H γλώσσα της μετάφρασης τ' αληθή λέγει...

Ήρθε λοιπόν στην Αθήνα ο «Σερμπέτ» Ταγίπ Ερντογάν κι άρχισαν οι διμερείς γλύκες… Και να! εξοπλιστικές τουλούμπες, να! οι τουριστικοί μπακλαβάδες, να! τα επιχειρηματικά ξερολούκουμα. Αν εξαιρέσει κανείς τις εναέριες προκλησούλες των τελευταίων ωρών, τόσο καθησυχαστικές στιγμές ελληνοτουρκικής φιλίας είχαμε από τον καιρό των «Συνόρων της Αγάπης» να δούμε…
 Από τότε που η Ναζλί και ο Νίκος γεφύρωναν τις δυο πλευρές του Αιγαίου με τον έρωτά τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εκείνη την ευτυχή περίοδο, ο τούρκος πρωθυπουργός ήλθε και εις κουμπαριάς κοινωνία, με τον απελθόντα, με τον «Ωχ! Αμάν λησμόνησέ με», Κώστα Καραμανλή… Η ειδική αυτή σχέση πάντως δε φαίνεται να επηρεάζει τις επαφές με το νυν πρωθυπουργό. Αντιθέτως. Ο «Σερμπέτ» Ταγίπ Ερντογάν δείχνει να είναι της άποψης: «του κουμπάρου μου ο πολιτικός αντίπαλος είναι δυο φορές κουμπάρος μου»… Η συνάντησή του με τον ΓΑΠ ήταν υποδειγματικής θερμότητας. Εύκρατη.

Μία ερώτηση μόνο έχουμε να κάνουμε. Γιατί, ενώ κατά το τετ-α-τετ με τον Κάρολο Παπούλια η μετάφραση γινόταν από τα ελληνικά στα τουρκικά (και τούμπαλιν), λίγο μετά, στη συνάντηση Παπανδρέου- Ερντογάν, η μετάφραση γινόταν από τα τουρκικά στα αμερικανικά (και τούμπαλιν…);;;;
Ο διάβολος κατοικεί στις λεπτομέρειες τελικά…
ΠΗΓΗ