ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ.

Raphael, The school of Athens, 1510-11

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ.Θα έλεγα ότι δεν πρόκειται για οικονομική, κυρίως, κρίση, αλλά για κρίση πολιτισμική, για μια βαθιά αρρώστια του τρόπου σκέψης και ζωής μας. Ο εγωκεντρικός τρόπος σκέψης και ζωής είναι αυτός που διέλυσε και διαλύει τις ανθρώπινες σχέσεις , πλήττει καίρια την κοινωνική συνοχή , μετατρέπει τους ανθρώπους σε άτομα απρόσωπα που αδυνατούν να κοινωνήσουν και να επικοινωνήσουν με τον διπλανό τους. Συμβιώνουμε με τους άλλους αναγκαστικά , συνυπάρχουμε στον ίδιο χώρο , αλλά ουσιαστικά οι καρδιές μας είναι κρύες , δεν αισθανόμαστε την παρουσία του άλλου ως πρόσκληση και πρόκληση..

 να βγούμε από το καβούκι μας, από τη φυλακή του εγωκεντρικός και να αναπνεύσουμε τον αέρα της αληθινής ελευθερίας που μόνο στην ατμόσφαιρα της αγάπης μπορούμε να την γευτούμε.

Είναι τραγικό ο άνθρωπος να υποτάσσεται στην όποια οικονομική και πολιτική σκοπιμότητα, στην όποια απρόσωπη εξουσία, και να θεωρείται ως αναλώσιμο προϊόν του όποιου συστήματος. Δεν νομιμοποιείται καμία πολιτική εξουσία να αντιμετωπίζει τους πολίτες ως άψυχα νούμερα και να υποτάσσει ανθρώπινες ψυχές στη λογική της ευημερίας των οικονομικών δεικτών. Δεν είναι δυνατόν ο πολιτικός που αθετεί εν συνόλω τις προεκλογικές του υποσχέσεις να επικαλείται κανενός είδους κοινωνική συναίνεση. Δυστυχώς, στον τόπο μας η δημοκρατία λειτουργεί πια εντελώς προσχηματικά , καθώς οι εκάστοτε κυβερνήσεις αγνοούν τη λαϊκή βούληση που τις επέλεξε και εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων ισχυρών σε βάρος των πολλών, οδηγώντας όλο και περισσότερους ανθρώπους στην φτώχεια, στην εξαθλίωση και την απελπισία. Σε συνθήκες ευτελισμού της δημοκρατίας και ποδοπάτησις των στοιχειωδών δικαιωμάτων των πολιτών δεν είναι δυνατόν να υπάρχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση της πολιτικής εξουσίας. Αυτός σημαίνει ότι οι πολίτες δεν είναι υποχρεωμένοι να αποδεχτούν όσα οι κρατούντες αποφάσισαν για αυτούς χωρίς αυτούς. Είναι ανάγκη όλοι μας να κατανοήσουμε ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί όπως ένας αυτόματος πιλότος και ότι πρέπει διαρκώς να επαγρυπνούμε για την προστασία της από δυνάμεις που επιχειρούν να την πλήξουν και μάλιστα εντός των τειχών. Αποδεχτούν την άλλη οφείλουμε να λειτουργούμε με περισσή υπευθυνότητα όταν επιλέγουμε αυτούς που θα μας εκπροσωπούν, να εξετάζουμε τον πρότερο πολιτικό βίο τους, να αξιολογούμε το ήθος και τη συμπεριφορά τους και κατά πόσον τα λόγια τους συμφωνούν με τα έργα τους. Δεν είναι νοητό να εμπιστευόμαστε τις τύχες μας σε πρόσωπα που μας εξαπάτησαν, που αποδείχτηκαν διεφθαρμένοι και ανίκανοι να διαχειριστούν τα δημόσια πράγματα. Πρέπει επιτέλους να μην ανεχόμαστε και να μην επιβραβεύουμε όσους μας υπόσχονται τα πάντα και τελικά όταν ανέρχονται στην εξουσία πράττουν τα εντελώς αντίθετα από όσα προεκλογικά έλεγαν.

Τα δυο πολιτικά κόμματα που κυβερνούν τη χωρά μας τα τελευταία 30 χρόνια είναι αυτά που ευθύνονται για τη σημερινή αλγεινή κατάσταση της Ελλάδας. Είναι έξω από κάθε λογική πως αυτή τη στιγμή εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν στην πολιτική σκηνή αυτούς του τόπου. Αυτός δεν θα μπορούσε να συμβεί εάν η πολιτική παιδεία μας ήταν στοιχειωδώς επαρκής. Εάν οι πολίτες λειτουργούσαμε με η λογική του δημοσίου συμφέροντος και όχι με αυτή των πελατειακών σχέσεων και της συναλλαγής, θα αχρηστεύαμε και δεν θα δίναμε τη δυνατότητα στο οποιοδήποτε διεφθαρμένο στοιχειό να συμμετάσχει στη νομή της εξουσίας. Έτσι μοιραία οδηγηθήκαμε στη σημερινή χρεοκοπία του πολίτικου μας συστήματος , σύμπτωμα της οποίας είναι και η δεινή οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε. Παρά τη δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε, μπορούμε να ανακάμψουμε εάν διδαχτούμε από τα λάθη μας και προσπαθήσουμε να θέσουμε σε υγιείς βάσεις ένα νέο πολιτικό συστήματος γνήσια δημοκρατικό, όπου θα είναι σε προτεραιότητα το δημοσίου συμφέροντα, η προστασία των φτωχών και αδυνάτων, όπου όσοι ασκούν δημόσιο λειτούργημα θα λογοδοτούν και θα τιμωρούνται ανελέητα οι επίορκοι. Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι δημοκρατία χωρίς κανόνες , που όλοι είναι υποχρεωμένοι να τους σέβονται, καταντά μια άθλια καρικατούρα του εαυτού της και , τελικά, οδηγεί στον μηδενισμό και στην αναρχία , στον νόμο της ζούγκλας όπου ο πιο ισχυρός είναι ο μόνος που επιβιώνει.

Έλληνας Πολίτης.