Μόνο με τον λαό μπορεί να προχωρήσει ο Σαμαράς

Αν  κάποιος είχε πέσει σε κώμα από τον Οκτώβρη, ξυπνούσε τώρα, δεν του έλεγε κανείς τίποτα από αυτά που έχουν συμβεί, δεν είχε τηλεόραση στο σπίτι του για να βλέπει την κ. Τρέμη και προσπαθούσε να ξαναπιάσει τη ζωή του από εκεί που την άφησε, στοιχηματίζω ότι δεν θα καταλάβαινε τίποτε.
Μαυρίλα από παντού. Οι μισθοί μειώνονται, οι συντάξεις ψαλιδίζονται, τα χρόνια δουλειάς
αυξάνονται, το φάντασμα της ανεργίας πλανάται πάνω από κεφάλια μισθωτών και μικρομεσαίων.
Οι άνθρωποι προσπαθούν να διατηρήσουν με νύχια και με δόντια το επίπεδο διαβίωσης που είχαν πριν από την κρίση. Αυτό τους κρατάει ακόμα «έξω από το κίνημα» που θα έλεγαν και οι παλιοί αριστεροί.
«Ο κόσμος πρέπει πρώτα να ασχοληθεί με το στομάχι του και μετά με την πολιτική», θα έλεγε ο Μαρξ.
Όταν όμως ο κόσμος δει ότι δεν μπορεί πλέον να γεμίσει το στομάχι του θα βγει στους δρόμους. Και θα «τελειώσει» μεταξύ άλλων και το παραπαίον πολιτικό σύστημα – με πρώτο απ΄ όλα το ΠΑΣΟΚ που ανέβηκε στην εξουσία με σύνθημα το κοινωνικό κράτος και θα φύγει επειδή το γκρέμισε.
Εκτός και αν η βλακεία είναι πλέον ενδημική και μαζική στον τόπο αυτό, ό,τι και να κάνει το ΠΑΣΟΚ μαζί με τους καρεκλοκένταυρους της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ (των στημένων διαδηλώσεων διαμαρτυρίας), δεν θα σταματήσουν την «οργή που φέρνει καταιγίδες».
Όλοι εμείς εδώ «ψάχνουμε» να δούμε τι θα γίνει. Γράφουμε άρθρα και σχόλια, συζητάμε με τον κόσμο, πάμε βόλτα στα καφενεία, μιλάμε με τις ώρες στο τηλέφωνο. Τι συμπέρασμα βγάζουμε; Με λίγα λόγια, η κατάσταση περιγράφεται με αυτό που λένε όλοι οι δημοσκόποι στις κατ΄ ιδίαν συνομιλίες τους:  «παγωμάρα πριν από την έκρηξη». Κι όποιος διαφωνεί περιμένω να διαβάσω τις ενστάσεις του.
Δεν γνωρίζω αν, όπως λένε διάφοροι, «το κρίσιμο διάστημα θα είναι οι αρχές φθινοπώρου, οπότε αναμένονται κινητοποιήσεις σε σχολεία και πανεπιστήμια, πολλοί μικρομεσαίοι θα βρίσκονται σε απόγνωση και θα υπάρχει κύμα απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα».
Πιστεύω όμως ότι όταν ο κόσμος συνειδητοποιήσει ότι το κοινωνικό κράτος στο οποίο έμαθε να ζει ενταφιάστηκε ολοκληρωτικά, τότε θα είναι αρκετό ένα απλό γεγονός για να λειτουργήσει ο καταλύτης της κοινωνικής έκρηξης. Τότε θα φτάνει μια σπίθα για να ανάψει η φωτιά της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής – και είπαμε, εκτός αν η κοινωνία έχει αποβλακωθεί τελείως.
Έτσι έγινε παντού στην Ιστορία, έτσι θα γίνει κι εδώ. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η λέξη «ανατροπή» συγκεντρώνει στις τελευταίες μετρήσεις το 50% των θετικών κρίσεων.
Προς το παρόν, η κατάσταση θυμίζει στους παλαιότερους από εμάς την περίοδο επί Χούντας,  λίγο πριν από τη «Νομική» και το «Πολυτεχνείο». Έτσι και τότε διαβάζαμε όλη την ημέρα …Μαρξ και Λένιν, αφήναμε τα μαλλιά μέχρι την μέση, ψάχναμε για το παλιότερο τζάκετ στο Μοναστηράκι και καταστρώναμε σχέδια επί σχεδίων για την «επανάσταση».
Δεν γινόταν τίποτα. Ώσπου ξαφνικά έφτασε μια σπίθα για να γίνει η «Νομική» και μετά το «Πολυτεχνείο» και το ένα να φέρνει το άλλο, με τον λαό στους δρόμους να καθορίζει τις εξελίξεις.
Εκείνο το κίνημα όμως δεν είχε ούτε όραμα (πέρα από το γενικό της «αποχουντοποίησης») ούτε ηγέτη – και οι εξεγερμένες μάζες χρειάζονται πάντα και όραμα και ηγέτη. Γι αυτό και επιβλήθηκε από πάνω η λύση Καραμανλή γι αυτό και υπήρξε η εικοσάχρονη και πλέον κυριαρχία ΠΑΣΟΚ, η τρομοκρατία και όλα τα άλλα που συναποτέλεσαν το διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο καθεστώς το οποίο συνηθίσαμε να αποκαλούμε «Μεταπολίτευση».
Ποια θα είναι λοιπόν η «Νέα Μεταπολίτευση»; Και ποιος ο ηγέτης της που αν δεν τον αναζητούν τώρα, θα τον αναζητήσουν σύντομα οι μάζες;
Ο Αντώνης Σαμαράς είναι Έλληνας, πατριώτης και ξέρει και από οικονομικά. Το κυριότερο έζησε το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού βίου του έξω από το σύστημα της Μεταπολίτευσης – γνώρισε λοιπόν «στο πετσί του» τις συνέπειές του και ξέρει τι δεν πρέπει να είναι το νέο πολιτικό σύστημα. Βρίσκεται όμως επικεφαλής ενός κόμματος, του οποίου η πλειοψηφία των κομματικών στελεχών και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι εκφραστές της συντήρησης, είναι μέρος του συστήματος το οποίο πρέπει να αντιπαλέψει ο Σαμαράς, αν θέλει να ηγηθεί σε αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «Νέα Μεταπολίτευση».
Αυτό εξηγεί και τους συμβιβασμούς που αναγκάστηκε να κάνει μέχρι τώρα στη νέα «ηγετική ομάδα» (Πολιτική Επιτροπή, Εκτελεστικό Γραφείο κλπ). Αναγκαίοι και ορθοί,  από μια άποψη, αλλά όλοι αυτοί θα βρεθούν σε λίγο αντιμέτωποι με μια άλλη κοινωνία, με μια άλλη πραγματικότητα. Εξαιτίας κυρίως της νοοτροπίας και της πολιτικής αντίληψής τους.
Φυσικά «Σαμαράς» δεν είναι μόνο η γραφειοκρατία της Ρηγίλλης. «Σαμαράς» είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες που τον πίστεψαν και τον ανέδειξαν αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας. «Σαμαράς» είναι η βάση της ΝΔ που πιστεύει σε αυτόν και οι δυνάμεις του Διαδικτύου που δίνουν καθημερινά την μάχη.
Η αντίφαση αυτή ανάμεσα στην εικονική πραγματικότητα της Ρηγίλλης και την νέα κοινωνική πραγματικότητα που διαμορφώνεται αργά αλλά σταθερά,  εκφράζεται και με τα γνωστά δημοσιεύματα που επιδιώκουν να φέρουν τις «πατριωτικές δυνάμεις» του Σαμαρά αντιμέτωπες με τους «κεντρώους», ή τους «λαικοδεξιούς» και τρέχα γύρευε. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα. Σημασία έχει ότι ένα μέρος αυτού που αποκαλούμε σύστημα αντιλαμβάνεται πλέον ότι ο Σαμαράς αποτελεί την μοναδική ελπίδα σωτηρίας του τόπου και προσπαθεί να ελέγξει και να επηρεάσει τη νέα δυναμική που αναπτύσσεται.
Τι ζητά ο λαός

Γράφαμε στο «Η ώρα του Σαμαρά»: «Σ’ αυτήν την καταστροφολογία που έχει επιβάλλει η Κυβέρνηση  για να περνάει τα ληστρικά της μέτρα, ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να αντιτάξει ένα ρεαλιστικό και υπεύθυνο πρόγραμμα ελπίδας». Το έκανε προχθές,  παρουσιάζοντας ένα  οικονομικό σχέδιο -  πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, πράγμα που κανείς άλλος πολιτικός ηγέτης δεν έκανε μέχρι σήμερα τόσο εμπεριστατωμένα και «ακαδημαϊκά».
Μόνο εμπαθείς δεν θα αναγνωρίσουν, εξάλλου, και το άλλο τεράστιο έργο που έκανε μέχρι σήμερα ο Σαμαράς σε ένα κόμμα βαθειά ηττημένο και πληγωμένο (ιδεολογικό στίγμα, οργανωτική ανασυγκρότηση κλπ)
Ο στόχος όμως δεν είναι μόνο η έξοδος της χώρας από την κρίση. Όπως έχουμε ξαναπεί, ο στόχος είναι ένα ΝΕΟ ΟΡΑΜΑ, για μια νέα ελληνική κοινωνία. Για ένα νέο κοινωνικό μετασχηματισμό, που θα αναδείξει τις υγιείς δυνάμεις αυτού του τόπου σε μια νέα προσπάθεια, σε πλήρη αντίθεση με τον κοινωνικό ανασχηματισμό του ΠΑΣΟΚ. Τους «μη προνομιούχους» που  έγιναν «προνομιούχοι» και αφού απέκτησαν αμύθητα πλούτη (οι λίγοι) και έφαγαν τα δάνεια και τις επιχορηγήσεις της ΕΟΚ (οι πολλοί) υπέταξαν την Ελλάδα στο ΔΝΤ και κατέστρεψαν την κοινωνία που οι ίδιοι δημιούργησαν, πρώτα με την ανιστόρητη ένταξη στο Ευρώ και τώρα με το ΔΝΤ και το Μνημόνιο.
Ό Σαμαράς , λοιπόν, πρέπει τώρα να προχωρήσει στο επόμενο βήμα από το προχθεσινό. Να εκλαϊκεύσει το οικονομικό σχέδιο που εξήγγειλε. Εξαγγέλλοντας παράλληλα  έναν άλλο κοινωνικό μετασχηματισμό που να ανταποκρίνεται στις ιδέες του Πατριωτισμού και του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού και κυρίως στο πάνδημο αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη.
Ένα νέο κοινωνικό όραμα που θα γίνει αντιληπτό από όλους τους πολίτες.
Η οικονομετρία και οι καλές παρουσιάσεις είναι απαραίτητες για τους γνωρίζοντες. Ο λαός όμως θέλει όραμα, χρειάζεται όνειρο…
Κι αυτό μπορεί να το κάνει ο Σαμαράς μόνο πηγαίνοντας πάλι στο λαό, όπως τότε που αγωνιζόταν για την ηγεσία της Κεντροδεξιάς παράταξης. Και αν θέλετε να συντάξει μαζί με τον λαό  ένα νέο Kοινωνικό Συμβόλαιο, επειδή το Διαδίκτυο προσφέρει πλέον αυτή την δυνατότητα. Η συμμετοχή των μαζών στην κοινωνική αλλαγή γίνεται πλέον και ηλεκτρονικά.
Πορεία προς το Λαό.
Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνά στιγμή ούτε ο Σαμαράς, ούτε όσοι δίπλα του προσπαθούν για ένα καλύτερο αύριο.
Όσοι δεν το καταλαβαίνουν θα γίνουν μέρος του προβλήματος (αν δεν είναι ήδη) και θα ξεπεραστούν.
Τόσο απλά….
πηγη