Η κατάρρευση της Αγοράς εκμηδενίζει τη μεσαία τάξη!

Όταν, πριν από μερικά χρόνια, κάποιοι μιλούσαν για την κοινωνία των δύο τρίτων και για τον κίνδυνο εξαφάνισης της μεσαίας τάξης, ακούγονταν γραφικοί. Δεν υπήρχε κανείς, εν μέσω δανειακής ευωχίας, που να πιστεύει οτι θα ερχόταν η ώρα μιας τόσο ανώμαλης προσγείωσης, που θα έθετε εν αμφιβόλω όλες τις "κατακτήσεις" των μεταπολεμικών και ιδίως των μεταπολιτευτικών χρόνων.
Οι δύο μεγάλες κατηγορίες του ενεργού πληθυσμού, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, έζησαν, η καθεμιά με τον τρόπο της, μέσα σε ένα ιδιότυπο πλην υπαρκτό καθεστώς βεβαιοτήτων.
Η πρώτη κατηγορία κατόρθωνε, με το πέρασμα των χρόνων, να διευρύνεται πληθυσμιακά και να αυξάνει τα εισοδήματά της μέσω συνδικαλιστικών πιέσεων και άκριτης παροχολογίας εκ μέρους των κυβερνήσεων και, άρα, να βελτιώνει σταθερά την ποιότητα ζωής της.
Η δεύτερη -περισσότερο δραστήρια, είναι αλήθεια- στηρίχτηκε ακριβώς εκεί που τελείωναν οι "κατακτήσεις" της πρώτης. Ο δημόσιος υπάλληλος υπήρξε ο καλύτερος πελάτης του εμπόρου, του ασφαλιστή, του κάθε είδους παροχέα υπηρεσιών, του ιδιοκτήτη ακινήτων, του γιατρού, του δικηγόρου ή του συμβολαιογράφου. Ακόμη και για το "μεγάλο κεφάλαιο", ο δημόσιος υπάλληλος ήταν η μοναδική ίσως πηγή βέβαιης και σταθερής εισροής χρημάτων. Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αυτά των τραπεζών, που με άνεση και ασφάλεια χορηγούσαν ευκολότερα τα δάνεια προς τους κρατικούς υπαλλήλους, αφού η δυνατότητα δέσμευσης του μόνιμου και αυξανόμενου μισθού μηδένιζε τις επισφάλειες.
Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ότι, με τον τρόπο αυτό, αναπτύχθηκε και διογκώθηκε -στρεβλά, έστω- η μεσαία τάξη (για τους λαϊκιστές πολιτικούς, οι "μικρομεσαίοι") με αποτέλεσμα τεράστιες πληθυσμιακές μάζες να ευημερούν.
Σήμερα, το οικοδόμημα καταρρέει. Κυνικά, ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου δηλώνει ότι έτσι γίνεται όταν μια χώρα βρίσκεται σε καθεστώς ύφεσης. Του διαφεύγει, όμως, οτι εδώ μιλάμε για την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής του συνόλου του πληθυσμού της χώρας και όχι ορισμένων στελεχών επιχειρήσεων-"φούσκες". Του διαφεύγει επίσης οτι η ελληνική οικονομία δεν συντίθεται από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, αλλά από "μικρομεσαίους", οι οποίοι κλείνουν τα καταστήματά τους και μένουν άνεργοι, χωρίς να καταγράφονται πουθενά και χωρίς τη δυνατότητα να λάβουν έστω το πενιχρό επίδομα που επιφυλάσσει για τους πρώην εργαζόμενούς τους ο ΟΑΕΔ.
Η ελληνική αγορά δεν υπήρξε μόνο ο μοχλός για την ανάπτυξη της οικονομικής δράσης της χώρας, αλλά, κυρίως, αποτέλεσε τη διέξοδο για εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, που, μη μπορώντας ή μη θέλοντας να απορροφηθούν από την κρατικοδίαιτη αγορά εργασίας, επέλεγαν το μοναχικό και δύσκολο δρόμο της αυτοδημιουργίας.
Αν επιθυμούν στην κυβέρνηση να αποτρέψουν το επερχόμενο κοινωνικό κραχ, τότε πρέπει άμεσα να βρουν τρόπους να ενισχύσουν αυτή την Αγορά. Όχι δίνοντας "επιδόματα", κατά την προσφιλή τους συνήθεια, παρά δημιουργώντας τις προϋποθέσεις εκείνες οι οποίες θα επιτρέψουν την αντιστροφή της συρρίκνωσης της μεσαίας τάξης. Ειδάλλως, ο κοινωνικός ιστός θα διαρραγεί με απρόβλεπτες συνέπειες...
(Επίκαιρα)
πηγη