Κυβέρνηση: Φυγή εν μέσω δυσπιστίας

Μια ακόμα φυγή προς τα εμπρός μέσα από την πολιτική επιχειρεί η κυβέρνηση, προσπαθώντας να εξωραΐσει το κατατραυματισμένο πολιτικό προφίλ της με φιλολαϊκά μέτρα, όπως καμπά­νια για πτώση τιμών και προσέλκυση επεν­δύσεων, άνοιγμα του παραλιακού μετώπου στους κατοίκους της Αθήνας και πολλά και διάφορα εντυπωσιακά.

Η προσπάθεια όμως αυτή, που με μεγάλη ορμή επιχειρεί να «εμπνεύσει» ο Γιώργος Παπανδρέου, προσκρούει σε πολύ βασι­κά προβλήματα της ίδιας της κυβέρνησης, στην κατάσταση σοκ στην οποία βρίσκεται αλλά και σε μια βαθύτατα προβληματισμέ­νη Κοινοβουλευτική Ομάδα, όπως και έναν διαλυμένο και ανύπαρκτο (και ανυπόληπτο πια) κομματικό μηχανισμό. Η κατάσταση εντός του ΠΑΣΟΚ μοιάζει με καζάνι που βράζει και σιγά σιγά, παρά τις εντελώς ιδι­όρρυθμες συνθήκες που επικρατούν, πολλοί βλέπουν απρόβλεπτες εκρήξεις, σαν τους τρεις που ψήφισαν «παρών» στα μέτρα, δημι­ουργώντας σοβαρό ρήγμα στην εικόνα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.Μουδιασμένοι οι υπουργοί επιχειρούν να καταπιούν όχι μόνο την κατάσταση επιτήρη­σης στην οποία βρέθηκε η χώρα, αλλά και τον τρόπο διαχείρισης της πρωτοφανούς κρίσης, αφού αρκετοί εξ αυτών, και όχι κατ’ ανάγκην οι… αριστερόστροφοι συνήθεις ύποπτοι, τηρούν σοβαρές αποστάσεις από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Αρκετά κυβερνητικά στελέχη λοιπόν δεν κρύβουν στις μεταξύ τους συζητήσεις ότι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αλλά και ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν κινήθηκαν αποφα­σιστικά στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, αλλά αφέθηκαν στην κλασική συνταγή του ΔΝΤ, ενώ θεωρούν ότι θα έπρεπε πάση θυσία να βρεθούν τρόποι να διασωθούν τουλάχι­στον τα επιδόματα των συνταξιούχων, που για μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έπρεπε να είναι η κόκκινη γραμμή.

Πολλοί λοιπόν επισημαίνουν ότι μέρος της κριτικής της αντιπολίτευσης έχει βάση και αυτό προκαλεί ρήγμα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και την κοινωνία, αφού δεν θεωρείται ότι εξαντλήθηκαν οι περικοπές δαπανών και άλλα μέσα εξοικονόμησης κεφαλαίων για την κάλυψη των ελλειμμάτων, πριν προχωρήσει η κυβέρνηση στο νέο οδυνηρό ψαλίδι μισθών και συντάξεων.
Επίσης είναι κάθετη η διαφωνία τους, αλλά δεν την έχουν διατυπώσει ακόμα, με το ύφος και τη ρητορική του οικονομικού επιτε­λείου, το οποίο ενώ είναι εντελώς ψοφοδεές στο εξωτερικό, κομπορρημονεί στο εσωτερι­κό και αναφέρεται στα δημόσια οικονομικά ως να είναι προσωπική περιουσία.
Πολλά είναι τα προβλήματα και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, όπου πολλοί εκτιμούν ότι η περίφημη διαβούλευση έχει αποδειχτεί «στάχτη στα μάτια», αφού στις σοβαρές αποφάσεις υπάρχει αιφνιδιασμός, ενώ οι βουλευτές εξαντλούν τις όποιες δια­φωνίες τους στους ΚΤΕ, αφού ούτε τα κομ­ματικά όργανα λειτουργούν ικανοποιητικά ούτε ο πρωθυπουργός τούς βλέπει συχνά, ώστε κατ’ ιδίαν να εκφράσουν τις απόψεις τους…
Ανασχηματισμού συνέχεια…
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του, το πρωθυπουργικό γραφείο και ο ίδιος ο πρω­θυπουργός εκτιμούν με αγωνία πως από τον τρόπο που εργάζονται αρκετοί υπουργοί αλλά και με βάση τη ρητορική κάποιων βου­λευτών, προκύπτει το συμπέρασμα πως δεν συμμερίζονται όλοι στην κυβέρνηση και στο κόμμα ότι η χώρα βιώνει συνθήκες πολέ­μου, παρ’ ότι θα έπρεπε με αυτήν την ένταση και τον προσανατολισμό να πορεύονται. Γι’ αυτό και ο ίδιος ο Παπανδρέου, που τους τελευταίους μήνες δεν επιτρέπει στον εαυτό του – όπως λένε συνεργάτες του – περισ­σότερες από 4-5 ώρες ύπνου ημερησίως, αποστέλλει συνεχώς έγγραφες παρατηρήσεις και παραινέσεις – μέσω ηλεκτρονικού ταχυ­δρομείου εννοείται – προκειμένου να προχω­ρήσουν και να προωθήσουν με γρηγορότε­ρους ρυθμούς διάφορα θέματα.
Στο πλαίσιο αυτό κάποιοι τον θέλουν να προβληματίζεται και για ανασχηματισμό, αν και το ζήτημα είναι ότι η αναστάτωση που θα προκληθεί στην κυβερνητική πορεία θα είναι τόσο μεγάλη, που μπορεί να έχει τα αντίθετα του επιδιωκόμενου αποτελέσματα. Γι’ αυτό και οι σκέψεις που υπάρχουν είναι σε δύο κατευθύνσεις:
Κάποιοι κάνουν λόγο για «επανάκληση» από την εφεδρεία έμπειρων βουλευτών που έχουν χρηματίσει βουλευτές ή ήταν «σκιώ­δεις» υπουργοί την περίοδο της αντιπολίτευ­σης, ώστε να «ενσωματωθούν» γρήγορα στους κυβερνητικούς ρυθμούς.
Άλλοι προτείνουν να υπάρξει ένας υπουργός Κρίσης ή αντιπρόεδρος της κυ­βέρνησης που θα έχει ως μοναδικό έργο τον έλεγχο και τον συντονισμό των υπουργών για την εξοικονόμηση πόρων και την ενίσχυ­ση κρίσιμων κλάδων με κάποιους ακόμα υφυπουργούς. Συγκεκριμένα προτείνεται να ανασυσταθεί, έστω και με την ορκωμοσία ενός υφυπουργού, το άλλοτε υπουργείο Ναυτιλίας και να τοποθετηθεί από ένας ακό­μα υφυπουργός στο Οικονομικών (για τα Έσοδα), το Υγείας (για τα Νοσοκομεία), το Εργασίας (για την Απασχόληση) και το Οικονομίας (για το Εμπόριο).
Και ενώ ο πρωθυπουργός επιχειρεί να σημάνει τη στροφή στην καθημερινότητα του πολίτη και να μεταστρέψει την καθημε­ρινή ατζέντα από τη διαχείριση της κρίσης δανεισμού της χώρας στις μεταρρυθμίσεις, οι αναταράξεις στο ΠΑΣΟΚ συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Πολλοί υποστηρικτές του Παπανδρέου έχουν αρχίσει ευθέως να αμφισβητούν τις πολιτικές του επιλογές (Παναγιωτακόπουλος, Τζουμάκας κ.ά.), ενώ η κινούμενη άμμος στο εσωτερικό συνεχίζεται, με τη δικαίωση του κλασικού ρητού: «σημε­ρινοί εχθροί, αυριανοί φίλοι».
Σε κανέναν δεν διέλαθε την προσοχή ότι τη στήριξη της συμφωνίας με την τρόικα ανέλαβαν δύο «πούροι» εκσυγχρο­νιστές, που είχαν ταχθεί με τον Ευάγγελο Βενιζέλο στην αναμέτρηση του 2007, ο Γιώργος Φλωρίδης και ο Νάσος Αλευράς, με τους σκληρούς παπανδρεϊκούς να ψηφί­ζουν αμήχανα τυλιγμένοι στη σιωπή τους. Μπαίνουμε σε ενδιαφέρον καλοκαίρι, όπου μαζί με τα «παγωμένα» (λόγω κρίσης) μπά­νια του λαού, θα έχουμε κατά το δοκούν και πολιτικές… ψυχρολουσίες.
πηγη