Η χαμένη τιμή του «κινήματος των αποδείξεων»…
Ηλθαν, είδαν και απέρχονται …ανανεώνοντας το ραντεβού για τον Οκτώβρη. Και αφήνοντάς μας «ραβασάκι» - έως και τελεσίγραφο – να αναζητήσουμε πάραυτα και επειγόντως την χαμένη τιμή του «κινήματος των αποδείξεων»…
Το μήνυμα εδόθη, και παρελήφθη αρμοδίως, στην εξάωρη τελική συνάντηση που είχαν οι ελεγκτές του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ με τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου: Το μεγάλο «αγκάθι» στην εκτέλεση του Μνημονίου και του Προγράμματος Σταθερότητας είναι η πορεία εσόδων και δαπανών και, πολύ πιο συγκεκριμένα, η υστέρηση στα έσοδα.
Η «μαύρη τρύπα» των εσόδων έχει φθάσει στα 1,44 δισεκατομμύρια
ευρώ – έναντι ετήσιου στόχου για καθαρά έσοδα 55,1 δισεκατομμυρίων ευρώ, στο πρώτο εξάμηνο το Δημόσιο κατάφερε να εισπράξει μόνον 23,8 δισεκατομμύρια.
«Εάν δεν υπάρξει άμεση διόρθωση στην πορεία των εσόδων, τίθεται σε κίνδυνο ο στόχος για το έλλειμμα. Χρειάζονται αλλαγές», φέρεται να είπε εκπρόσωπος της Κομισιόν σε στέλεχος του οικονομικού επιτελείου.
Και όταν, βεβαίως, η «τρόικα», μιλά για αλλαγές, είθισται να εννοεί και τη λήψη νέων μέτρων.
Από κυβερνητικής πλευράς, άπαντες οι αρμόδιοι διαμηνύουν ότι περιθώρια για λήψη και νέων φορολογικών-εισπρακτικών μέτρων δεν υπάρχουν χωρίς να υπάρξει και παράλληλη κοινωνική έκρηξη. Ως εκ τούτου, το στοίχημα μετατοπίζεται και πάλι στην είσπραξη του «γκρίζου» χρήματος της φοροδιαφυγής με κάθε τρόπο και πάση θυσία. Πρόκειται όμως για ένα στοίχημα άκρως αμφίρροπο, καθ’ ότι απαιτεί αφ’ ενός ικανό και μάχιμο φοροεισπρακτικό μηχανισμό και αφ’΄ετέρου ακόμη πιο …ικανή πολιτική βούληση. Και στις δύο εν λόγω προϋποθέσεις η πρόσφατη – μετά Μνημονίου – ιστορία δεν μας κάνει αισιόδοξους: Ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός μάλλον λαγοκοιμάται κάπου ανάμεσα στη ραστώνη του Αυγούστου και στα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα των αιγαιοπελαγίτικων μπαρ, η δε πολιτική βούληση κάπου μπερδεύτηκε ανάμεσα στον αρχικό ενθουσιασμό του «κινήματος των αποδείξεων» και στην – ρητορική; - κήρυξη πολέμου κατά των φοροφυγάδων του Κολωνακίου.
Σε κάθε περίπτωση, στο επόμενο ραντεβού με την τρόικα, τον Οκτώβριο, οι απαντήσεις μόνον ρητορικές δεν θα μπορούν να είναι πλέον. Η αύξηση των φορολογικών εσόδων θα τεθεί – τίθεται ήδη – ως μονόδρομος και απαραίτητη προϋπόθεση για την εκταμίευση της τρίτης δόσης του δανείου, στο τέλος του χρόνου. Κι αυτή η αύξηση είτε θα προέλθει μέσα από νέα μέτρα, είτε μέσα από την πραγματική είσπραξη του γκρίζου χρήματος. Την δε επιλογή ανάμεσα στα δύο δεν θα την κάνει, ούτε τη διεκδικεί, η τρόικα – θα την κάνουν αποκλειστικά οι έχοντες την εντολή και πολιτική ευθύνη διακυβέρνησης αυτής της χώρας.
Το μήνυμα εδόθη, και παρελήφθη αρμοδίως, στην εξάωρη τελική συνάντηση που είχαν οι ελεγκτές του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ με τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου: Το μεγάλο «αγκάθι» στην εκτέλεση του Μνημονίου και του Προγράμματος Σταθερότητας είναι η πορεία εσόδων και δαπανών και, πολύ πιο συγκεκριμένα, η υστέρηση στα έσοδα.
Η «μαύρη τρύπα» των εσόδων έχει φθάσει στα 1,44 δισεκατομμύρια
ευρώ – έναντι ετήσιου στόχου για καθαρά έσοδα 55,1 δισεκατομμυρίων ευρώ, στο πρώτο εξάμηνο το Δημόσιο κατάφερε να εισπράξει μόνον 23,8 δισεκατομμύρια.
«Εάν δεν υπάρξει άμεση διόρθωση στην πορεία των εσόδων, τίθεται σε κίνδυνο ο στόχος για το έλλειμμα. Χρειάζονται αλλαγές», φέρεται να είπε εκπρόσωπος της Κομισιόν σε στέλεχος του οικονομικού επιτελείου.
Και όταν, βεβαίως, η «τρόικα», μιλά για αλλαγές, είθισται να εννοεί και τη λήψη νέων μέτρων.
Από κυβερνητικής πλευράς, άπαντες οι αρμόδιοι διαμηνύουν ότι περιθώρια για λήψη και νέων φορολογικών-εισπρακτικών μέτρων δεν υπάρχουν χωρίς να υπάρξει και παράλληλη κοινωνική έκρηξη. Ως εκ τούτου, το στοίχημα μετατοπίζεται και πάλι στην είσπραξη του «γκρίζου» χρήματος της φοροδιαφυγής με κάθε τρόπο και πάση θυσία. Πρόκειται όμως για ένα στοίχημα άκρως αμφίρροπο, καθ’ ότι απαιτεί αφ’ ενός ικανό και μάχιμο φοροεισπρακτικό μηχανισμό και αφ’΄ετέρου ακόμη πιο …ικανή πολιτική βούληση. Και στις δύο εν λόγω προϋποθέσεις η πρόσφατη – μετά Μνημονίου – ιστορία δεν μας κάνει αισιόδοξους: Ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός μάλλον λαγοκοιμάται κάπου ανάμεσα στη ραστώνη του Αυγούστου και στα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα των αιγαιοπελαγίτικων μπαρ, η δε πολιτική βούληση κάπου μπερδεύτηκε ανάμεσα στον αρχικό ενθουσιασμό του «κινήματος των αποδείξεων» και στην – ρητορική; - κήρυξη πολέμου κατά των φοροφυγάδων του Κολωνακίου.
Σε κάθε περίπτωση, στο επόμενο ραντεβού με την τρόικα, τον Οκτώβριο, οι απαντήσεις μόνον ρητορικές δεν θα μπορούν να είναι πλέον. Η αύξηση των φορολογικών εσόδων θα τεθεί – τίθεται ήδη – ως μονόδρομος και απαραίτητη προϋπόθεση για την εκταμίευση της τρίτης δόσης του δανείου, στο τέλος του χρόνου. Κι αυτή η αύξηση είτε θα προέλθει μέσα από νέα μέτρα, είτε μέσα από την πραγματική είσπραξη του γκρίζου χρήματος. Την δε επιλογή ανάμεσα στα δύο δεν θα την κάνει, ούτε τη διεκδικεί, η τρόικα – θα την κάνουν αποκλειστικά οι έχοντες την εντολή και πολιτική ευθύνη διακυβέρνησης αυτής της χώρας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου