To πρωθυπουργικό «παπικό αλάθητο»

Το αισθάνονται ήδη από την Θράκη έως την Λακωνία και από την Κρήτη έως το Νησί των Φαιάκων. Έχει αρχίσει να γίνεται σύνθημα διαδηλωτών, που δεν ανήκουν στο ΠΑΜΕ, ούτε σε αντιεξουσιαστικές ομάδες, αλλά το πιθανότερο είναι ότι ψήφισαν και με τα δύο χέρια ΠAΣΟΚ, αποδοκιμάζοντας μία περίοδο διακυβέρνησης  γεμάτη σκάνδαλα. «Χούντα είναι θα περάσει» ή σκέτο «χούντα», φώναζαν οι απεργοί, ιδιοκτήτες και οδηγοί βυτιοφόρων, μετά την ανακοίνωση ότι θα τους ντύσουν στο χακί.
Τα ίδια συνθήματα, οι ίδιοι αφορισμοί, η ίδια φρασεολογία, ανακατεμένα με κατάρες στις ουρές

των συνταξιούχων, που περίμεναν επί ώρες για να πάρουν πετσοκομμένες συντάξεις. Παρόμοια ακούγονται στις παρέες, τις καφετέριες , τα σπίτια των μικροαστών, των μεγαλοαστών, των αγροτών και των εργατών.
Κεντρικό θέμα όλο τον τελευταίο καιρό, η πολύμορφη πολιτική βία, που εκφράζεται με ψυχρότητα και κυνισμό. Η επιβολή πολιτικών αποφάσεων και κυβερνητικών επιλογών πάνω σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, γίνεται άνευ … αναισθητικού, χωρίς συζήτηση, δίχως καμία συναίνεση ή έστω δημοκρατικό μανδύα και με την πρόχειρη στήριξη των ΜΜΕ της βαρονίας, που σε πλήθος περιπτώσεων φέρονται αμήχανα και αυτά, και σαστισμένα από την ένταση της πολιτικής και νομοθετικής βίας.
Ο έμπορος, ο επιστήμονας, ο μικρομεσαίος, ο επιχειρηματίας, ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ανεξαρτήτως τάξεως, εισοδήματος, όλοι πρέπει να δέχονται ασμένως και απνευστί, ότι ο πρωθυπουργός και το κλειστό επιτελείο του έχουν το «παπικό αλάθητο» γύρω από το μέγιστο θέμα της σωτηρίας της πατρίδας. Είναι κάτι περίπου σαν την αυλή του Λέοντα του 6ου  που μοίραζε συγχωροχάρτια εξασφαλίζοντας το πέρασμα των πιστών στον παράδεισο. Ποιος μπορούσε να αμφισβητήσει τότε, (μέχρι που εμφανίστηκε ο Λούθηρος), το αλάθητο του Ποντίφικα; Ο Παπανδρέου όμως, δεν είναι Πάπας, και σε καμία περίπτωση το 2010 και σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να αποφασίζει, χωρίς να έχει συναινέσει το εκλογικό σώμα σε αυτά που κάνει. Η ατμόσφαιρα είναι σαφώς τριτοκοσμική. 
Ο πρωθυπουργός και το στενό περιβάλλον του εμφανίζονται, ως οι μοναδικοί σπεσιαλίστες χειρουργοί σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, που γνωρίζουν πώς θα γίνει η ανάταξη του μεγάλου ασθενούς, αφού προηγουμένως περάσει από βαθύτατο πολύχρονο κώμα. Για την επέμβαση αυτή ούτε ζήτησαν υπογραφή του ιδίου του ασθενούς, ούτε καν των οικείων του. Ποιες είναι οι φράσεις που χρησιμοποιεί ο ίδιος και μερικοί ντόπιοι και ξένοι σύμβουλοι του προκειμένου να αποφεύγουν σχολιασμούς των λαϊκών αντιδράσεων, που βρίσκονται ακόμη στον θερμοστάτη της παραπληροφόρησης και του αναπόφευκτου, που προωθούν οι οικογένειες που κατέχουν ακόμη την πλειοψηφίας των μέσων ενημέρωσης: «Προχωράμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή», «Δεν θα αφήσουμε την χώρα να πτωχεύσει», «Η Τρόικα αποφασίζει», «Ταξιδεύουμε προς την Ιθάκη», και άλλα τέτοια που η Δημοκρατία και η κοινή λογική δεν μπορεί να συνδέσει ούτε με την Οδύσσεια του Ομήρου, ούτε με εκλεγμένη κυβέρνηση, που πήρε εντολή να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με όσα κάνει είτε τα επιβάλλει το ΔΝΤ, είτε η ίδια. Το σύνθημα «Είναι Χούντα» δυναμώνει σε όλη την χώρα και καμία «εθνική σωτηρία», δεν δικαιολογεί τέτοιες καταστάσεις ωμότητας, απανθρωπιάς και πολύμορφης πολιτικής βίας, που μπορεί να περιβάλλεται από ψηφοφορίες στην Βουλή, αλλά δεν ψηφίστηκε στις κάλπες, στις 4 Οκτωβρίου.
Τι βλέπουν σήμερα μπροστά τους οι πολίτες; Ο πρωθυπουργός κρατικοποιεί το «ιδιωτικό χρέος» - τα λεηλατημένα δηλαδή λεφτά που μεταφέρθηκαν στις τσέπες της γνωστής πολιτικοοικονομικής ελίτ από το πολυδανεισμένο δημόσιο ταμείο και ενεχυριάζει το σύνολο του κράτους προς εξόφληση των διεθνών τοκογλύφων που συνεργάστηκαν στην κλοπή με τους ημεδαπούς δοσίλογους. Δεν υποθηκεύει απλά το κράτος, τον ιδρώτα και το αίμα εκατομμυρίων πολιτών, υπονομεύει και τις επόμενες γενιές, διότι όλες οι εκχωρήσεις που λέγονται ότι θα κάνει, είτε σε φυσικούς πόρους, είτε σε δημόσια γη, είτε σε εκχώρηση μελλοντικών εσόδων (όπως έκαναν και οι κυβερνήσεις Σημίτη), αφορούν πολυετείς συμβάσεις από τις οποίες πολύ δύσκολα θα εξέλθουν οι επόμενες κυβερνήσεις.
Ταυτόχρονα και όσο υπάρχει ο γύψος του ΔΝΤ, προχωρεί σε πλήρη αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος, είτε με την άγρια φορολόγηση που δημιουργεί αντιεπενδυτική ατμόσφαιρα και βολεύει μόνο τους γνωστούς βαρόνους και μεγαλοτσιφλικάδες που θα αγοράσουν τα πάντα αντί πινακίου φακής μέσα στην επόμενη τριετία, είτε με την τοποθέτηση ξένων αποικιοκρατικού τύπου κεφαλαίων στους οποίους θα παραχωρηθεί δημόσια γη (σε περιοχές φιλέτα) είτε σε μονοπωλιακές εκμεταλλεύσεις.
Οι μέτοχοι των τραπεζών, θα ωφεληθούν με τις συγχωνεύσεις ή με τις εξαγορές, ή τουλάχιστον, θα σώσουν τα κεκτημένα τους, αντίθετα χιλιάδες ακίνητα που αποκτήθηκαν με δάνεια, θα βγουν σε πλειστηριασμούς αργά ή γρήγορα  και θα φαγωθούν από κοράκια λόγω της αδυναμίας των ιδιοκτητών και της κάθετης πτώσης του εισοδήματος τους να τα αποπληρώσουν. Το ίδιο θα συμβεί και με τις επιχειρήσεις που δεν έχουν την δυνατότητα, όπως οι ξένες να εγκατασταθούν στο εξωτερικό. Είτε λόγω μη αποπληρωμής των δανείων, είτε λόγω ασφυξίας της αγοράς θα ρευστοποιηθούν ή θα μεταβιβαστούν σε συγκεκριμένα ονόματα.
Η πολύμορφη πολιτική βία που ασκείται από τον περασμένο Οκτώβριο φέρνει ήδη παφλασμούς που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την διαφθορά, την εγκληματικότητα, αλλά κυρίως με την διάλυση της εθνικής συνοχής και της κοινωνικής συσπείρωσης, δύο απαραίτητα στοιχεία για την διατήρηση της κρατικής οντότητας, μίας οντότητας που ήδη έχει εκχωρήσει τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο. Η μεγάλη φτώχεια, η ατμόσφαιρα μπανανίας κάποια στιγμή θα ξεσπάσει και οι πάντες θα αναρωτιούνται και θα προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα όπως τον περασμένο Δεκέμβριο που η Αθήνα κάηκε μετά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Ορισμένοι υπουργοί, όπως ο Χάρης Καστανίδης, είχαν το θάρρος και την εντιμότητα να μιλήσουν για «δημοκρατική νομιμοποίηση όλων αυτών των επιλογών». Πρέπει κάποτε ο σημερινός πρωθυπουργός να καταλάβει ότι δεν κατέβηκε με άρματα στο κέντρο των Αθηνών για να θέσει την χώρα στο γύψο. Πήρε ψήφο, χωρίς να πει ότι θα την θέσει στον γύψο. Επομένως, κάτι δεν πάει καλά και γι’ αυτό δυναμώνει η άποψη σε όλη την χώρα ότι η κυβέρνηση φέρεται σαν να είναι …. «χούντα». Η προσωπική θέση του κ. Παπανδρέου ότι δεν τον ενδιαφέρει η επανεκλογή του, πολύ μικρή σημασία έχει για τον μέσο πολίτη που σκέφτεται ότι για μία ακόμη φορά τον εξαπάτησαν, τον ενέπαιξαν, τον άφησαν στο έλεος των ξένων….

πηγη