ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΚΟΡΙΚΟ
Η ΠΡΟΤΑΣΗ την οποία έκανε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με την ομιλία του στον ΟΗΕ, να αξιοποιήσουμε τα ακίνητα αξίας 270 δισ., δεν έτυχε καμιάς ανάλυσης εδώ στην Ελλάδα. Το ίδιο έχει πει και ο Αντώνης Σαμαράς, άρα υπάρχει συναίνεση.
Κανείς δεν το ανέλυσε, γιατί προφανώς ο Γιώργος Παπανδρέου κανέναν οικονομικό υπουργό του δεν ενημέρωσε για τις εισηγήσεις που έχει δεχθεί από τους συμβούλους του. Μία από αυτές είναι η σύνταξη εθνικού ισολογισμού. Από τη μια δηλαδή να γράψουμε τα χρέη μας και πότε λήγουν (κάθε δόση) και από την άλλη τα περιουσιακά μας στοιχεία και τι αποδίδει το καθένα από αυτά. Η αποτίμηση των ακινήτων είναι 270 δισεκατομμύρια, αλλά υπάρχουν κι άλλα περιουσιακά στοιχεία πέραν των ακινήτων. Υπόγειος πλούτος, διακρατικές συμφωνίες κ.λπ.
Βέβαια το γεγονός ότι κανένας υπουργός δεν γνωρίζει αυτές τις εισηγήσεις σημαίνει ότι είναι ακόμα νωρίς για να ληφθούν αποφάσεις και να μπουν στο τραπέζι οι προτάσεις που υπάρχουν. Από την άλλη, ο πρωθυπουργός δεν έχει αποφασίσει ακόμα ποια στρατηγική θα ακολουθήσει. Η τρόικα και κυρίως η Κομισιόν ενδιαφέρονται μόνον για το έλλειμμα και πώς αυτό θα μειωθεί στο 3% το χρόνο. Όχι για το χρέος που η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει λόγω του μεγέθους του. Η Ελλάδα όμως έχει κάθε συμφέρον να μειώσει το χρέος ή και να το εξοφλήσει ολοσχερώς ώστε να ανακτήσει τη λαϊκή κυριαρχία της. Να αποφασίζει για το σπίτι της και να μπορέσει πάλι, όπως και στο παρελθόν, να διεκδικήσει την εθνική της ανεξαρτησία. Το ακριβώς αντίθετο επιδιώκει το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και η ΕΚΤ. Να μην εξοφλήσουμε το χρέος μας, ώστε να υπακούσουμε σε κάθε διαταγή τους και να αναρροφούν από 18 έως 30 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ του Παπανδρέου δεν υποβλήθηκε. Απλώς μια κουβέντα είπε ο άνθρωπος προτρέποντας έτσι τους επενδυτές και τους οίκους αξιολόγησης να κάνουν μια πιο εμπεριστατωμένη αξιολόγηση με περισσότερα στοιχεία και όχι απλώς να μετρούν το χρέος. Ήδη ο Οίκος Φιτς, που προηγήθηκε των άλλων στις αρνητικές του για την Ελλάδα αξιολογήσεις, έχει αναγγείλει ότι φτάνει ολόκληρο κλιμάκιό του στην Ελλάδα για να κάνει μια νέα ολοκληρωμένη αξιολόγηση. Είναι προφανές ότι οι αρμόδιοι υπουργοί πρέπει να ενημερωθούν σύντομα και να δώσουν εκείνα τα στοιχεία στη Φιτς που θα την πείσουν να είναι η πρώτη εταιρεία που θα μιλήσει για μακροπρόθεσμα αξιόπιστη Ελλάδα.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ στα σενάρια που έχει καταστρώσει για την Ελλάδα η Γερμανία, η κ. Μέρκελ και οι διεθνείς τραπεζίτες που τη συμβουλεύουν (όπως ο Γιόζεφ Άκερμαν της Ντόιτσε Μπάνκ με την οποία και η κυβέρνηση συνεργάζεται εσχάτως πολύ στενά, όπως στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής) η κυβέρνηση πρέπει να καταστρώσει τα δικά της σχέδια. Κι αυτό που θα τους κόψει εντελώς το βήχα και θα τους αναγκάσει να διαπραγματευθούν είναι ένα σχέδιο ολοσχερούς εξόφλησης του χρέους.
Τα πράγματα είναι απλά: Οι Έλληνες ψηφίσαμε μια κυβέρνηση στις 4 Οκτωβρίου 2009. Ούτε χρόνο δεν κλείσαμε ακόμα. Αλλά στις 25 Μαρτίου 2010, επέτειο της ελληνικής Επανάστασης, μας ανακοινώθηκε ότι τη χώρα θα κυβερνά μια σκιώδης κυβέρνηση που δεν έχει καμία νομιμοποίηση. Η οποία (τρόικα) εκπροσωπεί μια διεθνή δύναμη η οποία επίσης δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, αφού κανείς δεν την ψήφισε σε καμία χώρα. Η εξουσία της πηγάζει από το χρέος μας. Πρόκειται κυριολεκτικά για κατοχική δύναμη κι έτσι πρέπει να τη βλέπει ο πρωθυπουργός, γι’ αυτό και μιλάει για απώλεια λαϊκής κυριαρχίας. Ο μόνος στόχος μας πρέπει να είναι η πληρωμή του χρέους και η ανάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας.
ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ μας απεύχονται μια τέτοια ενέργεια γιατί έτσι θα χάσουν τα προνόμια που τώρα απολαμβάνουν. Ελέγχουν τη χώρα μόνον με 110 δισεκατομμύρια σε τρία χρόνια. Πολύ φτηνά. Για λόγους συμφέροντος λοιπόν (παραλείπω τον πατριωτισμό ή την περηφάνια μας ως κίνητρο, γιατί δεν χρειάζεται), πρέπει να ξοφλήσουμε. Η τρόικα πετάει στα σκουπίδια κάθε πρόταση για εξόφληση, όπως για παράδειγμα τα «εθνικά ομόλογα» που κάποιοι πρότειναν, αλλά το οικονομικό επιτελείο δεν προώθησε.
Ο σκοπός της τρόικας είναι να απαξιώσει, να ρίξει τις τιμές και στα ακίνητα έτσι ώστε στο τέλος του μνημονίου να μην έχουν την αξία που ανέφερε ο πρωθυπουργός (270 δισ.) αλλά το ένα δέκατο αν είναι δυνατόν. Ένας νοικοκύρης στο σπίτι του τι θα έκανε; Θα πουλούσε τώρα το ακίνητο όσο έχει τιμή και θα εξοφλούσε τον δανειστή ανακτώντας την εξουσία του. Το ακίνητο δεν πρόκειται να κάνει φτερά και να πάει στη Γερμανία. Πάλι δικό μας θα γίνει έπειτα από μία δεκαετία. Άρα το οικονομικό επιτελείο θα έπρεπε τώρα να έχει έτοιμα τα «ομόλογα ακινήτων» με τα οποία θα ξοφλάει μέρος του χρέους κάθε φορά και δεν θα το ανακυκλώνει, δεν θα το αναπαράγει, δεν θα το μετακυλίει. Με 110 δισεκατομμύρια κανονικά δεν μπορεί να αγοράσει ούτε τη ΔΕΗ ένας κεφαλαιούχος, θα επιτρέψουμε να αγοράσει ολόκληρη την Ελλάδα;
ΜΙΑ ΑΠΟ τις ανατρεπτικές λύσεις που χρειαζόμαστε, όπως οι δύο παραπάνω, είναι και η αξιοποίηση των καταθέσεών μας. Συνολικά είναι 200 δισεκατομμύρια και, σύμφωνα με τα τεστ που έκανε η ΕΚΤ πανευρωπαϊκά, το 6% από αυτές είναι ρευστές στα ταμεία. Τα άλλα είναι δάνεια. Το σύνολο των καταθέσεων εγγυάται το ελληνικό Δημόσιο έτσι κι αλλιώς, και η ΕΚΤ στηρίζει το τραπεζικό σύστημα με ρευστότητα όποτε χρειαστεί.
Να μιμηθεί η Ελλάδα τη Γερμανία
Οι κεντρικοί τραπεζίτες όπως ο και πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, ο οποίος από το γραφείο του στην Τράπεζα της Ελλάδος ανέλαβε καθήκοντα άμισθου συμβούλου του πρωθυπουργού, θα μπορούσε να ερευνήσει την ιδέα να μιμηθεί η Ελλάδα τη Γερμανία με μια «εισφορά» σαν αυτή που θεωρήθηκε η βάση του «γερμανικού οικονομικού θαύματος». Αν δώσουμε μια «εισφορά» ίση με το 20% των καταθέσεών μας, δηλαδή 40 δισεκατομμύρια μετρητά, το χρέος μας μειώνεται τόσο πολύ, που μπορούμε να επιστρέψουμε στις αγορές με το σπαθί μας αν το επιθυμούμε. Με το έλλειμμα κοντά στο 3% με ανάπτυξη στο 3% και με το βασικό επιτόκιο στο 1%, η εισφορά μπορεί να φτάσει άνετα και στο 40% και να κόψουμε τα πόδια των δανειστών μας.
Είναι δίκαιο η «εισφορά» να είναι ποσοστό γιατί όποιος έχει κατάθεση 1.000 ευρώ θα δώσει τα 200, ενώ όποιος έχει κατάθεση 1.000.000 ευρώ θα δώσει 200.000 από αυτά που έχει. Έτσι το κράτος θα προστατεύσει τις καταθέσεις οι οποίες με το σχέδιο της τρόικας θα χάνουν περίπου 10% το χρόνο. Με τον αυξημένο φορολογικό πληθωρισμό και τις αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, αγοράζουμε κάθε χρόνο 10% λιγότερα αγαθά. Ενώ με μια «εισφορά» προστατεύουμε την αγοραστική αξία των καταθέσεών μας και όταν μηδενιστεί το χρέος, το κράτος μάς επιστρέφει τα χρήματα πάλι με αυξημένη αγοραστική αξία.
Ένας καταθέτης των 100.000 ευρώ σε ένα χρόνο θα έχει χάσει το 10%, δηλαδή θα έχει σημερινά 90.000 ευρώ και τη δεύτερη χρονιά άλλο ένα 10%, δηλαδή 81.000 ευρώ. Σε μία δεκαετία θα έχει μόλις 10.000 ευρώ σημερινής αξίας, εκτός κι αν μεταναστεύσει με τις καταθέσεις του στη Γερμανία όπου θα χάνει μόνον 1% το χρόνο. Αυτά τα «διαφυγόντα» έσοδα ή κέρδη, που ο κάθε μεμονωμένος καταθέτης ή ιδιοκτήτης ακινήτων είναι δύσκολο να υπολογίσει μόνος του, μπορεί να προστατευθεί από το κράτος που πληρώνει τόσους οικονομολόγους και οικονομέτρες. Με ύφεση 4%, με πληθωρισμό 7% και με επιτόκια δανεισμού 5%, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για τη χώρα. Η συναίνεση των πολιτών εξασφαλίζεται με ένα δημοψήφισμα και απέναντι στη «χούντα» της τρόικας, η εξόφληση του χρέους θα έχει τη μέγιστη δημοκρατική νομιμοποίηση την οποία κανένας διεθνής οργανισμός δεν μπορεί να αμφισβητήσει.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου