Για την επιβίωση ρε γαμώτο.

Γράφει ο Στέφανος Μανίκας.
Η ελληνική κοινωνία βιώνει τη κατάθλιψη της. Έρχεται και ο Πάγκαλος με το "μαζί τα φάγαμε" και αυξάνει τις ενοχές συνάμα και το έλλειμα αυτοπεποίθησης. Μια χαρά υποταγμένοι είμαστε. Και καθημαγμένοι είμαστε, αλλά δεν το λέμε γιατί μπροστά μας έχουμε εκλογές και θα "στείλουμε μηνύματα". Σε ποιόν άραγε; Στον κ. Παπανδρέου η στον κ. Τόμσεν. Το παλληκάρι απο το Δ.Ν.Τ. ντε. Άντε και το στέλνουμε το μήνυμα, τι μας κάνει να πιστεύουμε οτι θα υπάρξουν παραλήπτες. Οι απόντες μηνύματα μπορεί να στέλνουν, αλλά παραλήπτες δεν υπάρχουν. Απουσιάζουν. Και καλά κάνουν. Σιγά να μη περιμένουν "την ωρίμανση των αντικειμενικών συνθηκών" για να αποφασίσουν. Η εξουσία γνωρίζει άριστα οτι οι αριστεροί μέχρι να ομονοήσουν θα έχουν αποσυντεθεί ενώ οι μισοί και βάλε κεντροαριστεροί θα ψάχνουν για άκρες στο σύστημα.
Για την επιβίωση ρε γαμώτο. Τουτέστι, τη κάτσαμε τη βάρκα. Για μια ακόμα φορά. Και θα ξεδώσουμε με Μπουτάρη και Καμίνη. Σαν τους ανέραστους που κουτσοπίνουν μόνοι στη γωνία της μπάρας. Για να πούμε ότι κάτι γίνεται, για να νομίζουμε οτι κάτι κάνουμε. Κάποτε μικρό παιδί στα Εξάρχεια, ο κυρ Βαγγέλης Χέλμης συμβούλευε νεαρό ποδοσφαιριστή: Να βλέπεις όλο το γήπεδο,όχι τα πόδια σου.Και τώρα παραφράζω. Σύντροφοι να βλέπετε την κοινωνία, όχι τη παρέα σας. Χαίρεσθε.

yperpasok