Εφιάλτης και ελπίδα στην εποχή του ΔΝΤ

Ο Στρος Καν διέλυσε τις αυταπάτες. Η δανειοδότηση της Ελλάδας από το ΔΝΤ "θα γίνει με τους κανόνες του ΔΝΤ, ο ρόλος της Ε.Ε. είναι υποβοηθητικός, στο ΔΝΤ συμμετέχει η Ελλάδα και όχι η Ε.Ε.".

Η χώρα εισέρχεται σε μια σκοτεινή περίοδο. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΔΝΤ βυθίζει την οικονομία στην ύφεση, ακρωτηριάζει κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των πολιτών, σπρώχνει βαθύτερα στην ανυποληψία το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία στην απόγνωση.
Δεν μπορούμε να προβλέψουμε ποια θα είναι η σπίθα που θ' ανάψει το φιτίλι της κοινωνικής έκρηξης. Το πιθανότερο όμως είναι να βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο περιοδικών εκρήξεων. Ίσως ζήσουμε συμπεριφορές γενικευμένης ανομίας, πολέμου όλων εναντίον όλων... Καθώς καταρρέει το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, μαζί του και η κατεστημένη - συντεχνιακή συνδικαλιστική οργάνωση, απονομιμοποιείται η πολιτική, ανακατασκευάζονται κόμματα, επανέρχεται το φάντασμα του μεσσία -επιχειρηματία ή τεχνοκράτη, ενώ το περιθώριο μεγαλώνει, καθώς και η απόσταση των πολιτών από τη συλλογική δράση.
Το ΔΝΤ δεν επιβάλλει μόνο σκληρούς όρους οικονομικών αναδιαρθρώσεων. Επιχειρεί να ξαναφτιάξει τον κοινωνικό χάρτη, να προσδώσει κοινωνικό βάθος και συναίνεση στις επιχειρούμενες ανατροπές. Δίπλα στους χορτασμένους άρπαγες του αναπτυξιακού μοντέλου της προηγούμενης εικοσαετίας, επιχειρεί να δημιουργήσει νέους προνομιούχους, μέσα απ' τα ερείπια της ύφεσης και της πτώχευσης της κοινωνίας. Μια τέτοια βίαιη ανατροπή προϋποθέτει την απίσχναση ή και το ξήλωμα δημοκρατικών κατακτήσεων και θεσμών, ώστε να επέλθει το τέλος του κοινωνικού συμβολαίου πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η μεταπολίτευση.
Είμαστε στην αρχή της "μεταπολίτευσης ΔΝΤ". Η επιλογή Παπανδρέου να ανοίξει θέμα ΔΝΤ μπορεί να ξεκίνησε ως μπλόφα, αλλά μετατρέπεται σε σχέδιο μετάλλαξης του πολιτικού συστήματος, σίγουρα του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Εφεξής οι λαϊκές διεκδικήσεις θα σκοντάφτουν στον βράχο της "επιτήρησης". Η οιονεί κυβέρνηση του ΔΝΤ θα λειτουργήσει ως εργαλείο για την πολιτική ορθοπεδική της κοινωνίας, προωθώντας ίσως ακόμη και υβρίδια κυβέρνησης Παπανδρέου με τεχνοκράτες στα κρίσιμα υπουργεία, που θα δίνουν λογαριασμό αλλού.
Πολλές φορές στην Ιστορία οι ισχυροί λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Η σκοτεινή περίοδος που ανοίγεται μπροστά μας θα έχει απρόβλεπτες στροφές. Θα είναι μακροχρόνια. Γι' αυτό η ωρίμανση των λαϊκών αντιστάσεων και παρεμβάσεων, με τη νέα γενιά στο προσκήνιο, μπορεί να αποδειχθεί καταλύτης για την κοινωνία και την αριστερά. Εδώ και στην Ευρώπη. Γιατί η Ελλάδα τελικώς δεν βιώνει τη δική της δημοσιονομική ιδιορρυθμία, αλλά το πρόβλημά της εντάσσεται ολοένα και περισσότερο στην ατζέντα των ευρωπαϊκών προβλημάτων, καθώς η κρίση του δημόσιου χρέους προβλέπεται απειλητική για ολόκληρη την Ε.Ε., εξέλιξη που προσδίδει άλλη διάσταση στο αίτημα για "αναδιαπραγμάτευση" και μερική διαγραφή του δημόσιου χρέους.
ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΗΣ
ΠΗΓΗ