Σοσιαλισμός και βαρβαρότητα

Το προεδρικό διάταγμα για τις εργασιακές σχέσεις πάγωσε τον πολιτικό κόσμο, τα συνδικάτα και κυρίως τους πολίτες.

Της Αγγελικής Σπανού
Η φράση του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής, “θα μας πάρουν με τις πέτρες”, απέκτησε ξαφνικά δραματική επικαιρότητα. Μετά τις υπεραισιόδοξες κυβερνητικές δηλώσεις για εκπλήρωση των στόχων δημοσιονομικής προσαρμογής και τα ενθαρρυντικά λόγια των εκπροσώπων της τρόικας, έπεσε ο διακόπτης και απλώθηκε παντού το μαύρο σκοτάδι.
Ηταν πραγματικά εκρηκτικός ο συνδυασμός καύσωνα, νέφους, κυκλοφοριακού χάους λόγω απεργίας στα μέσα μαζικής μεταφοράς, του μηνύματος της Κομισιόν για πρόσθετα μέτρα το 2011 και της ανακοίνωσης πρωτοφανών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις.

Σοκ και δέος
Ενώ ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου βρισκόταν στις Βρυξέλλες για τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., η δημοσιοποίηση του προεδρικού διατάγματος για την απελευθέρωση των απολύσεων και τη μείωση των αποζημιώσεων προκάλεσε σοκ και δέος στα συνδικάτα, τον πολιτικό κόσμο, την κοινωνία, ακόμη και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.
Με την τιμή της βενζίνης στα ύψη και το μποτιλιάρισμα να κάνει βασανιστική τη διαδρομή από το σπίτι στο γραφείο, ο ταλαιπωρημένος μισθωτός σκεφτόταν ότι τουλάχιστον, αγκομαχώντας, πηγαίνει ακόμη στη δουλειά -αλλά για πόσο;
Στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ η ανησυχία και η πολιτική ανασφάλεια απλώθηκαν σαν πυρκαγιά. Ακόμη και κυβερνητικά στελέχη ομολογούν σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες ότι η πίεση που ασκείται στον μέσο εργαζόμενο, με την ταυτόχρονη ανατροπή όλων των κεκτημένων στα εργασιακά και το ασφαλιστικό, θα έχει δυσβάστακτο πολιτικό κόστος.

Κοινωνική διάλυση
Οι βουλευτές βλέπουν μπροστά τους ένα φθινόπωρο με λουκέτα, μαζική ανεργία και φτώχεια, φαινόμενα κοινωνικής διάλυσης και επιθετικής αποδοκιμασίας του πολιτικού συστήματος. Η Αριστερά αναρωτιέται “αν όχι τώρα, πότε;” και η Νέα Δημοκρατία αισθάνεται ότι έρχεται η ώρα της ανάκαμψής της από το ιστορικό χαμηλό επειδή -όπως ελπίζει- θα εισπράξει τα κέρδη του “όχι” στο μνημόνιο.
Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς εάν η επίσπευση της εργασιακής μεταρρύθμισης, που αρχικά προγραμματιζόταν για το Σεπτέμβριο, και η προώθησή της ταυτόχρονα με το νέο ασφαλιστικό αποτελούν μέρος ενός σχεδίου και αν ναι ποια είναι η πολιτική φιλοσοφία πίσω από αυτή την πρωτοβουλία.
 

• “Πολιτική αφήγηση”. Στην τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος πρότεινε να γίνει μια “πολιτική αφήγηση” σχετικά με το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με τους δανειστές. Ζήτησε, δηλαδή, να ανοίξει μια πολιτική συζήτηση για τη στρατηγική στόχευση αυτής της πολιτικής, ώστε να καταλάβει η κοινωνία γιατί περνά από τη στενή ατραπό και πού πρόκειται να καταλήξει, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει προορισμός. Παρά την εποικοδομητική ασάφεια της πρότασης Βενιζέλου, είναι γεγονός ότι όλο και περισσότερα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη αντιλαμβάνονται ότι η αντίφαση ανάμεσα στις ιδεολογικές αρχές του ΠΑΣΟΚ και την εφαρμοσμένη πολιτική του μπορεί να προκαλέσει μοιραίες συγχύσεις. Το προεκλογικό δίλημμα “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” επανέρχεται στο δημόσιο προβληματισμό αντεστραμμένο: Το δίλημμα είναι υπαρκτό αλλά “σοσιαλισμός” δεν σημαίνει κυβερνών ΠΑΣΟΚ. 
  πηγη