Ο ανασχηματισμός

Πέρσι, ήταν μεγάλο βήμα προς τα εμπρός το ολιγομελές κυβερνητικό σχήμα. Υποθέτω ότι τώρα είναι μεγάλο βήμα προς τα εμπρός ακριβώς το αντίθετο. Πέρσι, ήταν σημαντική αλλαγή η ίδρυση του Υπουργείου Οικονομίας και η κατάργηση του Υπουργείου Ναυτιλίας. Τώρα, φαντάζομαι πως είναι σημαντική αλλαγή η κατάργηση του Υπουργείου Οικονομίας και η επανίδρυση του Υπουργείου Ναυτιλίας. Πέρσι, η κυβέρνηση είχε έναν αντιπρόεδρο με συντονιστικά καθήκοντα. Τώρα, η κυβέρνηση έχει έναν αντιπρόεδρο με συντονιστικά καθήκοντα, αλλά και έναν Υπουργό Συντονιστή, ο ρόλος του οποίου θεωρητικώς προέκυψε μετά από εισήγηση διαφόρων ξένων συμβούλων. Υπάρχει και κάτι σταθερό ως προς το συντονισμό: ο Πρωθυπουργός, ο οποίος κατά το σύνταγμα συντονίζει την κυβέρνηση, αλλά αρνείται να παίξει αυτό το ρόλο. Και πέρσι και φέτος.

Οι αλλαγές τίτλων των Υπουργείων και η ανακύκλωση των ίδιων ανθρώπων, δεν αποτελούν λύσεις. Τις περισσότερες φορές είναι πρόβλημα. Η αλλαγή τίτλων ή και αρμοδιοτήτων απαιτεί προεδρικά διατάγματα με έγκριση από το Συμβούλιο της Επικρατείας που καθυστερούν μήνες και εν τω μεταξύ εντείνεται η χαοτική κατάσταση στη δημόσια διοίκηση. Η δε ανακύκλωση των ίδιων ανθρώπων επιβραδύνει τους ρυθμούς του κυβερνητικού έργου, διότι απαιτείται μια εύλογη περίοδος μερικών μηνών για εξοικείωση με τα νέα καθήκοντα.

Τρία πράγματα είναι τα βασικά για να πετύχει μια κυβέρνηση: Σωστή πολιτική. Ικανά πρόσωπα. Και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση. Το τρίτο ούτε υπήρχε ούτε θα υπάρχει στο άμεσο μέλλον, διότι απαιτούνται επαναστατικές αλλαγές και χρειάζεται αρκετός χρόνος. Το δεύτερο, όσο υπήρχε μέχρι πρότινος, άλλο τόσο υπάρχει και τώρα, διότι μόνο μία Υπουργός βρέθηκε εκτός κυβέρνησης. Όσο για το πρώτο; Άλλα έλεγε το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά, άλλα κάνει τώρα και ούτε το ίδιο ξέρει τι θα κάνει στο άμεσο μέλλον.
khatzidakis