Το καλοκαίρι του 2010 δεν μοιάζει με τα προηγούμενα. Κοινή είναι η αίσθηση ότι η χώρα, εν μέσω κρίσης, βαδίζει στο «κενό», το ίδιο και οι πολίτες της.
Παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, η αβεβαιότητα έχει αναδειχθεί σε κυρίαρχο συναίσθημα του λαού.
Πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση να διαβεβαιώνει ότι ήδη έχει στα χέρια της τα πρώτα σημάδια της ανάκαμψης, αλλά η καθημερινή ειδησεογραφία να τη διαψεύδει; Φως στην άκρη του τούνελ μπορεί να υπάρχει… Για το μήκος της σήραγγας ποιος θα μας μιλήσει με ειλικρίνεια;
Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η κυβέρνηση αυτοδιαψεύδεται. Για παράδειγμα, το νομοσχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά προτείνεται ως μέρος του πακέτου νομοθετικών μέτρων κοινωνικού χαρακτήρα για την ανακούφιση των πολιτών με βεβαιωμένα χρέη.
Εισάγει, μάλιστα, για πρώτη φορά την έννοια του υπερχρεωμένου φυσικού προσώπου.
Τι θέλει να προλάβει το επίδοξο νομοθέτημα άλλο από το να οπλίσει την πολιτεία με ένα νομικό εργαλείο αντιμετώπισης του κύματος των πτωχών που πλησιάζει;
Διότι, η αποτελεσματικότητα του νομοθετήματος και το εύρος χρήσης του είναι το κύριο ζήτημα: Ποιες περιπτώσεις αντιμετωπίζονται με τις ρυθμίσεις του; Καλλιεργείται μεθοδευμένα η εντύπωση ότι όποιος είναι ή αισθάνεται υπερχρεωμένος, θα βρει στις διατάξεις του άσυλο καταφυγής και κατανόησης.
Όμως για να υπάρξει ρύθμιση χρέους θα πρέπει να υπάρχει αποδεδειγμένη αδυναμία πληρωμής, βεβαιωμένη δικαστικά και αφού έχουν ρευστοποιηθεί όλα τα υπάρχοντα περιουσιακά στοιχεία του υπερχρεωμένου φυσικού προσώπου, κινητά και ακίνητα, εκτός από την πρώτη κατοικία και αυτό υπό όρους. Συν την ένταξή του στον Τειρεσία… Ποια η κοινωνική ευαισθησία του νομοθέτη;
Αλλά το αποτελεσματικό κράτος που οραματίζεται ο Γ. Παπανδρέου έχει κάνει από τώρα το χρέος του. Διαθέτει, πλέον, όπλα και εναντίον των πτωχών που αυξάνονται ραγδαία.
Bookmark It
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου