"Σπάει" η μονιμότητα στο Δημόσιο

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΤΙΚΟΥ

«Παράθυρο» για να σπάσουν οι δεσμοί της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων με τις οργανικές τους θέσεις ανοίγει η ασφάλισή τους στο ΙΚΑ από την 1η Ιανουαρίου του 2011 που ως γνωστόν θα ισχύσει (αρχικά) για τις νέες προσλήψεις.
Η ασφαλιστική αλλαγή θα συνδυαστεί με το νέο μισθολόγιο το οποίο, όπως προκύπτει από τις απόψεις που παρουσίασε η κυβέρνηση στην ΑΔΕΔΥ, θα εξαιρεί τους νεοπροσλαμβανόμενους υπαλλήλους.
Οι δυο ταυτόχρονες αλλαγές σηματοδοτούν μια εκ των πραγμάτων μετατροπή (ήπια ή σταδιακή) στο εργασιακό καθεστώς που θα διέπει τους νέους υπαλλήλους με το Δημόσιο από την 1η Ιανουαρίου, σε συνδυασμό μάλιστα με την ανάγκη περαιτέρω περικοπών στις αποδοχές όλων των δημοσίων υπαλλήλων που συνεπάγεται η κατάργηση και συγχώνευση των επιδομάτων τους σε ένα νέο «βασικό μισθό».
«Το εργασιακό καθεστώς δεν μπορεί να αλλάξει επειδή αλλάζει το καθεστώς ασφάλισης των νέων δημοσίων υπαλλήλων», είπαν στον «Α.Τ.» δυο αρμόδια κυβερνητικά στελέχη που ρωτήθηκαν σχετικά, χωρίς να είναι όμως και απόλυτοι στο ότι θα παραμείνει η μονιμότητα όπως έχει σήμερα.
Το γεγονός ότι στο πλάνο της κυβέρνησης βρίσκεται η κατάργηση πολλών «μόνιμων θέσεων» σε Οργανισμούς και Υπηρεσίες του Δημοσίου που πρόκειται να συγχωνευθούν οδηγεί αναπόφευκτα σε αλλαγή των εργασιακών σχέσεων για τους νέους υπαλλήλους. Θα υπηρετούν σε δημόσιο οργανισμό με ασφάλιση ΙΚΑ, σύμβαση αορίστου χρόνου και βασικό μισθό στα επίπεδα του αντίστοιχου που ισχύει στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή 760 ευρώ (όπως προβλέπεται για το 2011 από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ΓΣΕΕ - εργοδοτών).
Με συμβάσεις αορίστου χρόνου απασχολούνται και σήμερα περί τους 90.000 δημοσίους υπαλλήλους. Ομως η διαφορά σε σχέση με όσους πρόκειται να προσληφθούν από το 2011 είναι ότι οι ήδη υπηρετούντες με συμβάσεις αορίστου χρόνου μπορούν μετά από 2 χρόνια να γίνουν μόνιμοι. Αν δεν συμβεί αυτό τότε η υπηρεσία τους μπορεί ακόμη και να τους απολύσει. Τέτοιο πράγμα δεν έχει γίνει, γιατί οι περισσότεροι καλύπτουν οργανικά κενά και η μετατροπή των συμβάσεών τους σε μόνιμες γίνεται αυτόματα. Από το 2011 όμως και κάτω από τις επιταγές του Μνημονίου και της Τρόικας (ενδεχομένως και από νέα μέτρα μετά την επίσκεψή τους το Νοέμβριο) οι νέοι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν θα έχουν τη δυνατότητα μονιμοποίησης, μετά από μια διετία, θα αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο απόλυσης.
Παρόμοια δυνατότητα δεν θα έχουν οι νεοπροσλαμβανόμενοι από τη στιγμή που καταργούνται και μειώνονται οι κενές οργανικές θέσεις, δηλαδή οι θέσεις που συνδέονται άρρηκτα και συνταγματικά με τη μονιμότητα στο Δημόσιο.
Φως για τις προϋποθέσεις ασφάλισης αλλά και εργασιακής σχέσης των νέων δημοσίων υπαλλήλων θα ρίξουν οι προτάσεις που θα επεξεργαστούν τρία συναρμόδια υπουργεία. Το υπουργείο Εσωτερικών, το υπουργείο Οικονομικών και το υπουργείο Εργασίας. Μέχρι στιγμής το μόνο βέβαιο και δεδομένο είναι ότι θα ενταχθούν στην κύρια ασφάλιση του ΙΚΑ, ενώ για την επικουρική εκφράζονται προβληματισμοί αν πρέπει να υπαχθούν στο επικουρικό του Δημοσίου (ΤΕΑΔΥ) ή στο επικουρικό του ΙΚΑ (ΕΤΕΑΜ), μια που ο φυσικός τους κύριος ασφαλιστικός φορέας θα είναι το ΙΚΑ. Η περίπτωση υπαγωγής τους στο ΤΕΑΔΥ αντιμετωπίζεται με περισσότερο σκεπτικισμό καθώς η Τρόικα έχει ζητήσει επανεξέταση των όρων βιωσιμότητας των δημόσιων επικουρικών ταμείων, ώστε να αποκλειστεί κάθε ενδεχόμενο κρατικής τους ενίσχυσης για την κάλυψη των ελλειμμάτων τους. Στις μελέτες που θα γίνουν μέχρι το Μάρτιο του 2011 θα εξεταστούν όλα «από μηδενική βάση», όπως ανέφερε αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος στον «Α.Τ.».
Οι εισφορές, και οι παροχές που σήμερα ισχύουν στα επικουρικά του Δημοσίου είναι βέβαιο ότι θα ανατραπούν όχι μόνο από τις μελέτες αλλά και από την ανάγκη περιορισμού του προσωπικού που υπηρετεί στο Δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Στον ΟΣΕ για παράδειγμα ο κανονισμός προσωπικού καταργείται. Που σημαίνει ότι οι ήδη υπηρετούντες θα διέπονται από τους όρους των συμβάσεων του ιδιωτικού τομέα.
Η… πόρτα για πιο ευέλικτες συμβάσεις εργασίας στους δημοσίους υπαλλήλους έχει ανοίξει, αλλά υπάρχει και το «αγκάθι» του Συντάγματος μια που η σχέση εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων με το κράτος είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Ουδείς από τους πολιτικούς έχει αποτολμήσει να φέρει άρθρο για άρση αυτής της συνταγματικής κατοχύρωσης, υπό το φόβο του πολιτικού κόστος. Τώρα όμως, που φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι ευθύνες για την κατάντια της χώρας βαρύνουν πρωτίστως τους πολιτικούς, και μεγάλο μέρος αυτής της ευθύνης έχει η «νοοτροπία του Δημοσίου» που καλλιεργήθηκε στους Ελληνες, ήρθε ίσως η στιγμή για να επανεξεταστεί από όλα τα κόμματα αν θα πρέπει η δημόσια διοίκηση να παραμείνει δέσμια του πελατειακού πολιτικού συστήματος ή αν οι συνθήκες επιβάλλουν να λειτουργήσει με κανόνες που ισχύουν για όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
πηγη