Κάτι τρέχει με τη Ντόρα;

Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τη Νέα Δημοκρατία. Το φάντασμα του Γιώργου Σουφλιά … ντυμένο Ντόρα Μπακογιάννη. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται όσοι μελετούν τα δρώμενα στον άξονα Ρηγίλλης- Αραβαντινού- Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Και πιστεύουν ότι θα έλθει η στιγμή που θα ακουστεί ο Αντώνης Σαμαράς να λέει: «Καλωσόρισες στο σπίτι σου, Ντόρα!»

Υπάρχει πράγματι ενδεχόμενο να επαναληφθεί το σενάριο Σουφλιά στη ΝΔ; Κανείς δεν πρόκειται να ισχυριστεί ότι το διακρίνει για το αμέσως επόμενο διάστημα. Αλλά κάποιοι πιστεύουν ότι ενδέχεται να προκύψει εκ των πραγμάτων στο μέλλον. Η προσεκτική παρατήρηση των κινήσεων και από τις δυο πλευρές μετά το βελούδινο διαζύγιό τους δείχνει ότι οι σχέσεις τους παραμένουν βελούδινες. Η ρητορική τους δεν πάει πέρα από ένα ανεκτό σημείο. Και οι συμπεριφορές τους κάθε άλλο παρά επιθετικότητα περικλείουν.

Φυσικά η ασταθής ισορροπία ανάμεσα στον Σαμαρά και τη Μπακογιάννη – που προϋπήρχε ούτως η άλλως- θα χρειαστεί καιρό για να καταλήξει κάπου. Πού ακριβώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα. Προς το παρόν υπάρχουν ορισμένα αξιοσημείωτα στοιχεία, που δείχνουν αυτό που ξέραμε ήδη: στην πολιτική δεν υπάρχουν δρόμοι χωρίς επιστροφή.

Το πρώτο είναι ότι η Ντόρα αποφεύγει να ρίξει στο γήπεδο την ομάδα της και γενικώς να δείξει τη δύναμή της. Είναι βέβαιο ότι έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες από όσες εμφανίζει από τη στιγμή της διαγραφή της. Φλερτάρει με την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα, αλλά καταφεύγει σε ενδιάμεσες λύσεις. Ίσως γιατί οι δημοσκοπήσεις και οι άλλες διαθέσιμες ενδείξεις δεν δείχνουν ότι η κοινωνία αδημονεί να τη δει αρχηγό κόμματος . Και εκ χαρακτήρος η κυρία δεν θα επιχειρούσε ποτέ μια κίνηση που θα την έφερε στη θέση του «μπαίνει δεν μπαίνει» στην επομένη Βουλή.

Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ούτε η Μπακογιάννη ούτε ο Σαμαράς δείχνουν ως αυτή τη στιγμή διάθεση προσωπικής μετωπικής σύγκρουσης. Ανταλλάσουν κάποιες κορώνες με γενικούς πολιτικούς αφορισμούς, αλλά μέχρι εκεί. Ο αρχηγός της ΝΔ συγκρατεί τους σκληρούς τους κόμματος και η πρώην υπουργός συγκρατεί τον… πατέρα της. Στο σκληρό πυρήνα μιας αναμέτρησης ανάμεσα σε ένα κόμμα και στη διάσπασή του δεν έχουν μπει. Και ίσως δεν μπουν και ποτέ, γιατί μόνο πληγές θα έχει να ξύσει ο ένας για τον άλλο. Και όσο η Ντόρα καθυστερεί ή αναβάλλει, την ίδρυση κόμματος, δεν έχουν και κανένα ουσιαστικό λόγο να το κάνουν.

Το τρίτο στοιχείο είναι ότι η κατάσταση που δημιουργήθηκε στο εσωκομματικό πεδίο μετά την απομάκρυνση της Ντόρας δείχνει να εξυπηρετεί και τις δυο πλευρές. Με την αντίπαλο του εντός της ΝΔ ο Σαμαράς , ούτε την αντιπολίτευση που θέλει θα μπορούσε να ασκήσει όπως τον εξυπηρετεί, ούτε τον Αβραμόπουλο θα μπορούσε να κάνει αντιπρόεδρο, όπως του υποσχέθηκε, ούτε τον Σταυρό Δήμα θα μπορούσε να επαναπατρίσει, για να περιορίσει τις συνέπειες της υπόσχεσης. Οπουδήποτε κατανομή εσωκομματικής εξουσίας και οποιαδήποτε πολιτική επιλογή θα περνούσε από τη συγκατάθεση της Μπακογιάννη. Αλλά και η Ντόρα δεν θα μπορούσε να αναπνεύσει μέσα στη ΝΔ του Σαμαρά, όσο μένουν ανοιχτά θέματα όπως Σκοπιανό, επί των οποίων οι επιλογές της σημερινής ηγεσίας, δεν θα μπορούσαν να συμπίπτουν με τις δικές της. Όπως δεν θα μπόρεσε να συμπίπτει και η στάση τους στις αλλεπάλληλες εξεταστικές επιτροπές της Βουλής. Κατά συνέπεια και οι δύο είχαν συμφέρον να μην συνυπάρχουν αυτή την περίοδο.

Το τέταρτο στοιχείο αφορά αυτή καθ εαυτή την απόφαση για ίδρυση κόμματος. Εφόσον ευοδωθεί δεν αποκλείεται να φέρει τη Ντόρα σε ρήξη με την βάση της ΝΔ, εάν οι συνθήκες φέρουν τον Σαμαρά ένα βήμα πριν από μια εκλογική νίκη. Η ιδέα δηλαδή ότι η επιστροφή της ΝΔ στην εξουσία παρεμποδίζεται από το κόμμα της Ντόρας, μπορεί να λειτουργήσει ως χαλί κάτω από τα πόδια της. Αυτό προφανώς είναι υποχρεωμένη να το λάβει υπόψη της. Όπως και ο Σαμαράς είναι υποχρεωμένος να λάβει υπόψη του ότι δεν αντέχει διαρροές σε δυο κατευθύνσεις. Με άλλα λόγια η παραταξιακή συνείδηση στη βάση της ΝΔ θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις τους.

Συμπέρασμα:  Όπως έγινε κι άλλες φορές στο παρελθόν η αναγκαστική έξοδος της Ντόρας από τη ΝΔ , μπορεί να αποδειχθεί στρατηγικά αδιέξοδη και για την ίδια και για τον Σαμαρά. Αυτό δεν φαίνεται να διαφεύγει από την προσοχή κανενός και γι αυτό οι στάση του ενός απέναντι στον άλλο είναι προσεκτική και δεν κόβει τις γέφυρες. Άλλωστε μιλάμε για δυο πολιτικούς που έχουν κάποιους σκελετούς στα ντουλάπια τους: ο Σαμαράς έριξε μια κυβέρνηση της ΝΔ και η Ντόρα βρέθηκε στη ΝΔ λόγω Μητσοτάκη, οι σχέσεις το οποίου με την Δεξιά παράταξη δεν έχουν ιστορικό βάθος.

ΥΓ. Υπάρχει κι ένας ακόμη λόγος που μπορεί να οδηγήσει σε συμφιλίωση κάποια στιγμή τη Ντόρα με τον Σαμαρά: δεν μπορούν θα συνυπάρχουν μεταξύ τους, απλώς δημιουργούν προϋποθέσεις για να συνυπάρξουν στο μέλλον υπό τον …Καραμανλή! Τους έχει ξανασυμβεί άλλωστε.
πηγη