Τα «δεν» του Σαμαρά

Από Factorx 

Αν σε κάτι πιάστηκε «αδιάβαστος» ο κυβερνητικός προεκλογικός σχεδιασμός είναι η έντονη πολιτικοποίηση των  εκλογών. Κυριαρχούν τα θέματα της οικονομίας, με την κρίση που έγινε το απεχθές και επαχθές «μνημόνιο», τα μέτρα του 2011, οι μισθοί, οι συντάξεις, τα λουκέτα, οι διαρθρωτικές αλλαγές που σχεδιάζονται πάντα εις βάρος των εργαζομένων.
Ατζέντα εθνικών εκλογών δηλαδή. Το ΠΑΣΟΚ ήθελε να κυριαρχεί η μεταρρύθμιση του Καλλικράτη. Μη στενοχωριέστε: έχουμε χρόνο το 2011 να την αναδείξουμε. Άλλωστε έχουν ληφθεί όλα τα αναγκαία μέτρα για τη μετάβαση, που από 1.1.2011 θα γελάσει ο κάθε πικραμένος με τον «Καλλικράτη».
Αφού ξέφυγε λοιπόν η ατζέντα από τον αρχικό σχεδιασμό, ρίχνουν 100 εκ. χαρτζιλίκι σε 500.000 συμπολίτες μας (200 ευρώ κατά μέσο όρο) και εντατικοποιούν την προσπάθεια αποδόμησης του Σαμαρά.
Είναι λένε «Μεσσίας» ειρωνικά. «Θα μας οδηγήσει εκτός ΔΝΤ ως Μωυσής».
«Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν» κι άλλα χαριτωμένα πλην όμως ελάχιστα πειστικά.
Ούτε ως Μεσσίας, ούτε ως Μωυσής αυτοπαρουσιάστηκε. Λέει διαφορετικά πράγματα, αυτό είναι βέβαιο.
Δεν είπε ποτέ ότι έχει τις λύσεις για όλα. Συγκεκριμένο κοστολογημένο μοντέλο για έναν μη ελλειμματικό προϋπολογισμό έδωσε και έγινε πανικός. Σοβαρό αντεπιχείρημα δεν ακούστηκε. Μόνο κραυγές, γελάκια, υπεκφγές.
Για μείωση των ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων μίλησε, οι οποίες θα οδηγήσουν σε αύξηση των εσόδων, διευρύνοντας τη βάση των καλοπληρωτών. Τώρα αυξάνουν οι φόροι και μειώνονται τα έσοδα. Όταν έγινε αντιληπτό το αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής, πολλοί άρχισαν να ακούν τον Σαμαρά με περισσότερο ενδιαφέρον.
Στη μεγάλη ακίνητη περιουσία του Δημοσίου και στην αξιοποίηση της μεσοπρόθεσμα αναφέρθηκε. Κάποια στιγμή εξαγγέλθηκε κάτι παρόμοιο από την Κυβέρνηση και από τότε αγνοείται.
Και σπίλωση της πολιτικής του διαδρομής επιχειρείται. Δεν προήλθε από παρθενογένεση. Έχει πορεία σημαντική, η οποία έχει κριθεί, συζητηθεί και αναλυθεί χιλιάδες φορές, πενηνταράκια έχει γίνει. Έμεινε έξω από την ενεργό πολιτική για μία δεκαετία και πλέον, όπως και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ή όπως ο Βενιζέλος (8 έτη), σε άλλες βέβαια εποχές..
Επειδή το θέμα που κυριαρχεί είναι «κι  αν έβγαινε ο Σαμαράς τι θα έκανε;», υποθετικό σαφώς ερώτημα στο οποίο θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε δια της ατόπου απαγωγής. Θα ασχοληθούμε λοιπόν με αυτά που δεν θα έκανε (και δεν κάνει, στον λιγότερο από ένα χρόνο της θητείας του ως Προέδρου της ΝΔ):
Δεν χάιδεψε ποτέ τους Πραιτωριανούς.
Δεν χαρίστηκε στους παρτάκηδες και στις προσωπικές στρατηγικές.
Δεν υπήρξε εκδικητικός, ούτε άδικος με τους αντιπάλους.
Δεν θέλει τις ανίερες καιροσκοπικές συμμαχίες.
Δεν είπε ότι ηγείται του αμέμπτου ηθικά κόμματος (το αντίθετο), αλλά και δεν παραδίδει πρόσωπα βορρά στις επικοινωνιακές  ανάγκες.
Δεν θα παραδώσει τίποτα, πίσω να πάρει θέλει. Εκείνo το τμήμα της εθνικής κυριαρχίας που παραδόθηκε αμαχητί.
Δεν ασχολήθηκε με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, οι οποίοι με έναν πρωτοφανή για δημοκρατική χώρα αποκλεισμό, ήθελαν να τον σύρουν σε «διαπραγματεύσεις». Πάει στον κόσμο απευθείας, καταργώντας τους μεταπράτες των γεγονότων.
Δεν θα βάλει νέους φόρους.
Δεν θα απομυζήσει άλλο την αγορά.
Δεν θα τα βάλει με τους μισθούς και τις συντάξεις.
Δεν θα αντιμετωπίσει τον πολίτη ως ζητιάνο, τον φορολογούμενο ως κλέφτη.
Αντιγράφουμε ένα μικρό κομμάτι δηλώσεων του:
«Δεν αρνούμαστε τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές. Μόνο που τέτοιες αλλαγές δεν γίνονται
Δεν αρνούμαστε τις περικοπές της δημόσιας σπατάλης. Μόνο που δεν ήταν περικοπή «σπατάλης» το πετσόκομμα των συντάξεων των 800 ευρώ.
Δεν αρνούμαστε ότι θα υπάρξουν θυσίες. Λέμε απλά, ότι οι θυσίες πρέπει να πιάσουν τόπο»
Για να διώξουν το ΔΝΤ από τον τόπο.
Μικρός Οδυσσέας