξοχήν υπεύθυνα για την εξέλιξη αυτή, πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος του κ. Σαμαρά, που προσπαθούν να κατοχυρώσουν τους ρόλους τους στο νέο σύστημα εξουσίας της Ν.Δ, κατασκευάζοντας μύθους απειλών και αποσταθεροποίησης, ποντάροντας στο να αυξήσουν την ανασφάλεια του ηγέτη του κόμματος.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου